Inzicht in de betekenis van operationele marges

De operationele marge van een bedrijf kan beleggers belangrijke informatie geven over de waarde en winstgevendheid van een bedrijf. De resultaten van deze beoordeling zijn een belangrijk aspect van een voorraadanalyse. Alvorens een beslissing te nemen over het kopen van een aandeel, zullen beleggers kijken naar een aantal kritische factoren die aangeven hoe goed een bedrijf momenteel presteert en hoe winstgevend het in de toekomst zou kunnen zijn. Dit type analyse wordt fundamentele analyse genoemd.

Bij het evalueren van de operationele marge van een bedrijf zullen beleggers ook inzicht moeten hebben in de bedrijfsopbrengsten, operationele kosten en het verschil tussen vaste en variabele kosten.

Waarom zijn operationele marges belangrijk?

Bedrijfsopbrengsten (ook bekend als operationele inkomsten) zijn opbrengsten minus operationele kosten voor een bepaalde periode, zoals een kwartaal of een jaar. Operationele marge is een percentage berekend als bedrijfsinkomen voor een bepaalde periode gedeeld door inkomsten voor dezelfde periode.

Om een ​​nauwkeurige vergelijking van bedrijven uit te voeren, mogen operationele marges alleen worden gebruikt om bedrijven te vergelijken die in dezelfde branche actief zijn en vergelijkbare bedrijfsmodellen hebben.

Operationele marge is het percentage omzet dat een bedrijf genereert dat kan worden gebruikt om de investeerders van het bedrijf (zowel aandelenbeleggers als schuldbeleggers) en de belastingen van het bedrijf te betalen. Het is een belangrijke maatregel bij het analyseren van de waarde van een aandeel. Als andere dingen gelijk zijn, hoe hoger de operationele marge, hoe beter. Het gebruik van een percentage is ook erg handig om bedrijven met elkaar te vergelijken of om de bedrijfsresultaten van een bedrijf te analyseren voor verschillende opbrengstscenario's.

Belangrijkste leerpunten

• Een operationele marge is een belangrijke maatstaf voor hoeveel winst een bedrijf maakt na aftrek van variabele productiekosten, zoals grondstoffen of lonen.
• Een bedrijf heeft een gezonde operationele marge nodig om zijn vaste kosten, zoals rente op schulden of belastingen, te betalen.
• Een hoge operationele marge is een goede indicator dat een bedrijf goed wordt beheerd en potentieel minder risico inhoudt dan een bedrijf met een lagere operationele marge.
• Naast het beoordelen van operationele marges, evalueren beleggers die een fundamentele analyse van een aandeel uitvoeren ook andere belangrijke statistieken, zoals de kosten van verkochte goederen (COG's), niet-contante kosten en inkomsten vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie (EBITDA ).

Vaste en variabele kosten

Opbrengsten kunnen op verschillende manieren worden afgeleid, afhankelijk van het type bedrijf. Evenzo komen bedrijfskosten uit verschillende bronnen en kunnen worden gecategoriseerd als vaste kosten of variabele kosten. Aangezien bedrijfskosten een belangrijk onderdeel vormen van de berekening van de bedrijfsmarges van een bedrijf, is het belangrijk om te begrijpen hoe deze vaste en variabele kosten worden afgeleid.

Vaste kosten

Analisten karakteriseren kosten vaak als "vast" of "variabel" van aard. Een vaste kost is een kost die relatief stabiel blijft naarmate de bedrijfsactiviteit en omzet veranderen. Een huurprijs is hier een voorbeeld van. Als een bedrijf een pand huurt of huurt, betaalt het meestal elke maand of elk kwartaal een vast bedrag. Dit bedrag verandert niet, ongeacht of het op dat moment goed of slecht is.

Variabele kosten

Variabele kosten daarentegen zijn er een die verandert naarmate de bedrijfsactiviteit verandert. Een voorbeeld zijn de kosten van het kopen van grondstoffen voor een productiebedrijf. Productiebedrijven moeten meer grondstoffen kopen wanneer hun activiteiten versnellen; daarom stijgen de kosten van het kopen van grondstoffen naarmate de inkomsten stijgen.

Operationele hefboomwerking

Het analyseren van de mix van vaste en variabele kosten van een bedrijf, de operationele leverage van een bedrijf genoemd, is vaak belangrijk bij het analyseren van operationele marges en kasstromen. Wanneer de omzet toeneemt, kunnen de operationele marges van bedrijven met een hoge kostenintensiteit sneller stijgen dan die met een variabele kostenintensiteit (het omgekeerde is ook waar).

Omdat bij equity-analyse toekomstige operationele resultaten moeten worden geprojecteerd, is inzicht in het relatieve belang van vaste kosten van vitaal belang. Analisten moeten begrijpen hoe operationele marges in de toekomst zullen veranderen, gegeven bepaalde veronderstellingen over omzetgroei.

