6 manieren om het rendement van uw portefeuille te verhogen

De beleggers van vandaag zijn allemaal op zoek naar manieren om een ​​hoger rendement te behalen. Hier zijn enkele beproefde tips om u te helpen uw rendement te verbeteren en mogelijk enkele dure investeringsfouten te voorkomen. Moet u bijvoorbeeld kiezen voor aandelen of obligaties of beide? Moet je investeren in kleine bedrijven of grote bedrijven? Moet u kiezen voor een actieve of passieve beleggingsstrategie? Wat is een nieuwe balans? Lees verder om enkele beleggersinzichten te verzamelen die de tand des tijds doorstaan.

# 1. Aandelen boven obligaties

Hoewel aandelen een hoger risico inhouden dan obligaties, kan een beheersbare combinatie van de twee in een portefeuille een aantrekkelijk rendement bieden met een lage volatiliteit.

Tijdens de investeringsperiode vanaf 1926 (toen de eerste trackinggegevens beschikbaar waren) tot en met 2010, behaalde de S&P 500 Index (500 Amerikaanse large-capaandelen) een gemiddeld bruto jaarrendement van 9, 9%, terwijl langlopende Amerikaanse staatsobligaties gemiddeld 5, 5% voor dezelfde periode.

Als u dan van mening bent dat de consumentenprijsindex (CPI - een standaardmaat voor inflatie) voor de periode 3% was, dan bracht het aangepaste reële rendement tot 6, 9% voor aandelen en 2, 5% voor obligaties. Inflatie kan koopkracht en rendement uithollen, maar beleggen in aandelen kan helpen het rendement te verbeteren, waardoor investeren een lonende onderneming is.

Figuur 1: Gemiddeld jaarlijks rendement 1926 tot 2010

Gegevensbron: Dimensional Matrix Book 2011, S & P500 Index en langlopende overheidsobligaties uit het "Jaarboek van aandelen, obligaties, rekeningen en inflatie", Ibbotson Associates, Chicago.

# 2. Kleine versus grote bedrijven

De prestatiegeschiedenis van Amerikaanse bedrijven (sinds 1926) en internationale bedrijven (sinds 1970) laten zien dat bedrijven met een kleine kapitalisatie beter hebben gepresteerd dan bedrijven met een grote kapitalisatie op zowel de Amerikaanse als internationale markten.

Kleinere bedrijven dragen in de loop van de tijd een hoger risico dan grote bedrijven omdat ze minder gevestigd zijn. Het zijn riskantere leningkandidaten voor banken, hebben kleinere operaties, minder werknemers, minder voorraad en, meestal, minimale track records. Echter, een beleggingsportefeuille die kantelt naar kleine tot middelgrote bedrijven boven grote bedrijven, heeft historisch gezien hogere opbrengsten opgeleverd dan een die kantelt naar large-capaandelen.

Amerikaanse kleine bedrijven overtroffen Amerikaanse grote bedrijven met een gemiddeld rendement van ongeveer 2% per jaar van 1926 tot 2010. Met dezelfde small-cap theorie, overtroffen internationale kleine bedrijven internationale grote bedrijven met gemiddeld 5, 8 per jaar gedurende dezelfde periode. De onderstaande grafiek toont het gemiddelde jaarlijkse indexrendement voor zowel grote als kleine bedrijven van 1926 tot 2010, en deze trend is niet veranderd van 2010 naar 2018, volgens US News.

Figuur 2: Gemiddeld jaarlijks rendement 1926 tot 2010 (Amerikaanse aandelenindexen), 1970 tot 2010 (internationale aandelenindexen)

Gegevensbron: Dimensional Matrix Book 2011. Fama / Franse Amerikaanse small-cap-index 1926 tot 2010 (Amerikaanse small-caps); S&P 500 Index 1926-2010 (US Large Caps); 50 procent UK Small Cap Index & 50 procent Japan Small Cap Index 1970-1981 (Int \ 'Small Caps), Dimensionale Int'l Small Cap Index 1982-2010 (Int'l Small Caps), MSCI EAFE Index 1970 tot 2010 ( Int'l Large Caps).

# 3. Uw uitgaven beheren

Hoe u uw portefeuille belegt, heeft een directe invloed op de kosten van uw beleggingen en het rendement van uw investering. De twee belangrijkste methoden om te beleggen zijn actief beheer of passief beheer. Actief beheer heeft aanzienlijk hogere kosten dan passief. Het is typisch dat het kostenverschil tussen actief en passief beheer minimaal 1% per jaar is.

Actief beheer is meestal veel duurder dan passief beheer, omdat het de inzichten vereist van dure onderzoeksanalisten, technici en economen die allemaal op zoek zijn naar het volgende beste beleggingsidee voor een portefeuille. Omdat actieve beheerders de marketing- en verkoopkosten van fondsen moeten betalen, brengen zij doorgaans een 12b-1, jaarlijkse marketing- of distributievergoeding op beleggingsfondsen en verkooplasten aan hun beleggingen in rekening, zodat Wall Street-makelaars hun fondsen zullen verkopen.

Passief beheer wordt gebruikt om investeringskosten te minimaliseren en de nadelige effecten van het niet voorspellen van toekomstige marktbewegingen te voorkomen. Indexfondsen gebruiken deze benadering als een manier om de gehele aandelenmarkt te bezitten versus markttiming en aandelenselectie. Geavanceerde beleggers en academische professionals begrijpen dat de meeste actieve managers hun respectieve benchmarks in de loop van de tijd niet consistent halen. Daarom waarom extra kosten maken wanneer passief beheer doorgaans drie keer goedkoper is ">

Voorbeelden:
Een passief beheerde portefeuille van $ 1.000.000 met een kostenratio van 0, 40% kost $ 4, 000 per jaar voor de investeringen.

