De opkomst, ondergang en complexiteit van het Defined Benefit Plan

In de afgelopen 25 tot 30 jaar is er een belangrijke verschuiving geweest in pensioenregelingen die door werkgevers in de particuliere sector worden aangeboden, van het traditionele toegezegd-pensioenplan (DB-plan) naar het meer eigentijdse toegezegde-bijdrageregeling (DC-plan). Traditionele DB-regelingen, meestal pensioenen genoemd, bieden werknemers doorgaans een gegarandeerd maandelijks inkomen wanneer ze met pensioen gaan en leggen de last van financiering en het kiezen van investeringen op de werkgever. DC-plannen, zoals een 401 (k), worden voornamelijk gefinancierd door werknemers die investeringen kiezen en als gevolg daarvan uiteindelijk beleggingsrisico's nemen.

Laten we eens kijken naar de redenen waarom DB-plannen terrein hebben verloren door DC-plannen en naar de complexiteit van DB-plannen - met name het schatten van pensioenverplichtingen.

Belangrijkste leerpunten

• Toegezegd-pensioenregelingen betalen een gegarandeerd inkomen aan gepensioneerde werknemers en worden gefinancierd door werkgevers die voor investeringen kiezen.
• In de particuliere sector zijn ze grotendeels vervangen door toegezegdebijdragenregelingen, die voornamelijk worden gefinancierd door werknemers die voor investeringen kiezen en de last van het beleggingsrisico dragen.
• Bedrijven kiezen voor DC-regelingen omdat ze kosteneffectiever zijn en minder complex te beheren zijn dan traditionele pensioenregelingen.
• Het schatten van de verplichtingen van een pensioenplan is complex, wat kan leiden tot fouten.

Geschiedenis van het Defined Benefit Plan

DB-plannen gaan ver terug. Ze werden voor het eerst geïntroduceerd in de VS toen de regering beloften deed om pensioenuitkeringen te verstrekken aan veteranen die in de Revolutionaire Oorlog dienden. Vervolgens nam het aantal DB-plannen in het hele land toe naarmate het personeelsbestand in de VS meer geïndustrialiseerd werd.

Dit zijn de belangrijkste redenen waarom DB-plannen aan populariteit hebben gewonnen:

• Ze hebben de neiging om werknemers een grotere pensioenuitkering te bieden dan andere pensioenregelingen, vooral als werknemers lang na hun pensionering blijven leven.
• DB-plannen plaatsen zowel de besluitvormingsverantwoordelijkheid voor investeringen als de beleggingsrisico's verbonden aan marktschommelingen bij de werkgever in plaats van bij de werknemer.
• Bedrijven hebben vaak een veel langere tijdshorizon dan de levensverwachting van werknemers. Als gevolg hiervan wordt aangenomen dat werkgevers over een veel grotere capaciteit beschikken om grote marktfluctuaties gedurende verschillende marktcycli op te vangen.

Waarom plannen met vaste bijdragen een impuls hebben gekregen

Ondanks de voordelen van de structuur van het DB-plan, hebben DC-plannen aan kracht gewonnen en populariteit. Als gevolg van de verschuiving is de primaire verantwoordelijkheid voor de voorbereiding op het pensioen van sponsoren van het werkgeversplan verwijderd en bij werknemers geplaatst.

De gevolgen van deze verandering zijn ingrijpend en velen hebben vraagtekens gezet bij de bereidheid van de algemene bevolking om met zo'n complexe verantwoordelijkheid om te gaan. Dit heeft op zijn beurt het debat op gang gebracht over welk type pensioenplanstructuur het beste is voor de algemene bevolking.

DC-plannen werden aanvankelijk ontworpen als aanvulling op DB-plannen, hoewel dit meestal niet meer het geval is.

