Wat is fiscaal beleid?

Fiscaal beleid is het middel waarmee een overheid haar bestedingsniveaus en belastingtarieven aanpast om de economie van een land te volgen en te beïnvloeden. Het is de zusterstrategie van het monetaire beleid waardoor een centrale bank de geldvoorraad van een land beïnvloedt. Deze twee beleidsmaatregelen worden in verschillende combinaties gebruikt om de economische doelstellingen van een land te bepalen. Hier is een blik op hoe fiscaal beleid werkt, hoe het moet worden gemonitord en hoe de uitvoering ervan verschillende mensen in een economie kan beïnvloeden.

Vóór de Grote Depressie, die duurde van 29 oktober 1929, tot het begin van Amerika's toetreding tot de Tweede Wereldoorlog, was de benadering van de regering van de economie laissez-faire. Na de Tweede Wereldoorlog werd vastgesteld dat de overheid een proactieve rol moest spelen in de economie om werkloosheid, conjunctuurcycli, inflatie en de kosten van geld te reguleren. Door een combinatie van monetair en fiscaal beleid te gebruiken (afhankelijk van de politieke oriëntaties en de filosofieën van de machthebbers op een bepaald moment, kan het ene beleid het andere domineren), kunnen regeringen economische fenomenen beheersen.

Belangrijkste leerpunten

• Fiscaal beleid is het middel waarmee een overheid haar bestedingsniveaus en belastingtarieven aanpast om de economie van een land te volgen en te beïnvloeden.
• Het is de zusterstrategie van het monetaire beleid waardoor een centrale bank de geldvoorraad van een land beïnvloedt.
• Met een combinatie van monetair en fiscaal beleid kunnen regeringen economische fenomenen beheersen.

Hoe fiscaal beleid werkt

Fiscaal beleid is gebaseerd op de theorieën van de Britse econoom John Maynard Keynes. Deze theorie, ook bekend als de Keynesiaanse economie, stelt in feite dat regeringen de macro-economische productiviteit kunnen beïnvloeden door de belastingniveaus en de overheidsuitgaven te verhogen of te verlagen. Deze invloed beperkt op zijn beurt de inflatie (algemeen beschouwd als gezond als deze tussen 2% en 3% is), verhoogt de werkgelegenheid en handhaaft een gezonde waarde van het geld. Fiscaal beleid speelt een zeer belangrijke rol bij het beheren van de economie van een land. In 2012 bijvoorbeeld vreesden velen dat de fiscale klif, een gelijktijdige verhoging van de belastingtarieven en bezuinigingen op de overheidsuitgaven die in januari 2013 zouden plaatsvinden, de Amerikaanse economie terug in een recessie zou brengen. Het Amerikaanse congres vermeed dit probleem door op 1 januari 2013 de Amerikaanse belastingbetalerwetgeving van 2012 aan te nemen.

Fiscaal beleid

Evenwichtsoefening

Het idee is om een ​​evenwicht te vinden tussen belastingtarieven en overheidsuitgaven. Door bijvoorbeeld een stagnerende economie te stimuleren door de uitgaven te verhogen of de belastingen te verlagen, kan de inflatie stijgen. Dit komt omdat een toename van de hoeveelheid geld in de economie, gevolgd door een toename van de consumentenvraag, kan leiden tot een daling van de waarde van geld - wat betekent dat er meer geld nodig is om iets te kopen dat niet in waarde is veranderd.

Laten we zeggen dat een economie is vertraagd. De werkloosheid stijgt, de consumentenbestedingen dalen en bedrijven maken geen substantiële winst. Een overheid kan besluiten om de motor van de economie te voeden door de belasting te verlagen, waardoor consumenten meer zakgeld krijgen en tegelijkertijd de overheidsuitgaven verhogen in de vorm van diensten op de markt kopen (zoals wegen bouwen of scholen). Door voor dergelijke diensten te betalen, creëert de overheid banen en lonen die op hun beurt in de economie worden gepompt. Geld pompen in de economie door de belasting te verlagen en de overheidsuitgaven te verhogen, wordt ook wel 'pump priming' genoemd. In de tussentijd zal de totale werkloosheid dalen.

Met meer geld in de economie en minder belastingen, neemt de vraag van consumenten naar goederen en diensten toe. Dit brengt op zijn beurt bedrijven weer op gang en keert de cyclus om van stilstaand naar actief.

