Een inleiding tot swaps

Derivatencontracten kunnen worden onderverdeeld in twee algemene families:

1. Voorwaardelijke claims, bijvoorbeeld opties

2. Termijnvorderingen, waaronder op de beurs verhandelde futures, termijncontracten en swaps

Een swap is een overeenkomst tussen twee partijen om sequenties van kasstromen gedurende een bepaalde periode uit te wisselen. Gewoonlijk wordt op het moment dat het contract wordt gestart, ten minste een van deze reeksen kasstromen bepaald door een willekeurige of onzekere variabele, zoals een rente, wisselkoers, aandelenkoers of grondstoffenprijs.

Conceptueel kan men een swap beschouwen als een portefeuille van termijncontracten of als een longpositie in een obligatie gekoppeld aan een shortpositie in een andere obligatie. Dit artikel bespreekt de twee meest voorkomende en meest basistypen swaps: de gewone vanille rentevoet en valutaswaps.

Belangrijkste leerpunten

• In de financiële sector is een swap een derivatencontract waarbij een partij de waarden of kasstromen van het ene activum voor een ander ruilt of ruilt.
• Van de twee kasstromen is één waarde vast en één variabel en gebaseerd op een indexprijs, rentevoet of wisselkoers.
• Swaps zijn op maat gemaakte contracten die particulier worden verhandeld op de OTC-markt, versus opties en futures die worden verhandeld op een openbare beurs.
• De gewone vanille rentevoet en valutaswaps zijn de twee meest voorkomende en basistypen swaps.

De swaps markt

In tegenstelling tot de meeste gestandaardiseerde opties en futurescontracten zijn swaps geen op de beurs verhandelde instrumenten. In plaats daarvan zijn swaps op maat gemaakte contracten die worden verhandeld op de over-the-counter (OTC) markt tussen private partijen. Bedrijven en financiële instellingen domineren de swapsmarkt, met weinig (of geen) individuen die ooit meedoen. Omdat swaps op de OTC-markt plaatsvinden, bestaat er altijd het risico dat een tegenpartij in de swap tekortschiet.

De eerste renteswap vond plaats tussen IBM en de Wereldbank in 1981. Ondanks hun relatieve jeugd zijn swaps echter in populariteit geëxplodeerd. In 1987 rapporteerde de International Swaps and Derivatives Association dat de swapsmarkt een totale notionele waarde had van $ 865, 6 miljard. Medio 2006 was dit cijfer meer dan $ 250 biljoen, volgens de Bank for International Settlements. Dat is meer dan 15 keer de grootte van de Amerikaanse aandelenmarkt.

Credit Default Swaps (CDS)

Effen vanille renteswap

De meest voorkomende en eenvoudigste swap is een "gewone vanille" renteswap. In deze swap stemt partij A ermee in partij B een vooraf bepaalde, vaste rentevoet te betalen op een fictieve hoofdsom op specifieke datums voor een bepaalde periode. Tegelijkertijd stemt partij B ermee in betalingen op basis van een variabele rente aan partij A te doen op dezelfde notionele hoofdsom op dezelfde specifieke data voor dezelfde gespecificeerde periode. In een gewone vanilleswap worden de twee kasstromen in dezelfde valuta betaald. De opgegeven betalingsdatums worden vereffeningsdatums genoemd en de tussenliggende tijden worden vereffeningsperioden genoemd. Omdat swaps op maat gemaakte contracten zijn, kunnen rentebetalingen jaarlijks, driemaandelijks, maandelijks of met een ander door de partijen bepaald interval worden gedaan.

Op 31 december 2006 sluiten bedrijf A en bedrijf B bijvoorbeeld een ruil van vijf jaar met de volgende voorwaarden:

• Bedrijf A betaalt bedrijf B een bedrag gelijk aan 6% per jaar op een fictieve hoofdsom van $ 20 miljoen.
• Bedrijf B betaalt bedrijf A een bedrag gelijk aan eenjarige LIBOR + 1% per jaar op een fictieve hoofdsom van $ 20 miljoen.