De overgang van DB-plannen naar DC-plannen in de afgelopen decennia is een product van het volgende:

• Bedrijven besparen doorgaans een aanzienlijk bedrag door hun DB-plan naar een DC-plan over te schakelen, omdat de voordelen van DC-plannen doorgaans lager zijn dan wat DB-plannen bieden.
• Vanwege de complexiteit van het schatten van verplichtingen in het DB-plan, is het voor bedrijfsleiders moeilijk om uitgaven voor pensioenregelingen in de begroting op te nemen.
• De voorzieningen buiten de balanstelling die door bedrijven worden gebruikt om DB-plannen te verwerken, werpt problemen op die de financiële overzichten van de onderneming corrumperen en de financiële toestand van de onderneming verstoren.
• De complexiteit van beleggingen in beleggingen vereist een aanzienlijke hoeveelheid kennis van beleggingen. Als gevolg hiervan moeten externe institutionele beleggingsadviesbureaus, actuariële bedrijven en accountantskantoren behouden blijven om deze verantwoordelijkheid te dragen.
• De relatieve omvang van DB-planactiva en -verplichtingen is doorgaans erg groot. Dit vereist dat bedrijfsleiders zich richten op de administratie van hun pensioenplan, in plaats van zich te concentreren op de kernactiviteiten.

De complexiteit van het schatten van pensioenverplichtingen

Het primaire probleem bij het aanbieden van een DB-plan begint met de schatting van de verwachte uitkeringsverplichting (PBO) van een werknemer. De PBO vertegenwoordigt de schatting van de contante waarde van een toekomstige verplichting van de pensioenuitkering van een werknemer. Om de complexiteit van het schatten van deze verplichting te begrijpen, bekijkt u het volgende vereenvoudigde voorbeeld van hoe deze wordt berekend.

PBO schatten: een eenvoudig voorbeeld

Laten we aannemen dat bedrijf ABC is gemaakt door Linda. Linda is 22 en pas afgestudeerd. Ze is de enige werknemer, heeft een basissalaris van $ 25.000 en heeft onlangs een jaar dienst bij het bedrijf voltooid. Linda's bedrijf biedt een DB-plan. De DB-planuitkering levert haar een jaarlijkse pensioenuitkering op die gelijk is aan 2% van haar eindsalaris, vermenigvuldigd met het aantal jaren dat ze bij het bedrijf heeft opgebouwd.

Laten we ook zeggen dat ze 45 jaar zal werken voordat ze met pensioen gaat en een jaarlijkse groei van 2% ontvangt ter compensatie voor elk jaar dat ze voor Bedrijf ABC werkt. Op basis van deze veronderstellingen kunnen we schatten dat Linda's verwachte jaarlijkse pensioenuitkering na een jaar dienst $ 1, 219 ($ 25.000 * 1, 02 ^ 45 * 0, 02) zal zijn. Merk op dat deze schatting van de pensioenuitkering rekening houdt met Linda's geschatte toekomstige salarisverhoging gedurende haar geschatte loopbaan van 45 jaar.

Er wordt echter geen rekening gehouden met Linda's verwachte toekomstige dienst bij bedrijf ABC. In plaats daarvan houdt de batenraming alleen rekening met haar opgebouwde service tot nu toe. Zodra dit uitkeringsbedrag is vastgesteld, wordt ervan uitgegaan dat Linda aan het begin van elk jaar na haar pensionering een voordeel van $ 1, 219 per jaar ontvangt over haar levensverwachting, waarvan we aannemen dat deze 30 jaar is.

$ 8, 2 biljoen

Het bedrag aan activa in toegezegde-bijdrageregelingen in de Verenigde Staten, volgens het Investment Company Institute.

We kunnen nu de waarde van de PBO bepalen. Om dit doel te bereiken, moet Linda's jaarlijkse pensioenuitkering worden omgezet in een forfaitaire waarde op haar verwachte normale pensioendatum. Gebruikmakend van een rendement van 4% op een 30-jarige schatkistobligatie als conservatieve kortingsfactor, zou de contante waarde van Linda's jaarlijkse pensioenuitkering ten opzichte van haar 30-jarige levensverwachting op haar pensioendatum $ 21.079 zijn. Dit vertegenwoordigt wat bedrijf ABC Linda zou moeten betalen om te voldoen aan de pensioenverplichting van haar bedrijf op de dag dat ze met pensioen gaat.

