Waarom banken uw geld niet nodig hebben om leningen te maken

Traditionele inleidende economische leerboeken behandelen banken over het algemeen als financiële intermediairs, die tot doel hebben leners met spaarders te verbinden en hun interacties te vergemakkelijken door als geloofwaardige tussenpersonen op te treden. Individuen die een inkomen verdienen dat hoger ligt dan hun onmiddellijke consumptiebehoeften, kunnen hun ongebruikte inkomsten in een gerenommeerde bank deponeren, waardoor een reservoir van fondsen ontstaat waaruit de bank kan putten om uit te lenen aan degenen wier inkomen onder hun onmiddellijke consumptiebehoeften valt.

Hoewel dit verhaal veronderstelt dat banken uw geld nodig hebben om leningen te verstrekken, is het eigenlijk enigszins misleidend. Lees verder om te zien hoe banken uw deposito's echt gebruiken om leningen te verstrekken en in hoeverre ze uw geld daarvoor nodig hebben.

Belangrijkste leerpunten

• Banken worden gezien als financiële intermediairs die spaarders en leners met elkaar verbinden.
• Banken vertrouwen echter in feite op een fractioneel reservebanksysteem waarbij banken meer kunnen lenen dan het bedrag aan werkelijke deposito's.
• Dit leidt tot een multiplicatoreffect. Als het aantal reserves dat een bank heeft bijvoorbeeld 10% is, dan kunnen leningen het geld met maximaal 10x vermenigvuldigen.

Sprookjesbankieren?

Volgens het bovenstaande beeld wordt de leencapaciteit van een bank beperkt door de omvang van de deposito's van hun klanten. Om meer uit te lenen, moet een bank nieuwe deposito's veiligstellen door meer klanten aan te trekken. Zonder deposito's zouden er geen leningen zijn, of met andere woorden, deposito's creëren leningen.

Natuurlijk wordt dit verhaal van bankleningen meestal aangevuld met de theorie van de geldmultiplier die consistent is met wat bekend staat als fractioneel reservebankieren. In een fractioneel reservesysteem hoeft slechts een fractie van de deposito's van een bank contant of op de depositorekening van een commerciële bank bij de centrale bank te worden aangehouden. De omvang van deze fractie wordt bepaald door de reserveverplichting, waarvan de wederkerigheid het veelvoud van reserves aangeeft die banken kunnen uitlenen. Als de reserveverplichting 10% is (dat wil zeggen 0, 1), is de vermenigvuldiger 10, wat betekent dat banken 10 keer meer kunnen lenen dan hun reserves.

De capaciteit van bankleningen wordt niet volledig beperkt door het vermogen van banken om nieuwe deposito's aan te trekken, maar door de monetaire beleidsbeslissingen van de centrale bank over het al dan niet verhogen van reserves. Gezien echter een bepaald monetair beleid en het uitsluiten van een toename van de reserves, is de enige manier waarop commerciële banken hun kredietverleningscapaciteit kunnen vergroten, nieuwe deposito's veiligstellen. Nogmaals, deposito's creëren leningen, en bijgevolg hebben banken uw geld nodig om nieuwe leningen te verstrekken.

10x

Dit is het huidige veelvoud van geld in het banksysteem van de Verenigde Staten, aangezien de Federal Reserve momenteel een reserveverplichting van 10% verplicht stelt.

Banken in de echte wereld

In de moderne economie van vandaag neemt het meeste geld de vorm aan van deposito's, maar in plaats van dat het wordt gecreëerd door een groep spaarders die de bank hun geld toevertrouwen, worden deposito's eigenlijk gecreëerd wanneer banken krediet verstrekken (dwz nieuwe leningen aangaan). Zoals Joseph Schumpeter ooit schreef: "Het is veel realistischer om te zeggen dat de banken 'krediet creëren', dat wil zeggen dat ze deposito's creëren bij hun uitlening dan te zeggen dat ze de deposito's lenen die hun zijn toevertrouwd."

Wanneer een bank een lening verstrekt, worden er twee overeenkomstige boekingen op de balans gemaakt, een aan de activazijde en een aan de passivazijde. De lening telt als een actief voor de bank en wordt tegelijkertijd gecompenseerd door een nieuw gecreëerde aanbetaling, die een verplichting van de bank tegenover de deposant is. In tegenstelling tot het hierboven beschreven verhaal, creëren leningen in feite deposito's.

