Lijfrente
Een lijfrente is een financieel product dat een vaste stroom betalingen aan een individu uitbetaalt. Deze financiële producten worden voornamelijk gebruikt als inkomstenstroom voor gepensioneerden. Lijfrenten worden gecreëerd en verkocht door financiële instellingen, die fondsen van particulieren accepteren en beleggen. Bij annuïteiten zal de holdinginstelling op een later tijdstip een stroom van betalingen uitgeven.
De periode waarin een lijfrente wordt gefinancierd en voordat de uitbetaling begint, wordt de accumulatiefase genoemd. Zodra de betalingen zijn begonnen, bevindt het contract zich in de annuitisatiefase.
01:38Wat is een lijfrente?
Lijfrente begrijpen
Lijfrenten zijn ontworpen om een betrouwbaar middel te zijn om een stabiele cashflow voor een individu te verzekeren tijdens hun pensioenjaren en om angsten voor een langlevenrisico of voor het overleven van uw vermogen te verminderen.
Lijfrenten kunnen ook worden gecreëerd om een substantieel forfaitair bedrag om te zetten in een gestage cashflow, zoals voor winnaars van grote contante betalingen uit een rechtszaak of van het winnen van de loterij.
Toegezegde uitkeringspensioenen en sociale zekerheid zijn twee voorbeelden van levenslange gegarandeerde lijfrentes die gepensioneerden een gestage cashflow geven totdat ze passeren.
Belangrijkste leerpunten
- Lijfrenten zijn financiële producten die een vastrentende stroom garanderen.
- Deze financiële producten worden vooral gebruikt voor gepensioneerden.
- Lijfrenten zorgen voor maandelijkse betalingen door de belegger gedurende een periode.
- Lijfrenten kunnen worden gestructureerd in verschillende soorten instrumenten - vaste, variabele, onmiddellijke, uitgestelde inkomsten.
- Verschillende lijfrentestructuren geven beleggers de flexibiliteit wat betreft uitbetalingen.
Lijfrente types
Lijfrenten kunnen worden gestructureerd op basis van een breed scala aan details en factoren, zoals de tijdsduur dat kan worden gegarandeerd dat betalingen uit de lijfrente doorgaan. Lijfrenten kunnen zo worden gecreëerd dat, bij annuitisatie, de betalingen doorgaan zolang de lijfrente of hun echtgenoot (als de uitkering tot uitkering wordt gekozen) in leven is. Als alternatief kunnen annuïteiten worden gestructureerd om fondsen uit te betalen voor een vaste hoeveelheid tijd, zoals 20 jaar, ongeacht hoe lang de annuitant leeft.
Lijfrenten kunnen ook onmiddellijk beginnen na storting van een forfaitair bedrag, of ze kunnen worden gestructureerd als uitgestelde voordelen. Een voorbeeld van dit type lijfrente is de onmiddellijke lijfrente waarbij betalingen onmiddellijk beginnen na de betaling van een forfaitair bedrag. Uitgestelde lijfrentes zijn het tegenovergestelde van een onmiddellijke lijfrente omdat ze niet beginnen uit te betalen na de initiële investering. In plaats daarvan geeft de klant een leeftijd op waarop hij of zij betalingen van de verzekeringsmaatschappij wil gaan ontvangen.
Vaste en variabele annuïteiten
Lijfrenten kunnen in het algemeen worden gestructureerd als vast of variabel. Vaste annuïteiten zorgen voor regelmatige periodieke betalingen aan de annuitant. Met variabele annuïteiten kan de eigenaar grotere toekomstige kasstromen ontvangen als investeringen van het lijfrentefonds het goed doen en kleinere betalingen als zijn investeringen het slecht doen. Dit zorgt voor een minder stabiele kasstroom dan een vaste annuïteit, maar stelt de annuitant in staat om de vruchten te plukken van een sterk rendement uit de beleggingen van zijn fonds.
Terwijl variabele annuïteiten enig marktrisico met zich meebrengen en de mogelijkheid hebben om hoofdsom te verliezen, kunnen renners en functies worden toegevoegd aan lijfrentecontracten (meestal voor wat extra kosten) waardoor ze kunnen functioneren als hybride vast-variabele annuïteiten. Contracteigenaren kunnen profiteren van opwaarts portefeuillepotentieel terwijl ze genieten van de bescherming van een gegarandeerd levenslang minimaal opnamevoordeel als de portefeuille in waarde daalt.
Andere renners kunnen worden gekocht om een uitkering bij overlijden toe te voegen aan de overeenkomst of om uitbetalingen te versnellen als de lijfrentehouder wordt gediagnosticeerd met een terminale ziekte. De kosten van levensonderhoud is een andere veel voorkomende rijder die de jaarlijkse basiscashflows voor inflatie zal aanpassen op basis van veranderingen in de CPI.
Illiquide aard van lijfrenten
Een kritiek op annuïteiten is dat ze illiquide zijn. Deposito's in lijfrentecontracten worden doorgaans opgesloten voor een periode die bekend staat als de afkoopperiode, waarbij de lijfrente een boete oploopt als het geld geheel of gedeeltelijk wordt aangeraakt. Deze afkoopperioden kunnen twee tot meer dan tien jaar duren, afhankelijk van het specifieke product. Overdrachtskosten kunnen beginnen bij 10% of meer en de boete neemt meestal jaarlijks af tijdens de overgaveperiode.