Factoring in de kosten van verkochte goederen (COGS)

Een speciale en belangrijke vorm van kosten zijn de kosten van verkochte goederen (COGS). Voor bedrijven die producten verkopen die ze vervaardigen, waarde toevoegen of eenvoudig distribueren, worden de kosten van verkochte goederen verantwoord met behulp van voorraadberekeningen. De basisformule voor COGS is:

COGS = BI + P - EI

Waar:

• BI begint inventaris
• P is voorraadaankopen voor de periode
• EI is inventaris aan het beëindigen

COGS streeft ernaar de kosten te meten van de in een periode verkochte inventaris; het werkelijke bedrag dat is gemaakt om voorraad te kopen, kan aanzienlijk hoger of lager zijn. Door de begin- en eindvoorraad te verrekenen, proberen bedrijven de kosten te meten van het werkelijke volume verkochte producten tijdens de periode.

Opbrengsten minus COGS staan ​​bekend als brutowinst, een belangrijk element van bedrijfsopbrengsten. De brutowinst meet de hoeveelheid winst die wordt gegenereerd vóór algemene overheadkosten die niet kunnen worden geïnventariseerd, zoals verkoopkosten, algemene kosten en administratiekosten (VA&A). VA & A-kosten kunnen items omvatten zoals salarissen van administratief personeel of kosten voor reclame- en promotiemateriaal.

Brutowinst gedeeld door omzet is een procentuele waarde die brutomarge wordt genoemd. Het analyseren van de brutomarge is van het grootste belang bij projecten voor aandelenanalyse, omdat COGS vaak het belangrijkste kostenelement voor een bedrijf is en te vinden is in de resultatenrekening. Analisten kijken vaak naar de brutomarge bij het vergelijken van bedrijven of het beoordelen van de prestaties van één bedrijf in een historische context.

Speciale overwegingen

Niet-contante uitgaven

Beleggers moeten bij het analyseren van de bedrijfsresultaten ook het verschil begrijpen tussen kaskosten en niet-kaskosten. Een niet-contante uitgave is een operationele uitgave in de winst-en-verliesrekening waarvoor geen contante uitgaven vereist zijn. Een voorbeeld zijn afschrijvingskosten. Volgens algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP) wordt het bedrag dat wordt besteed om dat actief te kopen niet op dezelfde manier als huurkosten of de kosten van grondstoffen in rekening gebracht wanneer een bedrijf een langetermijnactief (zoals zwaar materieel) koopt.

In plaats daarvan worden de kosten gespreid over de gebruiksduur van de apparatuur, en daarom wordt een klein deel van de totale kosten over een aantal jaren aan de winst-en-verliesrekening toegewezen in de vorm van afschrijvingskosten, hoewel er geen verdere contante uitgaven hebben plaatsgevonden . Merk op dat niet-contante uitgaven vaak worden toegewezen aan andere kostenregels in de winst-en-verliesrekening. Een goede manier om het effect van niet-contante uitgaven te begrijpen, is om zorgvuldig te kijken naar het operationele gedeelte van het kasstroomoverzicht.

Het is grotendeels vanwege niet-contante kosten dat het bedrijfsresultaat verschilt van de operationele kasstroom. Beleggers doen er goed aan het aandeel van het bedrijfsresultaat te overwegen dat is toe te schrijven aan niet-contante kosten.

Winst voor rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie (EBITDA)

Analisten berekenen vaak de winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie (EBITDA) om het bedrijfsresultaat op kasbasis te meten.

Omdat het niet-contante uitgaven uitsluit, kan EBITDA beter zijn dan het bedrijfsresultaat bij het meten van de hoeveelheid kasstroom die wordt gegenereerd door activiteiten die beschikbaar is voor beleggers. Dividenden moeten immers contant worden betaald, niet inkomsten. Analoog aan brutomarge en operationele marge, gebruiken analisten EBITDA om de EBITDA-marge te berekenen, en zij gebruiken dit cijfer om bedrijfsvergelijkingen en historische bedrijfsanalyses te maken.

Het komt neer op

Om de meeste aandelen goed te kunnen beoordelen, moeten beleggers het vermogen van het bedrijf begrijpen om kasstromen uit bedrijfsactiviteiten te genereren. Het is daarom van cruciaal belang om de concepten van bedrijfsopbrengsten en EBITDA te begrijpen. Zoals bij de meeste aspecten van financiële analyse, kunnen numerieke vergelijkingen meer vertellen over een bedrijf dan de feitelijke financiële parameters. Door marges te berekenen, kunnen investeerders het vermogen van een bedrijf om bedrijfsinkomsten te genereren in competitieve en historische context beter meten.