LIBOR, of London Interbank Offer Rate, is de rentevoet aangeboden door Londense banken op deposito's van andere banken op de Eurodollar-markten. De markt voor renteswaps gebruikt vaak (maar niet altijd) LIBOR als basis voor de variabele rente. Laten we er voor de eenvoud van uitgaan dat de twee partijen jaarlijks op 31 december betalingen uitwisselen, beginnend in 2007 en afgerond in 2011.

Eind 2007 betaalt bedrijf A bedrijf B $ 20.000.000 * 6% = $ 1.200.000. Op 31 december 2006 bedroeg de LIBOR voor één jaar 5, 33%; daarom betaalt bedrijf B bedrijf A $ 20.000.000 * (5, 33% + 1%) = $ 1.266.000. In een gewone vanille renteswap wordt de variabele rente meestal bepaald aan het begin van de afwikkelingsperiode. Normaal gesproken maken swapcontracten het mogelijk om betalingen met elkaar te verrekenen om onnodige betalingen te voorkomen. Hier betaalt bedrijf B $ 66.000 en bedrijf A betaalt niets. De opdrachtgever wisselt op geen enkel moment van hand, en daarom wordt dit een 'fictief' bedrag genoemd. Figuur 1 toont de kasstromen tussen de partijen, die jaarlijks plaatsvinden (in dit voorbeeld).

Figuur 1: Cashflows voor een gewone vanille renteswap

$ 542 biljoen

Het notionele uitstaande bedrag in over-the-counter renteswaps, volgens de meest recente statistieken.

Duidelijke vanille-omwisseling van vreemde valuta

De valutaswap van vanille omvat het uitwisselen van hoofd- en vaste rentebetalingen op een lening in één valuta voor hoofd- en vaste rentebetalingen op een soortgelijke lening in een andere valuta. In tegenstelling tot een renteswap, wisselen de partijen bij een valutaswap aan het begin en het einde van de swap hoofdsommen uit. De twee gespecificeerde hoofdbedragen zijn zodanig ingesteld dat ze ongeveer gelijk zijn aan elkaar, gezien de wisselkoers op het moment dat de swap wordt gestart.

Bedrijf C, een Amerikaans bedrijf, en Bedrijf D, een Europees bedrijf, sluiten bijvoorbeeld een vijfjarige valutaswap voor $ 50 miljoen. Laten we aannemen dat de wisselkoers op dat moment $ 1, 25 per euro is (de dollar is bijvoorbeeld 0, 80 euro waard). Ten eerste zullen de bedrijven opdrachtgevers uitwisselen. Bedrijf C betaalt dus $ 50 miljoen en bedrijf D betaalt 40 miljoen euro. Dit voldoet aan de behoefte van elk bedrijf aan fondsen die in een andere valuta zijn uitgedrukt (wat de reden voor de swap is).

Afbeelding 2: Kasstromen voor een valutaswap van vanille, stap 1

Net als bij renteswaps zullen de partijen de betalingen feitelijk tegen elkaar verrekenen tegen de dan geldende wisselkoers. Als de wisselkoers na één jaar $ 1, 40 per euro is, is de betaling van bedrijf C gelijk aan $ 1.960.000 en zou de betaling van bedrijf D $ 4.125.000 bedragen. In de praktijk betaalt bedrijf D het netto verschil van $ 2.165.000 ($ 4.125.000 - $ 1.960.000) aan bedrijf C. Daarna wisselen de partijen met tussenpozen die in de swapovereenkomst zijn gespecificeerd rentebetalingen over hun respectieve hoofdsommen. Om het simpel te houden, laten we zeggen dat ze deze betalingen jaarlijks doen, beginnend een jaar na de uitwisseling van hoofdsom. Omdat bedrijf C euro heeft geleend, moet het rente in euro betalen op basis van een rentevoet in euro. Evenzo zal bedrijf D, dat dollars heeft geleend, rente in dollars betalen op basis van een rentetarief voor dollars. Laten we voor dit voorbeeld zeggen dat de overeengekomen in dollar luidende rentevoet 8, 25% is en de in euro luidende rentevoet 3, 5%. Aldus betaalt bedrijf C elk jaar 40.000.000 euro * 3.50% = 1.400.000 euro aan bedrijf D. Bedrijf D betaalt bedrijf C $ 50.000.000 * 8.25% = $ 4.125.000.

