Wat beweegt goudprijzen?

De prijs van goud wordt bewogen door een combinatie van vraag, aanbod en beleggersgedrag. Dat lijkt eenvoudig genoeg, maar de manier waarop die factoren samenwerken is soms contra-intuïtief. Veel beleggers beschouwen goud bijvoorbeeld als een inflatiehedge. Dat heeft een logische aannemelijkheid, omdat papiergeld waarde verliest naarmate er meer wordt geprint, terwijl het aanbod van goud relatief constant is. Mijnbouw voegt namelijk niet veel toe aan elk jaar.

Correlatie met inflatie

Twee economen, Claude B. Erb, van het National Bureau of Economic Research, en Campbell Harvey, een professor aan de Fuqua School of Business van de Duke University, hebben de prijs van goud in verband met verschillende factoren bestudeerd. Het blijkt dat goud niet goed correleert met inflatie. Dat wil zeggen, wanneer inflatie stijgt, betekent dit niet dat goud noodzakelijkerwijs een goede gok is.

Dus, als inflatie niet de prijs drijft, is angst dan? Zeker, in tijden van economische crisis stromen investeerders naar goud. Toen de Grote Recessie toesloeg, stegen de goudprijzen. Maar goud steeg al tot begin 2008, bijna $ 1.000 per ounce voordat het onder $ 800 daalde en vervolgens terugkaatste en toen de aandelenmarkt het dieptepunt bereikte. Dat gezegd hebbende, bleven de goudprijzen stijgen, zelfs toen de economie herstelde. De goudprijs piekte in 2011 op $ 1.921 en is sindsdien op een glijbaan geweest. Het handelt nu rond $ 1.300 (vanaf eind april 2018).

In hun artikel, getiteld The Golden Dilemma, merken Erb en Harvey op dat goud een positieve prijselasticiteit heeft. Dat betekent in wezen dat, naarmate meer mensen goud kopen, de prijs omhoog gaat, in overeenstemming met de vraag. Het betekent ook dat er geen onderliggende 'fundamenteel' is voor de goudprijs. Als beleggers naar goud gaan stromen, stijgt de prijs, ongeacht het monetaire beleid. Dat betekent niet dat dit volledig willekeurig is of het resultaat van kuddegedrag. Sommige krachten beïnvloeden het aanbod van goud op de bredere markt - en goud is een wereldwijde grondstoffenmarkt, zoals olie of koffie. (Zie voor meer informatie: Hoe kan ik in goud beleggen? )

Levering

In tegenstelling tot olie of koffie wordt goud echter niet geconsumeerd. Bijna al het goud dat ooit is gedolven, is er nog steeds. Er is wat industrieel gebruik voor goud, maar dat is niet zozeer toegenomen als sieraden of investeringen. Uit de cijfers van de World Gold Council 2017 blijkt dat de totale vraag 4.071 ton bedroeg, waarvan slechts 332, 8 ton naar de technologiesector ging. De rest bestond uit investeringen, met 371, 4 ton, sieraden, met 2.135, 5 ton, bar en muntvraag van 1.029, 2 ton, en ETF's et al., Met 202, 8 ton. In 2001, toen de goudprijzen bijna dieptepunten bereikten (althans sinds het eigendom van edelmetaal in de jaren '70 opnieuw werd gelegaliseerd), waren sieraden goed voor 3.009 ton, terwijl de investering op 357 ton lag en voor technologie 363 ton goud nodig was.

Als er iets is, zou je verwachten dat de prijs van goud in de loop van de tijd zal dalen, omdat er steeds meer van rond is. Dus waarom niet? Afgezien van het aantal mensen dat het constant in stijgende lijn wil kopen, bieden de sieraden- en investeringsvraag enkele aanwijzingen. Zoals Peter Hug, directeur van wereldwijde handel bij Kitco, zei: "Het komt ergens in een la terecht." De sieraden worden jarenlang effectief van de markt gehaald.

Hoewel goud in landen als India en China als een waardeopslag kan fungeren, verhandelen de mensen die het daar kopen niet regelmatig; weinigen betalen voor een wasmachine door een gouden armband te overhandigen. De vraag naar sieraden stijgt en daalt met de prijs van goud. Wanneer de prijzen hoog zijn, daalt de vraag naar sieraden in verhouding tot de vraag van beleggers.

Centrale banken

Hug zegt dat de grote marktverhuizers vaak centrale banken zijn. In tijden waarin de deviezenreserves groot zijn en de economie aan het neuriën is, zal een centrale bank de hoeveelheid goud die ze aanhoudt willen verminderen. Dat komt omdat het goud een dood bezit is - in tegenstelling tot obligaties of zelfs geld op een depositorekening, genereert het geen rendement.

