Top landbouwproducerende landen

Voedsel drijft de wereld; afgezien van schoon water is de toegang tot voldoende voedsel voor de meeste mensen op aarde de eerste zorg. Dit maakt de landbouw een van de grootste en belangrijkste industrieën ter wereld; landbouwproductiviteit is niet alleen belangrijk voor de handelsbalans van een land, maar ook voor de veiligheid en gezondheid van de bevolking.

Met dat in gedachten, welke landen produceren de meeste landbouwproducten, welke landen exporteren het meest, en wat doen landen over de hele wereld om hun productieniveaus te verhogen?

ZIE: Vergroot uw financiën op de graanmarkten

Topproducenten

Er zijn tal van manieren om de landbouwoutput te beoordelen, inclusief de hoeveelheid en het dollarvolume van de geproduceerde goederen. Het is belangrijk om naar beide te kijken, omdat het vaak het geval is dat grondstoffen die cruciaal zijn voor de voedselvoorziening van minder ontwikkelde landen, niet verschijnen als gewassen met een hoge dollarwaarde.

Van de belangrijkste graan- en groentegewassen verschijnen de Verenigde Staten, China, India en Rusland vaak als topproducenten. Het zal de lezers waarschijnlijk niet verbazen dat China de toonaangevende rijstproducent wereldwijd is, maar het is ook de leidende producent van tarwe en de nummer twee producent van maïs, evenals de grootste producent van veel groenten, waaronder uien en kool. Wat de totale productie betreft, zijn de Verenigde Staten de derde in tarwe en de eerste in maïs en sojabonen.

Er zijn echter andere belangrijke gewassen. Millet is een belangrijk gewas in een groot deel van Afrika en Azië, en India en Nigeria zijn de toonaangevende producenten. Evenzo zijn gerst, rogge en bonen / peulvruchten niet zo belangrijk in de Verenigde Staten, maar zijn cruciale gewassen in landen als Rusland, Duitsland en India.

Top exporteurs

Het hoeft niet te verbazen dat landen als China en India prominent op de lijsten van toplandbouwproducenten staan; deze landen hebben een grote bevolking en interne voedselzekerheid (dat wil zeggen voldoende produceren om de bevolking van een land van interne hulpbronnen te voeden) is een belangrijke prioriteit. Veel van deze productie wordt echter intern gebruikt en de lijst met de belangrijkste exportlanden ziet er heel anders uit.

Ook hier is het belangrijk om het verschil op te merken tussen volumeproductie en hoogwaardige productie. Nederland is een klein land; haar aanwezigheid op de lijst is vanwege de hoge waarde van bloemen en levende planten (Nederland levert tweederde van het totale totaal) en groenten (Nederland is een toonaangevende leverancier van tomaten en pepers).

Als het gaat om de basisvoedingsmiddelen die de wereld voeden (rijst, maïs, tarwe, bonen, linzen en dierlijke eiwitten), zijn landen als de Verenigde Staten, Duitsland, Canada, Brazilië en Thailand prominent aanwezig.

Hoe zal de wereld meer maken?

Bijna elk land wil zijn landbouwproductiviteit verhogen, maar de manier waarop het dat wil doen, varieert sterk per land of regio.

In landen als de VS, Canada en West-Europa mag er heel weinig land worden verspild en zijn infrastructuur zoals wegen goed ontwikkeld. Evenzo is irrigatie wijdverbreid en gebruiken boeren veel kunstmest. Dit heeft ertoe geleid dat veel landen en boeren zich tot genetisch gemodificeerde zaden wenden om de opbrengsten te verhogen en de behoefte aan dure (en mogelijk vervuilende) kunstmest en herbiciden te verminderen.

Het beeld is heel anders in Afrika en veel van Zuid-Azië. In deze gebieden is de infrastructuur extreem onderontwikkeld en kan het eenvoudig een probleem zijn om gewassen op de markt te brengen (of inputs zoals kunstmest voor de boerderijen). Evenzo ontbreekt irrigatie-infrastructuur, waardoor boeren veel meer worden blootgesteld aan de variabiliteit van het weer. Het is dan ook niet verwonderlijk dat een groot deel van de regeringen in deze landen probeert wegen aan te leggen, de toegang tot water te verbeteren en het gebruik van inputs, zoals kunstmest, aan te moedigen.

ZIE: Bouw uw portefeuille op met investeringen in infrastructuur

Het komt neer op

Hoewel de landbouw niet langer een belangrijke werkgever is in Noord-Amerika of Europa, en voedselzekerheid geen groot probleem is voor de meeste burgers, is het nog steeds een wereldwijd vitale industrie. Zoals beleggers enkele jaren geleden zagen, leidden slecht weer en lage voorraden snel tot de prijzen van veel voedselproducten en leidden tot rellen en politieke onrust in veel landen. Positief is dat het een belangrijke bron van exportinkomsten is voor landen in het ontwikkelingsspectrum.

Gezien het belang van de landbouw en het belang van toenemende opbrengsten, moeten bedrijven die een hogere productie mogelijk maken hun producten in toenemende vraag vinden. Of het nu gaat om agrarische apparatuur zoals tractoren, inputs zoals kunstmest en herbicide of gemodificeerde zaden met een hogere opbrengst, bedrijven die de wereldwijde landbouwmarkt bedienen, hebben een grote en nog steeds onvoldoende bediende markt om aan te pakken.