Wat is de relatie tussen inflatie en rentetarieven?

Inflatie en rentetarieven zijn vaak gekoppeld en worden vaak genoemd in de macro-economie. Inflatie verwijst naar de snelheid waarmee prijzen voor goederen en diensten stijgen. In de Verenigde Staten is de rentevoet, of het bedrag dat de kredietgever aan een kredietnemer in rekening brengt, gebaseerd op het federale fondsentarief dat wordt bepaald door de Federal Reserve (soms "de Fed" genoemd).

Over het algemeen kunnen meer mensen meer geld lenen naarmate de rentetarieven worden verlaagd. Het gevolg is dat consumenten meer geld hebben om uit te geven, waardoor de economie groeit en de inflatie toeneemt. Het tegenovergestelde geldt voor stijgende rentetarieven. Naarmate de rentetarieven stijgen, hebben consumenten de neiging om te sparen, omdat het rendement van spaargeld hoger is. Met minder besteedbaar inkomen dat wordt uitgegeven als gevolg van de stijging van de rente, vertraagt ​​de economie en neemt de inflatie af.

In een systeem van fractioneel reservebankieren zijn rentetarieven en inflatie meestal omgekeerd evenredig. Deze relatie vormt een van de centrale principes van het hedendaagse monetaire beleid: centrale banken manipuleren de korte rente om de inflatie in de economie te beïnvloeden.

Om te begrijpen hoe deze relatie werkt, is het belangrijk om het banksysteem, de kwantiteitstheorie van geld en de rol van rentetarieven te begrijpen.

De delicate dans van inflatie en bbp

Fractional-Reserve Banking

De wereld maakt momenteel gebruik van een banksysteem met fractionele reserves. Wanneer iemand $ 100 op de bank stort, behoudt hij een claim op die $ 100. De bank kan deze dollars echter uitlenen op basis van de door de centrale bank vastgestelde reservequote. Als de reserveratio 10% is, kan de bank de andere 90% uitlenen, in dit geval $ 90. Een fractie van 10% van het geld blijft in de bankkluizen.

Zolang de daaropvolgende lening van $ 90 uitstaat, zijn er twee claims van in totaal $ 190 in de economie. Met andere woorden, het geldaanbod is gestegen van $ 100 tot $ 190. Dit is een eenvoudige demonstratie van hoe bankieren de geldhoeveelheid vergroot.

Kwantiteitstheorie van geld

In de economie stelt de kwantiteitstheorie van geld dat vraag en aanbod van geld de inflatie bepalen. Als de geldhoeveelheid groeit, stijgen de prijzen vaak, omdat elk stuk papier minder waardevol wordt.

Rentetarieven, sparen, leningen en inflatie

De rente fungeert als een prijs voor het aanhouden of lenen van geld. Banken betalen een rente op spaargeld om spaarders aan te trekken. Banken ontvangen ook een rente voor geld dat wordt geleend van hun deposito's.

Wanneer de rentetarieven laag zijn, hebben particulieren en bedrijven de neiging om meer leningen te vragen. Elke banklening verhoogt de geldhoeveelheid in een fractioneel reservebanksysteem. Volgens de kwantiteitstheorie van geld verhoogt een groeiende geldhoeveelheid de inflatie. Een lage rente leidt dus meestal tot meer inflatie. Hoge rentetarieven hebben de neiging de inflatie te verlagen.

Dit is een zeer vereenvoudigde versie van de relatie, maar het benadrukt waarom rentetarieven en inflatie de neiging hebben omgekeerd evenredig te zijn.

Het Federal Open Market Committee

Het Federal Open Market Committee (FOMC) komt acht keer per jaar bijeen om de economische en financiële omstandigheden te herzien en een besluit te nemen over het monetaire beleid. Monetair beleid verwijst naar de ondernomen acties die de beschikbaarheid en kosten van geld en krediet beïnvloeden. Tijdens deze vergaderingen worden doelstellingen voor de korte rente vastgesteld. Met behulp van economische indicatoren zoals de consumentenprijsindex (CPI) en de producentenprijsindexen (PPI), zal de Fed rentetargets vaststellen om de economie in evenwicht te houden. Door de rentetargets naar boven of beneden te bewegen, probeert de Fed de werkgelegenheidspercentages, stabiele prijzen en stabiele economische groei te bereiken. De Fed zal de rente verhogen om de inflatie te verlagen en de rente verlagen om de economische groei te stimuleren.

Beleggers en handelaren houden de FOMC-rentebesluiten nauwlettend in de gaten. Na elk van de acht FOMC-vergaderingen wordt een aankondiging gedaan van het besluit van de Fed om de belangrijkste rentetarieven te verhogen, te verlagen of te handhaven. Bepaalde markten kunnen vooruitlopen op de verwachte rentewijzigingen en in reactie op de daadwerkelijke aankondigingen. De Amerikaanse dollar komt bijvoorbeeld typisch omhoog als reactie op een renteverhoging, terwijl de obligatiemarkt daalt als reactie op renteverhogingen.