Het probleem voor centrale banken is dat dit precies is wanneer de andere beleggers daar niet zo geïnteresseerd zijn in goud. Een centrale bank staat dus altijd aan de verkeerde kant van de handel, ook al is het verkopen van dat goud precies wat de bank hoort te doen. Als gevolg hiervan daalt de prijs van goud.

Centrale banken hebben sindsdien geprobeerd hun goudverkoop op een kartelachtige manier te beheren, om te voorkomen dat de markt te veel wordt verstoord. Iets genaamd de Washington-overeenkomst stelt in wezen dat de banken niet meer dan 400 ton per jaar zullen verkopen. Het is niet bindend, omdat het geen verdrag is; het is eerder een gentlemen's agreement, maar wel een die in het belang is van de centrale banken, omdat het teveel aan goud in één keer op de markt brengen hun portefeuilles negatief zou beïnvloeden.

Een uitzondering is China. De Chinese centrale bank is een netto koper van goud geweest en dat zou een opwaartse druk op de prijs kunnen uitoefenen. De goudprijs is echter nog steeds gedaald, dus zelfs Chinese aankopen hebben hooguit de daling vertraagd.

ETF's

Naast centrale banken zijn op de beurs verhandelde fondsen (ETF's) - zoals de SPDR Gold Shares (GLD) en iShares Gold Trust (IAU), waarmee beleggers goud kunnen kopen zonder mijnaandelen te kopen - nu belangrijke goudkopers en verkopers. Beide bieden aandelen in edelmetaal en meten hun bezit in ons goud. De SPDR ETF heeft momenteel ongeveer 9.600 ounces, terwijl de iShares ETF ongeveer 5.300 heeft. Toch zijn deze ETF's ontworpen om de goudprijs te weerspiegelen, niet om het te verplaatsen. (Zie voor meer: Welke gouden ETF moet je bezitten? )

Overwegingen bij de portefeuille

Over portefeuilles gesproken, Hug zei dat een goede vraag voor beleggers is wat de reden is om goud te kopen. Als een hedge tegen inflatie werkt het niet goed, maar gezien als een deel van een portefeuille, is het een redelijke diversificatie. Het is gewoon belangrijk om te herkennen wat het wel en niet kan doen.

In reële termen bereikte de goudprijs een hoogtepunt in 1980, toen de prijs van het metaal bijna $ 2.000 per ounce bereikte (in 2014 dollar). Iedereen die goud heeft gekocht, heeft sindsdien geld verloren. Aan de andere kant zouden de beleggers die het in 1983 of 2005 kochten, nu graag verkopen, zelfs met recente prijsdalingen. Het is ook vermeldenswaard dat de 'regels' van portefeuillebeheer ook op goud van toepassing zijn. Het totale aantal goud dat een bezit moet schommelen met de prijs. Als men 2% van de portefeuille in goud wil, dan is het noodzakelijk om te verkopen wanneer de prijs omhoog gaat en te kopen wanneer deze daalt.

Waarde behouden

Een goed ding over goud: het behoudt wel waarde. Erb en Harvey vergeleken het salaris van Romeinse soldaten 2000 jaar geleden met wat een moderne soldaat zou krijgen, op basis van hoeveel die salarissen in goud zouden zijn. Romeinse soldaten ontvingen 2, 31 ounces goud per jaar, terwijl centurions 35, 58 ounces kregen.

Uitgaande van $ 1600 per ounce, kreeg een Romeinse soldaat het equivalent van $ 3, 704 per jaar, terwijl een particulier Amerikaans leger in 2011 $ 17.611 kreeg. Dus een soldaat van het Amerikaanse leger krijgt ongeveer 11 ons goud (tegen de huidige prijzen). Dat is een investeringsgroeipercentage van ongeveer 0, 08% over ongeveer 2.000 jaar.

Een centurion (ongeveer gelijk aan een kapitein) kreeg $ 61.730 per jaar, terwijl een kapitein van het Amerikaanse leger $ 44.543 - 27, 84 gram krijgt voor de prijs van $ 1.600, of 37, 11 gram voor $ 1.200. Het rendement is –0, 02% per jaar - in wezen nul.

De conclusie van Erb en Harvey is dat de koopkracht van goud vrij constant is gebleven en grotendeels geen verband houdt met de huidige prijs.

Het komt neer op

Als u naar goudprijzen kijkt, is het waarschijnlijk een goed idee om te kijken hoe goed de economieën van bepaalde landen het doen. Naarmate de economische omstandigheden verslechteren, zal de prijs (meestal) stijgen. Goud is een handelswaar dat aan niets anders is gebonden; in kleine doses is het een goed diversifiërend element voor een portefeuille.