Wanneer te vertrouwen op ratingbureaus

Institutionele en individuele beleggers vertrouwen op ratingbureaus en hun diepgaande onderzoek om beleggingsbeslissingen te nemen. Ratingbureaus spelen een integrale rol in het beleggingsproces en kunnen het succes van een bedrijf maken of breken in zowel de primaire als de secundaire obligatiemarkt. Hoewel de ratingbureaus een robuuste service bieden en de vergoedingen die ze verdienen, waard zijn, is de waarde van dergelijke ratings na de financiële crisis van 2008 breed in twijfel getrokken en zijn de timing en meningen van de agentschappen bekritiseerd toen dramatische downgrades zeer snel plaatsvonden.

Elke goede beleggingsonderneming, of het nu gaat om een ​​beleggingsfonds, een bank of een hedgefonds, zal niet alleen vertrouwen op de rating van het ratingbureau en zal zijn onderzoek aanvullen met zijn eigen interne onderzoeksafdeling. Daarom is het belangrijk voor een individuele belegger om niet alleen de initiële obligatierating in vraag te stellen, maar ook regelmatig de ratings te herzien gedurende de looptijd van een obligatie en deze ook constant in vraag te stellen. (Zie ook: Waarom slechte obligaties goede beoordelingen krijgen )

Grote spelers

Hoewel er een aantal ratingbureaus zijn, zijn de drie belangrijkste waarnaar meestal wordt verwezen: Moody's, Standard & Poor's (S&P) en Fitch. Deze agentschappen kennen ratings toe voor emittenten van schuldverplichtingen of obligaties, naast specifieke schuldinstrumenten uitgegeven door die bedrijven. De emittenten van schulden kunnen bedrijven, non-profitorganisaties of nationale en lokale overheden zijn. Bovendien geeft de Amerikaanse overheid obligaties uit die uiteindelijk in een open markt worden verhandeld. Elk bureau heeft zijn eigen modellen waarmee ze de kredietwaardigheid van een bedrijf evalueren, wat direct van invloed is op de koers die de uitgevende onderneming biedt aan kopers van de obligaties bij uitgifte.

De kredietwaardigheid geeft, net als een persoonlijke kredietwaardigheid voor iedereen die ooit een hypotheek heeft aangevraagd, aan hoe waarschijnlijk het bedrijf gedurende de looptijd van de obligatie rente zal betalen. In het geval van het bedrijf impliceert het ook aanwijzingen voor de potentiële verhandelbaarheid van de obligaties gedurende hun levensduur, evenals het vermogen van het bedrijf om de hoofdsom terug te geven wanneer de obligatie op vervaldag komt. (Meer informatie in Wat is een bedrijfsrating? )

Elk van de drie grote agentschappen heeft iets andere ratings, maar alle drie variëren van prime-lenzen, die meestal zijn gereserveerd voor de meest ongerepte bedrijven of de Amerikaanse overheid, tot obligaties die in gebreke blijven.

Obligatiewaarde

De beoordelingen

Elke kredietanalist biedt een iets andere benadering voor het evalueren van de kredietwaardigheid van een bedrijf; Wanneer u obligaties op dit soort schalen vergelijkt, is het echter een goede regel om te kijken of de obligaties van beleggingskwaliteit of van niet-beleggingskwaliteit zijn. Dit biedt het basiswerk in eenvoudige, duidelijke termen. Dit betekent niet dat ratings in beleggingsgraden veilig zijn of dat niet-beleggingskwaliteiten onveilig zijn, de belegger moet nog steeds in de subsectoren binnen die algemene ratings graven.

Het is belangrijk om te onthouden dat dit statische ratings zijn, omdat een beginnende belegger op lange termijn veronderstellingen kan maken door er alleen maar naar te kijken. Voor veel bedrijven zijn deze ratings voortdurend in beweging en vatbaar voor veranderingen, vooral in moeilijke economische tijden zoals de economie in 2008. Er moet rekening worden gehouden met termen als "credit watch" wanneer een bureau een verklaring aflegt over zijn evaluatie; dit is meestal geen goed teken voor het bedrijf en is een indicatie voor de richting van de volgende wijziging van de kredietkwaliteit.