Nu lijkt dit misschien een beetje schokkend, want als leningen deposito's creëren, zijn particuliere banken geldscheppers. Maar u vraagt ​​zich misschien af: "Is het creëren van geld niet het enige recht en de enige verantwoordelijkheid van de centrale banken?" Welnu, als u gelooft dat de reserveverplichting een bindende beperking is voor het vermogen van banken om te lenen, dan kunnen banken op een bepaalde manier geen geld creëren zonder dat de centrale bank de reserveverplichting versoepelt of het aantal reserves in het banksysteem verhoogt.

De waarheid is echter dat de reserveverplichting geen bindende beperking vormt voor het vermogen van banken om te lenen en bijgevolg hun vermogen om geld te creëren. De realiteit is dat banken eerst leningen verstrekken en vervolgens later naar de vereiste reserves zoeken. Misschien helpen een paar uitspraken van enkele opmerkelijke bronnen u van dat feit te overtuigen.

Alan Holmes, een voormalige senior vice president van de New York Federal Reserve Bank, schreef in 1969: "In de echte wereld verstrekken banken krediet, creëren ze deposito's in het proces en zoeken ze later naar de reserves."

Vítor Constâncio, vice-president van de Europese Centrale Bank (ECB), betoogde in een toespraak in december 2011: “In werkelijkheid werkt de volgorde meer in de tegenovergestelde richting: banken nemen eerst hun kredietbeslissingen en zoeken dan naar de nodige financiering en reserves van centrale bankgeld. "

Fractioneel reservebankieren is effectief, maar kan ook mislukken. Tijdens een "bankrun" eisen deposanten in één keer hun geld, dat het aanwezige bedrag aan reserves overschrijdt, wat kan leiden tot een bankfaillissement.

Wat echt van invloed is op het vermogen van banken om te lenen

Dus als bankleningen niet worden beperkt door de reserveverplichting, hebben banken dan te maken met enige beperking? Er zijn twee soorten antwoorden op deze vraag, maar ze zijn verwant. Het eerste antwoord is dat banken worden beperkt door rentabiliteitsoverwegingen; dat wil zeggen, gegeven een bepaalde vraag naar leningen, baseren banken hun leningsbeslissingen op hun perceptie van de risico-rendementsafwegingen, niet op reserveverplichtingen.

Het noemen van risico brengt ons bij het tweede, zij het gerelateerde, antwoord op onze vraag. In een context waarin depositorekeningen worden verzekerd door de federale overheid, kunnen banken het verleidelijk vinden om onnodige risico's te nemen bij hun kredietverlening. Aangezien de overheid depositorekeningen verzekert, is het in het beste belang van de overheid om buitensporige risico's van banken te beperken. Om deze reden zijn wettelijke kapitaalvereisten geïmplementeerd om ervoor te zorgen dat banken een bepaalde verhouding tussen kapitaal en bestaande activa behouden.

Als bankleningen überhaupt door iets worden beperkt, zijn dit kapitaalvereisten, geen reserveverplichtingen. Aangezien kapitaalvereisten echter worden gespecificeerd als een ratio waarvan de noemer bestaat uit risicogewogen activa (RWA's), zijn ze afhankelijk van hoe het risico wordt gemeten, wat op zijn beurt afhankelijk is van het subjectieve menselijke oordeel. Subjectieve oordeelsvorming in combinatie met steeds toenemende winsthonger kan ertoe leiden dat sommige banken het risico van hun activa onderschatten. Dus, zelfs met wettelijke kapitaalvereisten, blijft er een aanzienlijke hoeveelheid flexibiliteit bestaan ​​in de beperking van het vermogen van banken om te lenen.

Bottom Line

Verwachtingen van winstgevendheid blijven dan ook een van de belangrijkste beperkingen voor het vermogen van banken, of beter, de bereidheid om te lenen. En het is om deze reden dat hoewel banken uw geld niet nodig hebben, ze uw geld wel willen . Zoals hierboven opgemerkt, lenen banken eerst en zoeken later naar reserves, maar ze zoeken wel naar de reserves.

Het aantrekken van nieuwe klanten is een manier, zo niet de goedkoopste, om die reserves te beveiligen. Inderdaad, de huidige gerichte fed fed-rente - de snelheid waarmee banken van elkaar lenen - ligt tussen 0, 25% en 0, 50%, ruim boven de 0, 01% tot 0, 02% rente die de Bank of America betaalt met een standaard controlebetaling. De banken hebben uw geld niet nodig; het is gewoon goedkoper voor hen om van u te lenen dan om van andere banken te lenen.