Wat gebeurt er met rentetarieven tijdens een recessie?

Rentetarieven stijgen zelden tijdens een recessie. Eigenlijk gebeurt het tegenovergestelde; terwijl de economie krimpt, vallen de rentetarieven samen. Het verlagen van de rentetarieven als een economie zich terugtrekt, staat bekend als kwantitatieve versoepeling en was wijdverbreid na de financiële crisis van 2008.

Rol van de Federal Reserve

De Federal Reserve heeft instrumenten om de rentetarieven te beheersen. Tijdens een recessie probeert de Fed de rente meestal naar beneden te halen om de economie te stimuleren. Wanneer een recessie aan de gang is, worden mensen schichtig over het lenen van geld en zijn ze meer geneigd om te sparen wat ze hebben.

In navolging van de basisvraagcurve, duwt de lage vraag naar krediet de prijs van krediet - dat wil zeggen rentetarieven - omlaag.

De Fed weet hoe ze het feit moet gebruiken dat mensen sparen in een recessie en de tarieven verlagen tot een punt waarop mensen denken dat het stom is om niet te profiteren van dergelijke aantrekkelijke tarieven. Dit leidt op zijn beurt tot een instroom van leningen, die geld terug het systeem in pompt en in theorie een economie op gang brengt.

De Federal Reserve heeft grote invloed op de rentetarieven. Het kan de rente naar boven of naar beneden opdrijven door de rentevoet van de federale fondsen aan te passen. Dit is de rentevoet waarmee banken elkaar geld lenen om aan de reserveverplichtingen te voldoen en door staatsobligaties (T-obligaties) te kopen of verkopen.

Belangrijkste leerpunten

• Rentetarieven stijgen bijna nooit tijdens een economische vertraging, omdat het kapitaal ervan zou weerhouden terug te keren naar de economie.
• Geld wordt strakker vastgehouden tijdens een trage economie, dus rentecontrollers zoals de Federal Reserve verlagen de rente als een stimulans om te herinvesteren in leningen en aankopen.
• Het is mogelijk om de rentetarieven te verlagen naar negatief, maar dat kan schade toebrengen aan een economie in plaats van hem te starten.

Wanneer een recessie toeslaat, geeft de Federal Reserve de voorkeur aan lage tarieven. De heersende logica is dat lage rentetarieven lenen en uitgeven stimuleren, wat de economie stimuleert.

Een nadeel van deze kwantitatieve versoepeling, of QE, is wanneer landen de rentetarieven te lang - of zelfs negatief - te lang houden en de economie stagneert, vergelijkbaar met wanneer een autobatterij niet voldoende wordt opgeladen en vermogen aftapt omdat een resultaat. Dit is de meest voorkomende in sommige landen van de eurozone in de periode tussen 2008-2018, toen de Europese centrale bank de rentetarieven veel langer laag hield dan hun bellwether, de Federal Reserve van de Verenigde Staten.

Vraag en aanbod

In een slechte economie worden consumenten vaak kieskeuriger met huishoudelijke financiën. Ze zijn voorzichtiger met lenen en meer gemotiveerd om het geld te besparen dat overblijft na het voldoen aan uitgaven. Deze vraag- en aanboddynamiek creëert een omgeving waarin lage rentes kunnen gedijen.

Wanneer iedereen geld wil lenen, stijgen de rentetarieven; de grote vraag naar krediet betekent dat mensen bereid zijn er meer voor te betalen. Tijdens een recessie gebeurt het tegenovergestelde. Niemand wil krediet, dus de prijs van krediet daalt om leenactiviteit te lokken.