Helaas komt het pad naar beneden veel vaker voor dan naar boven. Dit komt mede door de manier waarop het systeem is ontworpen. Er is een bepaalde kwaliteit van een bedrijf nodig om obligaties uit te geven als onderdeel van hun kapitaalstructuur en de markt voor investment grade heeft historisch de non-investment grade gedomineerd. Dit belet kleine of opkomende bedrijven om ooit de obligatiemarkt te betreden en onderwerpt de historisch grotere bedrijven aan voortdurend toezicht. (Meer informatie in het Debt Ratings Debat .)

GM Vs. Microsoft

Een goed voorbeeld van dit pad is het vergelijken van twee zeer verschillende bedrijven , General Motors en Microsoft. Deze twee zijn schoolvoorbeeld geweest van bedrijven die tegenovergestelde paden bewandelden. General Motors bestond al sinds het begin van de 20e eeuw, had veel economische cycli doorgemaakt en gebruikte schulden zwaar als hefboom in zijn balans om het bedrijf te laten groeien in opwaartse economische cycli en zich staande te houden in neerwaartse cycli.

Microsoft daarentegen wordt meer als een groeibedrijf beschouwd, dat zijn wortels heeft in ondernemersgeest, risicokapitaal en uiteindelijk gewone aandelen uitgeeft zonder schulden te gebruiken als hefboom. Microsoft had het vermogen om kapitaal te zoeken op de obligatiemarkt, maar het profiteerde niet van zijn geweldige kredietwaardigheid om geld op te halen tot 2009. Daarentegen zag General Motors zijn kredietwaardigheid langzaam verslechteren omdat het marktaandeel verloor en economische cycli vocht, ging medio 2009 uiteindelijk failliet. Voor deze twee bedrijven heeft survival misschien op die kredietbeoordelingen vertrouwd om ze in het spel te houden.

Hoe bedrijven de waardering waarderen

Hoe belangrijk het ook is voor beleggers om ratings te beoordelen, het is nog belangrijker voor de bedrijven. De rating beïnvloedt een bedrijf door de kosten te wijzigen van het lenen van het geld dat het op zijn balans wil gebruiken. Het effect is hogere kapitaalkosten als gevolg van hogere rentelasten, wat leidt tot een lagere winstgevendheid. Het heeft ook invloed op de manier waarop het bedrijf het kapitaal gebruikt; hoewel betaalde rente vaak anders wordt belast dan dividendbetalingen, is het uitgangspunt dat de lener een hoger rendement op het geleende geld verwacht dan de kosten van het kapitaal.

De ratings in de loop van de tijd hebben ook grote effecten op de verhandelbaarheid van de obligaties op de secundaire markt, het vermogen van bedrijven om op andere markten te lenen, het vermogen om aandelen uit te geven, de manier waarop analisten het schuldniveau op hun balans bekijken en een belangrijke psychologisch aspect van hoe een bedrijf wordt bekeken. (Lees meer over de financiële positie van een bedrijf in Inzicht in de winst- en verliesrekening .)

Het komt neer op

De geschiedenis heeft ons geleerd hoe we de informatie die door de ratingbureaus is verstrekt, als een begin moeten gebruiken. Hun methoden zijn beproefd en tot ongeveer 2008-2009 werden ze zelden in twijfel getrokken. De waarde van de ratings voor de bedrijven zelf is van het grootste belang, omdat deze mogelijk de toekomst van een bedrijf kan bepalen. Naarmate de financiële markten mainstream werden en volwassen werden, zijn zowel de toegang tot kapitaalmarkten als hun controle toegenomen. Samen met de toegevoegde volatiliteit, hebben de kredietmarkten vergelijkbare risico's gekend als aandelenmarkten. Met de toegenomen snelheid van zowel financiële informatie als marktveranderingen, zijn de ratingbureaus belangrijker als een eerste stap, omdat ze moeten worden gecontroleerd op hun ratings en de trend in hun ratingveranderingen. Als u overweegt om in specifieke obligaties te beleggen, overweeg dan deze veranderingen en gebruik de bureaus voor wat ze bedoeld zijn, een goede plek om te beginnen.