Ricardiaanse gelijkwaardigheid
Ricardiaanse gelijkwaardigheid is een economische theorie die beweert dat pogingen om een economie te stimuleren door het verhogen van met schulden gefinancierde overheidsuitgaven gedoemd zijn te mislukken omdat de vraag onveranderd blijft. De theorie stelt dat consumenten elk geld dat ze ontvangen sparen om te betalen voor de toekomstige belastingverhogingen die ze verwachten te worden geheven om de schuld af te lossen.
Deze theorie werd ontwikkeld door David Ricardo in de vroege 19e eeuw en werd later uitgewerkt door Harvard professor Robert Barro. Om deze reden is Ricardiaanse gelijkwaardigheid ook bekend als de Barro-Ricardo-equivalentiepropositie,
Ricardiaanse gelijkwaardigheid begrijpen
De Ricardiaanse gelijkwaardigheid betoogt dat het consumptietarief van een individu of gezin wordt bepaald door de huidige contante waarde van hun inkomen na belastingen. De ontvangers van een meevaller van de overheid ervaren het als zodanig. Het is een bonus, geen langetermijnverhoging van inkomsten. Ze zullen het niet uitgeven, omdat ze weten dat het onwaarschijnlijk is dat ze terug zullen komen, en in de toekomst zelfs zullen worden teruggevorderd in de vorm van hogere belastingen.
Daarom kan de overheid de consumentenuitgaven niet stimuleren.
Belangrijkste leerpunten
- Ricardiaanse gelijkwaardigheid beweert dat overheidsuitgaven om de economie te stimuleren niet effectief zijn.
- Dat wil zeggen dat personen die extra geld krijgen, dit zullen sparen om te betalen voor de toekomstige belastingverhogingen die zij moeten volgen.
- Deze theorie is op grote schaal verdisconteerd door economen die zich abonneren op de theorieën van de Keynesiaanse economie.
Het onderliggende idee is dat, ongeacht hoe een overheid ervoor kiest om de uitgaven te verhogen, of ze nu meer lenen of minder belasten, de uitkomst hetzelfde is en de vraag ongewijzigd blijft.
Argumenten tegen de Ricardiaanse gelijkwaardigheid
Sommige economen beweren dat de theorie van Ricardo gebaseerd is op onrealistische veronderstellingen. Het gaat er bijvoorbeeld van uit dat mensen zullen sparen in afwachting van een hypothetische toekomstige belastingverhoging. Het veronderstelt ook dat ze het niet nodig zullen vinden om de meevaller te gebruiken.
Het gaat er zelfs van uit dat de kapitaalmarkten, de economie in het algemeen en zelfs individuele inkomens allemaal in de nabije toekomst statisch zullen blijven.
In ieder geval is de theorie van Ricardo in tegenspraak met de algemeen aanvaarde theorieën van de Keynesiaanse economie, die betoogden dat de overheid de economie kan stabiliseren door de vraag te stimuleren of te onderdrukken.
Real-World bewijs van Ricardiaanse gelijkwaardigheid
De theorie van Ricardiaanse gelijkwaardigheid is grotendeels verworpen door veel economen. Er is echter enig bewijs dat het geldig is.
Veel moderne economen denken dat de theorie van Ricardo gebaseerd is op onrealistische veronderstellingen.
In een onderzoek naar de effecten van de financiële crisis van 2008 op de landen van de Europese Unie werd een sterke correlatie gevonden tussen de schuldenlast van de overheid en de netto financiële activa die in 12 van de 15 onderzochte landen werden verzameld. In dit geval houdt Ricardiaanse gelijkwaardigheid stand. Landen met een hoge overheidsschuld hebben een relatief hoog niveau van spaargelden voor huishoudens.
Bovendien is in een aantal onderzoeken naar bestedingspatronen in de VS vastgesteld dat de besparingen in de particuliere sector met ongeveer 30 cent toenemen voor elke extra $ 1 aan overheidsleningen. Dit suggereert dat de Ricardiaanse theorie op zijn minst gedeeltelijk correct is.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.