Figuur 3: Kasstromen voor een valutaswap van vanille, stap 2

Ten slotte wisselen de partijen aan het einde van de swap (meestal ook de datum van de laatste rentebetaling) de oorspronkelijke hoofdsommen om. Deze hoofdbetalingen worden op dat moment niet beïnvloed door wisselkoersen.

Afbeelding 4: Kasstromen voor een valutaswap van vanille, stap 3

Wie zou een swap gebruiken ">

De motivaties voor het gebruik van swapcontracten vallen in twee basiscategorieën: commerciële behoeften en comparatief voordeel. De normale bedrijfsvoering van sommige bedrijven leidt tot bepaalde soorten rente- of valutarisico's die swaps kunnen verlichten. Overweeg bijvoorbeeld een bank die een variabele rente op deposito's (bijvoorbeeld passiva) betaalt en een vaste rente op leningen verdient (bijvoorbeeld activa). Deze mismatch tussen activa en passiva kan enorme problemen veroorzaken. De bank zou een fixed-pay swap kunnen gebruiken (een vaste rente betalen en een variabele rente ontvangen) om haar activa met vaste rente om te zetten in activa met variabele rente, die goed zouden overeenkomen met haar verplichtingen met variabele rente.

Sommige bedrijven hebben een comparatief voordeel bij het verwerven van bepaalde soorten financiering. Dit comparatieve voordeel is echter mogelijk niet het gewenste type financiering. In dit geval kan het bedrijf de financiering verwerven waarvoor het een comparatief voordeel heeft, en vervolgens een swap gebruiken om het om te zetten in het gewenste type financiering.

Overweeg bijvoorbeeld een bekend Amerikaans bedrijf dat zijn activiteiten wil uitbreiden naar Europa, waar het minder bekend is. Het zal waarschijnlijk gunstiger financieringsvoorwaarden in de VS ontvangen. Door een valutaswap te gebruiken, krijgt het bedrijf de euro die het nodig heeft om zijn expansie te financieren.

Om een ​​swapovereenkomst af te sluiten, koopt u de tegenpartij uit, voert u een compensatieswap in, verkoopt u de swap aan iemand anders of gebruikt u een swaption.

Een Swap-overeenkomst afsluiten

Soms moet een van de swappartijen de swap verlaten vóór de afgesproken einddatum. Dit is vergelijkbaar met een belegger die op de beurs verhandelde futures of optiecontracten verkoopt vóór de vervaldatum. Er zijn vier basismanieren om dit te doen:

1. Koop de tegenpartij: net als een optie- of futurescontract heeft een swap een berekenbare marktwaarde, zodat de ene partij het contract kan beëindigen door de andere deze marktwaarde te betalen. Dit is echter geen automatische functie, dus het moet van tevoren in het swaps-contract worden gespecificeerd, of de partij die eruit wil, moet de toestemming van de tegenpartij verkrijgen.

2. Voer een Offsetting Swap in: Bedrijf A uit het bovenstaande voorbeeld van een renteswap kan bijvoorbeeld een tweede swap aangaan, deze keer met een vaste rente en een variabele rente.

3. Verkoop de swap aan iemand anders: omdat swaps een berekenbare waarde hebben, kan een partij het contract aan een derde verkopen. Net als bij Strategie 1 vereist dit de toestemming van de tegenpartij.

4. Gebruik een swaption: een swaption is een optie bij een swap. Door een swaption te kopen, zou een partij een potentieel compenserende swap kunnen opzetten, maar niet aangaan op het moment dat ze de oorspronkelijke swap uitvoeren. Dit zou enkele van de marktrisico's in verband met Strategie 2 verminderen.