Waarom Duitsland de economische krachtpatser van de eurozone is
Het experiment in de eurozone is op dun ijs. Dit zou geen verrassing moeten zijn voor zelfs de meest ongedwongen volger van nieuws, aangezien de schuldenproblemen van Griekenland, Spanje en een groot aantal Europese landen voor een groot deel van 2012 de krantenkoppen hebben overspoeld. Het argument over hoe de euro te redden is heen en weer geslingerd tussen budgettaire bezuinigingsmaatregelen en infusies van stimuleringsgeld, en de twee grootste spelers van het continent - Duitsland en Frankrijk - moeten het nog met elkaar eens zijn. Experts en analisten hebben zelfs slimme portmanteaus bedacht zoals "Grexit" en "Fixit" in een poging uit te leggen wie als eerste de euro zal redden. Duitsland staat vooraan in de drukte en wordt algemeen beschouwd als de gezondste economie van de eurozone. Dit is gedaan door de nadruk te leggen op hoogwaardige productie en export met een hoge complexiteit, terwijl de lat wordt verlaagd om een nieuw bedrijf te openen en de overheidsschuld laag blijft.
Economen hebben op verschillende redenen gewezen waarom de crisis in de eurozone is begonnen, maar de algemene consensus is dat de landen met de grootste problemen - Griekenland, Ierland, Portugal, Spanje en Italië - niet concurrerend zijn. De belangrijkste boosdoener zijn de arbeidskosten per eenheid product, wat het totale bedrag is dat een werknemer ontvangt in vergelijking met de arbeidsproductiviteit. Tussen 1999 (toen de euro werd gelanceerd) en 2010 stegen de arbeidskosten per eenheid product met 20% in Spanje, 25% in Italië en een bescheidener 5% in Frankrijk; Duitsland heeft nauwelijks een groei van 0, 6%. Alle mediterrane economieën hebben momenteel hogere arbeidskosten per eenheid product dan Duitsland.
De goede dingen exporteren
Wat Duitsland onderscheidt, is het type producten dat het produceert. Volgens een werkdocument van 2011 van Jesus Felipe en Utsav Kumar van de Aziatische Ontwikkelingsbank, exporteert Duitsland een groot deel van 's werelds meest complexe producten om te produceren. Het heeft een aanzienlijk voordeel ten opzichte van andere landen van de eurozone die zich niet specialiseren in de productie van deze producten, wat ertoe kan hebben bijgedragen dat Duitsland de crisis in de eurozone beter heeft doorstaan. De krant vermeldt Duitsland als de op een na meest complexe economie, na Japan, met Ierland (12e plaats) als de naaste concurrent. Hoewel Italië mogelijk een meer diverse productlijst exporteert dan Duitsland, staat het op de 24e plaats wat betreft de complexiteit van producten.
Volgens de Wereldbank groeide de uitvoer van goederen en diensten als percentage van het bbp in het eurogebied van 32, 9% in 1999 tot 42, 6% in 2011. Het percentage in Duitsland steeg echter van 33, 4% naar meer dan 50%. Hoewel dit cijfer niet het hoogste is in de eurozone (dat onderscheid hoort bij Luxemburg, met 164%), ligt het aanzienlijk hoger dan Frankrijk (26, 9%), Italië (28, 8%) en Spanje (30, 1%). Exportgedreven zijn vergroot de mogelijkheid om hard te worden getroffen door recessies, zoals blijkt uit een daling van de export in 2009, maar het type goederen dat door Duitsland werd vervaardigd, maakte het gemakkelijker om terug te stuiteren naarmate de wereldeconomie herstelde.
Om de arbeidskosten per eenheid product te verlagen en concurrerend te blijven, zou een onderneming een strategie moeten uitwerken die de loongroei onder controle houdt en de productiviteit verhoogt. In het geval van de eurozone zijn het niet de hoge arbeidskosten in de niet-Duitse staten die de economieën van de landen belemmeren om te groeien, het is dat ze goederen produceren die minder complex zijn en dus openstaan voor meer wereldwijde concurrentie. Felipe en Kumar schatten dat 7, 93% van de Duitse export uit de honderd meest complexe producten bestaat en slechts 3, 5% van de export naar de minst complexe groep producten. Dit is opvallend anders in Griekenland, waar bijna een derde van de export in de minst complexe groep valt. Duitsland is een klasse apart.
De Mittelstand opzoeken
Een opvallend verschil tussen Frankrijk en Duitsland is de manier waarop hun centrale overheden werken. De overheidsschuld als percentage van het bbp is in de eurozone explosief gestegen, van 58, 5% in 2000 tot 74, 4% in 2010. Voor Duitsland was het percentage voor 2010 56%, veel lager dan dat voor Frankrijk (88%) en Italië (117 %). Goederen en diensten geleverd door de overheid aten in 2010 bijna 50% van het BBP van Frankrijk op en 42% van dat van Italië, vergeleken met 32% in Duitsland. Overheidsactiviteit kan de werking van een economie verstoren en de verkeerde verwachtingen wekken.
De zakelijke omgeving in Duitsland werd 20e in het Doing Business- rapport van de Wereldbank, met Frankrijk als 34e, Spanje 44e en Italië 73e. De lagere ranglijsten zijn gekoppeld aan de bescherming die aan werknemers wordt geboden, waarbij bedrijven mogelijk dure en langdurige worstelingen krijgen als ze iemand willen ontslaan. Hoewel bureaucratische rompslomp rond de arbeidsmarkt ontmoedigend kan zijn, heeft Duitsland een vrij lage toetredingsdrempel als het gaat om het starten van een bedrijf. Het heeft ook een totaal belastingtarief een derde lager dan Frankrijk en Italië.
Volgens het Global Competitiveness Report van het World Economic Forum 2012-2013 staat Duitsland op de 5e plaats in het hoger onderwijs en opleiding, een factor die ertoe leidt dat het dergelijke complexe producten produceert, en de 3e in de infrastructuur, een deel van wat Duitsland helpt zijn export naar de markt zo efficiënt te verplaatsen. Het staat op de derde plaats in zakelijke verfijning, waaronder leverancierskwaliteit en kwantiteit, waardeketen en productieproces. Dit is waarschijnlijk gekoppeld aan een van de beste troeven van Duitsland: de Mittelstand. De Mittelstand is een verzameling van kleine en middelgrote bedrijven die zich meestal op export richten. Ze blinken uit in de ontwikkeling van innovatieve technologieën en technieken - Duitsland staat op de 7e plaats qua innovatie, volgens het Competitiveness Report - en werken vaak samen met onderzoeksfaciliteiten en universiteiten.
Het komt neer op
Productie en export zijn beslist on-sexy, en ondanks dat het bekend staat om zijn high-end sportwagens, is Duitsland prima met het eruit zien als een curmudgeon dan een flitsende beroemdheid. De groei van het BBP komt zelden boven de 3% uit en is sinds 1999 gemiddeld 1, 35%, 25% lager dan het gemiddelde inkomen van de OESO en een derde lager dan de Verenigde Staten (2, 04%). Ondanks de trage groei is Duitsland echter de fiscaal voorzichtige leider van de eurozone blijven vormen, hoewel dit het op gespannen voet heeft gebracht met collega-leden die zijn strenge focus op bezuinigingsmaatregelen op gespannen voet vinden met de stimulans die sommige analisten denken dat Europa nodig heeft.