Stijgende rentetarieven: wie het helpt, wie het pijn doet

Hoewel de rentetarieven van iedereen van invloed zijn, kunnen de meesten van ons niet de moeite nemen om te begrijpen wat ze betekenen. Zoals elke inleidende student economie wordt onderwezen, worden rentetarieven als de prijs van geld beschouwd. (Als geld met een prijs tautologisch klinkt - een dollar is $ 1 waard, waar kunnen we dan nog meer over praten? - lees verder.)

Hoe hoger de rentevoeten, hoe waardevoller de valuta is in die zin dat het meer kost om terug te betalen over de periode van de lening waarop de rente wordt berekend. Wanneer de rentetarieven nul naderen - en in sommige gevallen verder gaan - is geld "goedkoper" en dus gemakkelijker te lenen voor een hypotheek, autofinanciering, enz. De rentetarieven over de hele wereld, en met name in de VS, zijn historisch laag. Wat betekent dat voor de lange termijn? Of wat dat betreft de korte en middellange termijn? (Zie voor meer informatie: Hoe beïnvloedt loonprijs de spiraal de rentetarieven? )

Alles is kunstmatig

In het ideale geval zou er een standaard universele rentevoet zijn, zo fundamenteel en natuurlijk constant als "pi", zijnde de verhouding tussen de omtrek van een cirkel en zijn diameter. In plaats daarvan fluctueren rentetarieven buiten het bereik van individuele kopers en verkopers.

De voorzitter van de Federal Reserve heeft onlangs aangekondigd dat de Federal Reserve Bank het tarief van de federale fondsen zou verhogen, een macht die het Congres aan haar agentschap heeft afgestaan. Dit zal niet onmiddellijk gebeuren. In plaats daarvan waarschuwde ze leners en geldschieters voor eventuele wandelingen, iets dat ze al meerdere keren eerder heeft gedaan. (Op een dag zullen haar waarschuwingen onvermijdelijk de waarheid weergeven.) Het federale fondsentarief dient als een benchmark voor alles, van 30-jaars hypotheekrente tot creditcardtarieven, waarbij kredietverstrekkers basispunten toevoegen als zij dat nodig achten. Zoals het er nu uitziet, is het tarief van de federale fondsen feitelijk nul, wat op zichzelf opmerkelijk genoeg is. Wat opmerkelijker is, is dat de tarieven de afgelopen zes jaar nauwelijks zijn gestegen, een relatieve aion.

Economie is geen zero-sum game. Als dat zo was, zou de wereldwijde rijkdom sinds het begin van de beschaving niet meer zijn toegenomen. Het is echter redelijk om te zeggen dat bepaalde prijsniveaus kopers meer ten goede kunnen komen dan verkopers, of omgekeerd. Met geldprijzen (wederom, geïdentificeerd als rentetarieven) op ongekende dieptepunten, volgt hieruit dat het een goed moment zou moeten zijn om geld te betalen en een minder goede tijd om het verschuldigd te zijn, wat min of meer het geval is. (Zie voor meer informatie: Rentetarieven begrijpen: nominaal, reëel en effectief. )

Kan niet veel lager gaan

Ervan uitgaande dat de zesjarige trend op een gegeven moment moet eindigen en dat de tarieven opnieuw de traditionele normen zullen benaderen, is een van de eerste mensen die denken dat dit de hypotheekverstrekkers met een variabele rente zijn. ARM's, doorgaans onderscheiden van hypotheken met een vaste rente met een introductietarief, zijn sinds het begin van het tijdperk van de ultralage rente nauwelijks van dat teaser-tarief afgeweken. In de late 20e eeuw, toen federale fondsen tarieven van 3% of 4% de norm waren, werden ARM's uitgelachen omdat de gevaarlijke weddenschappen werden genomen door mensen met wankele financiële middelen, wanhopig om een ​​huis te financieren en niet in staat zijn om een ​​lening met een vaste rente te verkrijgen. Degenen die het geluk hebben om te profiteren van de lage ARM-tarieven op dat moment, komen nu het huisgedeelte binnen met hun 30-jarige leningen. Hypotheekgevers die onlangs ARM's hebben afgesloten, zagen echter hun maandelijkse betalingen omhoogschieten op het moment dat de rentetarieven weer hun natuurlijke niveau bereiken.

Hetzelfde geldt voor de houders van kredietlijnen voor eigen vermogen, die veel huiseigenaren beschouwen als gratis geldpotten en weinig huiseigenaren zien wat ze werkelijk zijn: de facto tweede hypotheek. Als je in het eigen vermogen van je huis dompelt om een ​​boot of een sneeuwscooter te kopen, kan dat speelgoed een zo grote albatros worden en het kan net zo lang duren voordat je geld terugbetaalt als een creditcard met vijf cijfers. (Zie voor meer informatie: Berooft uw hypotheek uw pensioen? )

Het spreekt voor zich dat kredietnemers profiteren als kredietnemers lijden onder beginnende rentestijgingen. Een stijgend renterijk is een geweldige plek om te zijn als uw inkomsten schuldemissies bevatten, zoals door hypotheek gedekte effecten, of uit hetzelfde fonds gemaakte exchange-traded funds (ETF's). Als we echt in een actiefzeepbel zitten die groeit dankzij een omgeving met lage rente - de koers / winstverhouding van de Standard & Poor's 500 is momenteel ongeveer een derde van het gemiddelde ooit - schuld zal aantrekkelijker worden voor beleggers ten opzichte van het eigen vermogen.

Het komt neer op

Conventionele wijsheid stelt dat stijgende rentetarieven een voorbode zijn van een sterkere economie. (Vertel dat aan de mensen die in de jaren zeventig stagflatie hebben meegemaakt.) De Amerikaanse economie kromp in de loop van het eerste kwartaal van 2015, een verbluffende, zo niet unieke ontwikkeling voor een zwaar geïndustrialiseerde natie met een groeiende bevolking. Leg dat naast elkaar neer met oneindig kleine rentetarieven, en sommige beleggers zullen hard genoeg kijken om een ​​oorzakelijk verband te zien. Bij lage rentevoeten profiteren sommige partijen, en bij hogere doen hun tegengestelden dat. Totdat we de utopie van Milton Friedman bereiken - een economie waarin de geldhoeveelheid met de bevolking groeit, plus een constante - zullen de rentetarieven nooit in een echt marktevenwicht zijn. In de tussentijd blijven er winnaars en verliezers, of beter gezegd, begunstigden en betalers van rentebewegingen. (Zie voor meer informatie: Wat een technische bubbel kan betekenen voor de economie.)