Bevestigende actie
Wat is positieve actie?
Positieve actie is een beleid waarbij rekening wordt gehouden met de kleur, het ras, het geslacht, de religie of de nationale afkomst van een individu om de kansen te vergroten die worden geboden aan een ondervertegenwoordigd deel van de samenleving. Bedrijven en overheidsentiteiten implementeren positieve actieprogramma's om het aantal mensen uit bepaalde groepen binnen bedrijven, instellingen en andere maatschappelijke sectoren te vergroten. Het beleid is gericht op demografieën die van oudsher een lage vertegenwoordiging hadden in leiderschapsposities, professionele rollen en academici. Het wordt vaak beschouwd als een middel om historische discriminatie van bepaalde groepen tegen te gaan.
Belangrijkste leerpunten
- Positieve actie is erop gericht historische tendensen van discriminatie van de identiteit van een persoon teniet te doen door hulp te bieden aan groepen die geïdentificeerd zijn als onderhevig aan discriminatie in het verleden of heden.
- Positief actiebeleid probeert verandering tot stand te brengen via verschillende manieren, zoals het eisen dat bepaalde quota worden gehaald bij het aannemen, financiële steun in de vorm van subsidies en beurzen, en het weigeren van overheidsfinanciering en contracten aan instellingen die niet aan de vereiste criteria voldoen.
- Hoewel oorspronkelijk ontworpen om de Civil Rights Act van 1964 af te dwingen, heeft positieve actie het bereik van groepen die gericht zijn op hulp uitgebreid tot gendervertegenwoordiging, mensen met een handicap en gedekte veteranen.
- De critici van positieve actie wijzen op een aantal waargenomen tekortkomingen in haar beleid - waaronder de kosten van de programma's, de mogelijkheid om minder gekwalificeerde kandidaten in te huren en het gebrek aan historische vooruitgang bij het veranderen van de vertegenwoordiging van doelgroepen.
Hoe positieve actie werkt
In de Verenigde Staten kwamen bevestigende acties op de voorgrond in de jaren zestig als een manier om gelijke kansen in verschillende segmenten van de samenleving te bevorderen. Het beleid is ontwikkeld als een manier om de Civil Rights Act van 1964 af te dwingen, die discriminatie probeerde uit te bannen.
Vroege implementaties van positieve actie waren grotendeels gericht op het doorbreken van de voortdurende sociale scheiding van minderheden van instellingen en kansen. Ondanks wetgeving die bevooroordeelde praktijken in de Verenigde Staten verbood, was er geen directe verandering in de status quo.
Er werd positieve actie ondernomen om ondervertegenwoordigde groepen een meer accurate vertegenwoordiging te geven binnen sleutelrollen in overheids-, zakelijke en academische functies.
Vereisten voor bevestigende actie
Pogingen om een dergelijke verandering te stimuleren kunnen de vorm aannemen van hulp om de kansen voor ondervertegenwoordigde groepen te vergroten. Deze hulp kan subsidies, beurzen en andere financiële steun omvatten die bestemd zijn om die bevolkingsgroepen toegang te geven tot hoger onderwijs. Aanwervingspraktijken kunnen zo worden gestructureerd dat het opnemen van verschillende kandidaten voor vacatures vereist is.
Overheidsinstanties kunnen opleggen dat bedrijven en instellingen hun rangen bevolken met een minimumpercentage gekwalificeerde professionals uit verschillende etnische groepen, geslachten en culturen. Als niet aan dergelijke vereisten wordt voldaan, kunnen instellingen worden uitgesloten van het ontvangen van overheidsfinanciering of kunnen concurreren voor overheidsopdrachten.
In de afgelopen jaren hebben campagnes om organisaties en instellingen inclusiever te maken, een drang naar grotere genderdiversiteit gezien, samen met meer toegang tot kansen voor mensen met een handicap en gedekte veteranen.
Voor- en nadelen van positieve actie
De uitvoering en de voortdurende praktijk van beleid voor positieve actie hebben sterke steun gekregen en felle kritiek. Voorstanders van positieve actie zouden kunnen zeggen dat de inspanning moet worden voortgezet vanwege de lage percentages diversiteit in gezagsposities, vertegenwoordiging in de media en beperkte erkenning van de prestaties van ondervertegenwoordigde groepen.
Tegenstanders van positieve actie noemen deze inspanningen vaak een collectieve mislukking. De kleine veranderingen in de status-quo na tientallen jaren van inspanning worden vaak aangehaald als bewijs hiervan. Critici van positieve actie beweren dat een dergelijk beleid de welvaart van de groepen die ze moesten helpen kan belemmeren. De kosten van dergelijke programma's, gekoppeld aan de overtuiging dat positieve actie de bevolking dwingt ongerechtvaardigde aanpassingen te maken, drijft een aanzienlijk deel van de oppositie. Bovendien zouden tegenstanders van positieve actie kunnen beweren dat er in hun huidige maatschappij in elk geval vanuit hun perspectief weinig tot geen vooringenomenheid bestaat.
Ook wordt betoogd dat bevestigende actie in sommige gevallen ertoe heeft geleid dat gekwalificeerde kandidaten over het hoofd zijn gezien omwille van het inhuren van normen voor bevestigende actie, waardoor minder gekwalificeerde kandidaten zijn aangenomen. Er is ook de catch-22 dat bevestigende actie leidt tot neerbuigendheid voor diegenen die profiteren van bevestigende actie. Dat wil zeggen dat sommige mensen kunnen worden beschuldigd van het krijgen van een baan of promotie vanwege hun etniciteit of geslacht, versus kwalificaties. Positieve actie is een delicaat evenwicht tussen het promoten van een diverse werkplek zonder wrok.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.