Om de PBO te bepalen, zou de contante waarde van Linda's pensioenuitkering op haar normale pensioendatum dan 44 jaar moeten worden verdisconteerd tot de huidige waarderingsdatum. Nogmaals, met behulp van het rendement op de 30-jarige schatkistobligatie van 4% als de kortingsfactor, zou de contante waarde van Linda's voordeel $ 3, 753 zijn. Dit bedrag is de PBO. Het is het bedrag dat bedrijfsleiders aan het einde van Linda's eerste jaar van tewerkstelling opzij zetten om Linda's beloofde pensioenuitkering van $ 1, 219 per jaar, te betalen in 45 jaar, over haar levensverwachting na pensionering te kunnen betalen. Als Company ABC deze hoeveelheid geld opzij zet, zou het Company ABC DB-plan volledig vanuit actuarieel oogpunt worden gefinancierd.

Schatting van verplichtingen: aanvullende veronderstellingen

Dit voorbeeld is een vereenvoudigd geval van de complexiteit van de schatting van pensioenverplichtingen. Bijkomende actuariële veronderstellingen en boekhoudmandaten zouden in aanmerking moeten worden genomen om de PBO te schatten in overeenstemming met geaccepteerde richtlijnen.

Met dat in gedachten, laten we nu kijken naar 10 veronderstellingen waarmee we rekening moeten houden om de PBO te schatten, en hoe deze de nauwkeurigheid van de schatting van de pensioenverplichting zouden beïnvloeden.

Boekhoudkundige kwesties

Het tweede probleem met de structuur van het DB-plan betreft de boekhoudkundige verwerking van de activa en passiva van het DB-plan van de onderneming. In de VS heeft de Financial Accounting Standards Board (FASB) de FASB 87 Employer Accounting for Pensions-richtlijnen opgesteld als onderdeel van de algemeen geaccepteerde boekhoudbepalingen (GAAP).

FASB 87 maakt de boekhouding buiten de balans van pensioenactiva en passiva mogelijk. Vervolgens, wanneer de PBO wordt geschat voor een DB-plan van een bedrijf en de planbijdragen worden gedaan, wordt de PBO niet als een verplichting op de balans van het bedrijf geregistreerd en worden de planbijdragen niet als een actief geregistreerd. In plaats daarvan worden de fondsbeleggingen en de PBO gesaldeerd en wordt het nettobedrag op de balans van de onderneming gerapporteerd als een netto pensioenverplichting.

Dit soort boekhoudflexibiliteit levert veel grote problemen op voor zowel bedrijven als beleggers. Zoals eerder vermeld, zijn de geschatte PBO- en fondsbeleggingen groot in verhouding tot de schuld- en aandelenkapitalisatie van een bedrijf. Dit betekent op zijn beurt dat de financiële toestand van een bedrijf niet nauwkeurig wordt vastgelegd op de balans van het bedrijf, tenzij deze bedragen zijn opgenomen in de financiële gegevens. Als gevolg hiervan zijn belangrijke financiële ratio's verstoord en kunnen veel bedrijfsleiders en beleggers onjuiste conclusies trekken over de financiële toestand van een bedrijf.

Het komt neer op

DB-plannen werden geïmplementeerd door mensen die de beste bedoelingen hadden om werknemers te helpen een financieel gezond leven te leiden tijdens hun pensioenjaren. Het wegnemen van pensioenplanningslasten voor werknemers en deze bij een werkgever plaatsen is ook een belangrijk voordeel van de traditionele pensioenregeling. Niettemin hebben DC-plannen DB-plannen ingehaald als het pensioenplan van keuze dat wordt aangeboden door bedrijven in de particuliere sector.

Waarderingsfouten bij het schatten van de pensioenverplichtingen van de DB-regeling vormen een onvermijdelijk probleem. Bovendien werpen de boekhoudkundige voorzieningen die verband houden met het boeken van netto pensioenverplichtingen op de balans van een onderneming, in plaats van zowel het pensioenactief als de pensioenverplichting te boeken, andere problemen op die in de weg staan ​​van een verstandige corporate governance.