Staatsgarantiefonds
Een staatsgarantiefonds wordt beheerd door een Amerikaanse staat om verzekeringnemers te beschermen in het geval dat een verzekeringsmaatschappij in gebreke blijft met uitkeringen of insolvent wordt. Het fonds beschermt alleen begunstigden van verzekeringsmaatschappijen die een vergunning hebben om verzekeringsproducten in die staat te verkopen.
Staatsgarantiefonds toegelicht
Staatsgarantiefondsen bestaan in alle 50 staten, Puerto Rico en Washington DC. De meeste staten houden afzonderlijke fondsen aan voor onroerendgoed- en ongevallenverzekeringen en levens- en ziektekostenverzekeringen. Deze staatsgarantiefondsen fungeren als een vorm van verzekering voor verzekeringen en worden gefinancierd door verzekeringsmaatschappijen die verzekeringen in een bepaalde staat verkopen. Het bedrag dat een verzekeringsmaatschappij moet betalen, is een percentage, variërend van 1% tot 2% van het netto verzekeringsbedrag dat het binnen een bepaalde staat verkoopt.
Om insolventie aan te pakken hebben veel staten een garantiewet aangenomen op basis van een modelbesluit opgesteld door de National Association of Insurance Commissioners (NAIC). Sommige staten hebben het model act letterlijk ingevoerd, maar de meeste hebben een aangepaste versie aangenomen. Als onderdeel van deze wetten moeten verzekeraars deelnemen aan het garantiefonds van een staat als ze een vergunning hebben om zaken te doen in die staat. Een verzekeraar met een vergunning in alle 50 staten moet deelnemen aan een fonds in elk van die staten.
Alleen gelicentieerde verzekeraars moeten de wettelijke garantiewetten naleven. Verzekeraars zonder vergunning (zoals herverzekeraars) zijn dat niet. Als een bedrijf dus verzekerd is door een niet-toegelaten verzekeraar die insolvent wordt verklaard, is er geen mechanisme om onbetaalde vorderingen op uw staatsgarantiefonds terug te vorderen.
Sommige staten eisen van werkgevers dat zij hun werknemers compensatieverplichtingen verzekeren om deel te nemen aan een garantiefonds voor zelfverzekerde werkgevers. Het fonds betaalt uitkeringen aan werknemers als hun werkgevers niet in staat zijn te betalen wegens faillissement of insolventie.
De evolutie van staatsgarantiefondsen
Sommige staten hebben garantiefondsen ingevoerd in de jaren veertig, maar de meeste ontstonden in de jaren zestig en zeventig, toen het aantal insolventies van verzekeraars begon te stijgen. Aanvankelijk handhaafden staten een enkel fonds om één branche te dekken, zoals werknemersvergoedingen of persoonlijke autoverzekeringen, en waren de verzekeringsmaatschappijen zelf relatief klein. Velen schreven één branche in één staat. Als een verzekeraar failliet ging, werden een beperkt aantal polishouders en één staatsfonds getroffen.
Tegenwoordig hebben veel staten verschillende garantiefondsen. Een staat kan bijvoorbeeld afzonderlijke fondsen beheren voor autoverzekeringen, werknemersvergoedingen en andere lijnen. Bovendien zijn verzekeringsmaatschappijen complexer dan 40 of 50 jaar geleden. De meeste bieden een verscheidenheid aan dekkingen in meerdere staten, sommige in vrijwel alle staten, wat betekent dat een insolventie vandaag de dag vele verzekeringsnemers in het hele land kan treffen en garantiefondsen in meerdere staten kan betreffen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.