Een $ 1.000.000 actief beheerde portefeuille met een kostenratio van 1, 20% kost $ 12.000 per jaar voor de investeringen.

# 4. Waarde versus groeibedrijven

Omdat index-tracking beschikbaar is, presteren waardebedrijven beter dan groeibedrijven in zowel de Verenigde Staten als internationale markten. Academische financiële professionals die zowel waarde- als groeibedrijven al tientallen jaren hebben bestudeerd, noemen dit vaak het 'waarde-effect'. Een portefeuille die naar waardemaatschappijen boven groeibedrijven kantelt, heeft historisch gezien hogere beleggingsresultaten opgeleverd.

Groeiaandelen hebben doorgaans hoge aandelenkoersen in verhouding tot hun onderliggende boekhoudkundige maatregelen en worden beschouwd als gezonde, snelgroeiende bedrijven die zich doorgaans weinig zorgen maken over de uitbetaling van dividend. Waardemaatschappijen hebben daarentegen lage aandelenkoersen in verhouding tot hun onderliggende boekhoudkundige maatregelen, zoals boekwaarde, omzet en winst.

Deze bedrijven zijn bedrijven in nood en kunnen een slechte winstgroei en een slechte vooruitzichten voor de toekomst hebben. Verschillende waardebedrijven bieden een jaarlijkse dividenduitkering voor beleggers, wat kan bijdragen aan het brutorendement van de belegger. Dit helpt als de aandelenkoers voor een bepaald jaar langzaam stijgt. De ironie is dat deze bedrijven met een noodlijdende waarde hun gezonde tegenhangers over een lange periode aanzienlijk hebben overtroffen, zoals de onderstaande grafiek laat zien.

Figuur 3: Gemiddeld jaarlijks rendement 1975 tot 2010

Gegevensbron: Dimensional Matrix Book 2011. Fama / Franse US CRSP Small Cap Index (US Small Value); Fama / Franse US CRSP Small Cap Growth Index (US Small Growth); Fama / Franse US CRSP Large Value Index (US Large Value); Fama / Franse US CRSP Large Growth Index (US Large Growth); MSCI EAFE Large Value Index (Int'l Large Value); MSCI EAFE Large Growth Index (Int'l Large Growth).

# 5. diversificatie

Assetallocatie en -diversificatie is het proces waarbij meerdere activaklassen met een verschillend karakter (kleine Amerikaanse aandelen, internationale aandelen, REIT's, grondstoffen, wereldwijde obligaties) worden toegevoegd aan een portefeuille met een passende procentuele toewijzing aan elke klasse. Aangezien activaklassen verschillende correlaties met elkaar hebben, kan een efficiënte mix het totale portefeuillerisico dramatisch verminderen en het verwachte rendement verbeteren. Van grondstoffen (zoals tarwe, olie, zilver) is bekend dat ze een lage correlatie hebben met aandelen; dus kunnen ze een portefeuille aanvullen door het totale portefeuillerisico te verminderen en het verwachte rendement te verbeteren.

"Het verloren decennium" is een veel voorkomende bijnaam geworden voor de beursperiode tussen 2000 en 2010, aangezien de S&P 500-index een gemiddeld gemiddeld rendement van 0, 40% opleverde. Een gediversifieerde portefeuille met verschillende activaklassen zou echter aanzienlijk verschillende resultaten hebben gehad.

# 6. Rebalancing

Na verloop van tijd zal een portefeuille afdrijven van zijn oorspronkelijke activaklassepercentages en moet deze worden teruggezet in overeenstemming met de doelstellingen. Een 50/50 aandelen-obligatiemix kan gemakkelijk een 60/40 aandelen-obligatiemix worden na een voorspoedige beursrally. Het aanpassen van de portefeuille aan de oorspronkelijke toewijzing wordt het opnieuw in evenwicht brengen genoemd.

Herbalancering kan op drie manieren worden bereikt:

• Nieuw geld toevoegen aan het ondergewogen deel van de portefeuille.
• Een deel van het overgewogen stuk verkopen en dit toevoegen aan de ondergewogen klasse.
• Opnames uit de overwogen activaklasse nemen.

Rebalancing is een slimme, effectieve en automatische manier om laag te kopen en hoog te verkopen zonder het risico dat emoties investeringsbeslissingen beïnvloeden. Herbalancering kan de prestaties van de portefeuille verbeteren en een portefeuille terugbrengen naar uw oorspronkelijke niveau van risicotolerantie.

Het komt neer op

Ondanks hoe gecompliceerd beleggen in de portefeuille de afgelopen decennia is geworden, zijn in de loop van de tijd enkele eenvoudige tools gebleken om de beleggingsresultaten te verbeteren. Implementatie van hulpmiddelen zoals het waarde- en grootte-effect samen met een superieure activaspreiding zou een verwachte rendementspremie van maximaal 3 tot 5% per jaar kunnen toevoegen aan het jaarlijkse rendement van een belegger. Beleggers moeten ook de portefeuillekosten nauwlettend in de gaten houden, omdat het verlagen van deze kosten meer bijdraagt ​​aan hun rendement in plaats van de portefeuilles van investeringsbeheerders op Wall Street te dik maken.