Lijfrenten versus levensverzekeringen
Levensverzekeringsmaatschappijen en beleggingsmaatschappijen zijn de twee belangrijkste soorten financiële instellingen die lijfrenteproducten aanbieden. Voor levensverzekeringsmaatschappijen zijn lijfrentes een natuurlijke afdekking voor hun verzekeringsproducten. Levensverzekeringen worden gekocht om het sterfterisico aan te pakken - dat wil zeggen het risico van voortijdig overlijden. Verzekeringnemers betalen een jaarlijkse premie aan de verzekeringsmaatschappij die een forfaitair bedrag uitkeert bij hun overlijden. Als de verzekeringnemer voortijdig sterft, keert de verzekeraar de uitkering bij overlijden uit met een nettoverlies aan de maatschappij. Actuariële wetenschap en claimervaring stellen deze verzekeringsmaatschappijen in staat hun polissen te prijzen, zodat kopers van verzekeringen gemiddeld lang genoeg leven zodat de verzekeraar winst maakt.
Lijfrenten daarentegen hebben te maken met een langlevenrisico of het risico dat uw vermogen overleeft. Het risico voor de emittent van de lijfrente is dat lijfrentehouders zullen overleven om hun initiële investering te overleven. Lijfrente-instellingen kunnen het langlevenrisico afdekken door annuïteiten te verkopen aan klanten met een hoger risico op vroegtijdig overlijden.
In veel gevallen kan de contante waarde binnen permanente levensverzekeringen worden ingewisseld via een 1035-uitwisseling voor een lijfrenteproduct zonder enige fiscale implicaties.
Agenten of makelaars die annuïteiten verkopen, moeten in het bezit zijn van een door de staat uitgegeven levensverzekeringsvergunning en ook van een effectenvergunning in het geval van variabele annuïteiten. Deze agenten of makelaars verdienen doorgaans een commissie op basis van de fictieve waarde van het lijfrentecontract.
Lijfrenteproducten worden gereguleerd door de Securities and Exchange Commission (SEC) en de Financial Industry Regulatory Authority (FINRA).
Wie koopt lijfrenten?
Lijfrenten zijn geschikte financiële producten voor personen die op zoek zijn naar een stabiel, gegarandeerd pensioeninkomen. Omdat de forfaitaire som die in de lijfrente wordt gestoken, illiquide is en onderhevig is aan intrekkingsboetes, wordt het niet aanbevolen voor jongere personen of voor mensen met liquiditeit die dit financiële product moeten gebruiken.
Lijfrentehouders kunnen hun inkomstenstroom niet overleven, waardoor het langlevenrisico wordt afgedekt. Zolang de koper begrijpt dat hij een liquide forfaitaire som verhandelt voor een gegarandeerde reeks kasstromen, is het product geschikt. Sommige kopers hopen in de toekomst een lijfrente met winst te verzilveren, dit is echter niet het beoogde gebruik van het product.
Onmiddellijke annuïteiten worden vaak gekocht door mensen van elke leeftijd die een grote forfaitaire som geld hebben ontvangen en die het liever inwisselen voor geldstromen in de toekomst. De vloek van de loterijwinnaar is het feit dat veel loterijwinnaars die de forfaitaire som nemen vaak al dat geld in een relatief korte periode uitgeven.
Overgaveperiode
De afkoopperiode is de periode waarin een belegger het geld niet aan het lijfrente-instrument kan onttrekken zonder een afkoopsom of -vergoeding te betalen. Deze periode kan meerdere jaren duren en een aanzienlijke boete oplopen als het geïnvesteerde bedrag vóór die periode wordt opgenomen. Beleggers moeten rekening houden met hun financiële behoeften gedurende die periode. Als er bijvoorbeeld een belangrijke gebeurtenis is die aanzienlijke hoeveelheden contant geld vereist, zoals een bruiloft, dan is het misschien een goed idee om te evalueren of de belegger het zich kan veroorloven om de vereiste lijfrentebetalingen te doen.
Inkomen Rider
De inkomensrijder zorgt ervoor dat u een vast inkomen ontvangt nadat de lijfrente begint. Er zijn twee vragen die beleggers moeten stellen wanneer ze inkomensrijders overwegen. Ten eerste, op welke leeftijd heeft hij of zij het inkomen nodig? Afhankelijk van de duur van de rente kunnen de betalingsvoorwaarden en rentetarieven variëren. Ten tweede, wat zijn de kosten verbonden aan de inkomensrijder? Hoewel er enkele organisaties zijn die de inkomensrijder gratis aanbieden, hebben de meeste kosten verbonden aan deze service.
Voorbeeld van een lijfrente
Een levensverzekering is een voorbeeld van een vaste lijfrente waarin een individu elke maand een vast bedrag betaalt voor een vooraf bepaalde periode (meestal 59, 5 jaar) en een vast inkomen ontvangt tijdens haar pensioenjaren.
Een voorbeeld van een onmiddellijke annuïteit is wanneer een persoon een enkele premie, zeg $ 200.000, betaalt aan een verzekeringsmaatschappij en maandelijkse betalingen, zeg $ 5.000, ontvangt voor een vaste periode daarna. Het uitbetalingsbedrag voor onmiddellijke annuïteiten is afhankelijk van marktomstandigheden en rentetarieven.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.