Als er echter geen teugels zijn in dit proces, kan de toename van de economische productiviteit een zeer fijne lijn overschrijden en tot te veel geld op de markt leiden. Dit overtollige aanbod verlaagt de waarde van geld terwijl de prijzen stijgen (vanwege de toename van de vraag naar consumentenproducten). Daarom is de inflatie hoger dan het redelijke niveau.

Om deze reden kan het afstemmen van de economie alleen via het begrotingsbeleid een moeilijk, zo niet onwaarschijnlijk middel zijn om economische doelen te bereiken.

Als het niet nauwlettend wordt gevolgd, kan de grens tussen een productieve economie en een economie die door inflatie is besmet, gemakkelijk vervagen.

Wanneer de economie moet worden afgeremd

Wanneer de inflatie te sterk is, heeft de economie mogelijk een vertraging nodig. In een dergelijke situatie kan een overheid fiscaal beleid gebruiken om belastingen te verhogen om geld uit de economie te zuigen. Fiscaal beleid kan ook een verlaging van de overheidsuitgaven dicteren en daarmee het geld in omloop verminderen. Natuurlijk kunnen de mogelijke negatieve effecten van een dergelijk beleid op de lange termijn een trage economie en een hoge werkloosheid zijn. Desalniettemin gaat het proces door, omdat de overheid haar fiscale beleid gebruikt om de uitgaven en belastingniveaus te verfijnen, met als doel de conjunctuurcycli te compenseren.

Voor wie is het fiscale beleid van invloed?

Helaas zijn de effecten van een fiscaal beleid niet voor iedereen hetzelfde. Afhankelijk van de politieke oriëntaties en doelstellingen van de beleidsmakers, kan een belastingverlaging alleen de middenklasse treffen, die doorgaans de grootste economische groep is. In tijden van economische achteruitgang en stijgende belastingen is het mogelijk dat dezelfde groep meer belastingen moet betalen dan de rijkere hogere klasse.

Evenzo, wanneer een overheid besluit haar uitgaven aan te passen, kan haar beleid slechts een specifieke groep mensen raken. Een beslissing om bijvoorbeeld een nieuwe brug te bouwen, zal werk en meer inkomsten opleveren voor honderden bouwvakkers. Een beslissing om geld uit te geven aan de bouw van een nieuwe ruimteveer, komt daarentegen slechts een kleine, gespecialiseerde pool van deskundigen ten goede, die niet veel zou doen om de totale werkgelegenheid te verhogen.

Dat gezegd hebbende, reageren de markten ook op fiscaal beleid. De aandelen stegen op 21 december 2017, voor het eerst in drie dagen na het passeren van de Amerikaanse belastingaanslag van 1, 5 miljard dollar van de Trump-regering, de Tax Cuts and Jobs Act. De Dow Jones Industrial Average behaalde 99 punten of 0, 4%, de S&P 500 Index steeg met 0, 25% en de Nasdaq Composite Index steeg met 0, 14%.

De belastingherziening zal naar verwachting het federale tekort de komende 10 jaar met honderden miljarden dollars verhogen - en misschien zelfs met 2 biljoen dollar. Schattingen variëren afhankelijk van aannames over hoeveel economische groei de wet zal stimuleren. De wet verlaagt de vennootschapsbelastingtarieven permanent door een enkel vennootschapsbelastingtarief van 21% te creëren en trekt de alternatieve vennootschapsbelasting in.

De wet behoudt ook de huidige structuur van zeven individuele inkomstenbelastingschijven, maar verlaagt in de meeste gevallen de tarieven: het toptarief daalt van 39, 6% tot 37%, terwijl de 33% schijf daalt tot 32%, de 28% schijf tot 24 %, de bracket van 25% tot 22% en de bracket van 15% tot 12%. De laagste schijf blijft 10% en de 35% schijf blijft ook ongewijzigd. Deze wijzigingen vervallen na 2025.

Het komt neer op

Een van de grootste obstakels voor beleidsmakers is om te beslissen hoeveel betrokkenheid de overheid bij de economie moet hebben. In de loop der jaren is er inderdaad sprake geweest van verschillende bemoeienissen van de overheid. Maar voor het grootste deel wordt aangenomen dat een zekere mate van overheidsbemoeienis nodig is om een ​​levendige economie te behouden, waarvan het economische welzijn van de bevolking afhangt. (Zie "Monetair beleid versus fiscaal beleid: wat is het verschil?" Voor meer informatie.)