Automatisch verblijf
Een automatisch verblijf is een bepaling in de Amerikaanse faillissementswetgeving die schuldeisers, incassobureaus, overheidsinstanties en particulieren tijdelijk verhindert schuldenaars te vervolgen voor verschuldigde bedragen. Volgens artikel 362 van de Amerikaanse faillissementscode wordt een automatisch verblijf van kracht op het moment dat een schuldenaar faillissement aanvraagt. Het automatische verblijf is van toepassing op zowel particulieren als bedrijven, en op alle hoofdstukken van de faillissementscode. Het automatische verblijf beschermt geen niet-schuldenaar-entiteiten zoals bedrijfsfilialen, bedrijfsfunctionarissen, codefendants of garantiegevers. Een faillissement te kwader trouw zal niet leiden tot een automatisch verblijf.
UITBREIDING Automatisch verblijf
Automatische verblijfsbepalingen beschermen de schuldenaar tegen bepaalde acties van schuldeisers, waaronder het starten of voortzetten van gerechtelijke procedures tegen de schuldenaar, verhuizen naar uitsluiting van het eigendom van een schuldenaar, het creëren, vervolmaken of afdwingen van een retentierecht tegen het onroerend goed van de schuldenaar en proberen het onderpand terug te nemen. Een schuldenaar kan een schuldeiser aanklagen die contact met hem blijft houden of die probeert hem te vervolgen nadat een automatisch verblijf is ingesteld. Bepaalde schulden, zoals kinderbijslag, IRS-belastingtekorten en leningen uit pensioenen, blijven echter niet bestaan. De voordelen van een automatisch verblijf zijn vaak een eerste overweging bij de beslissing van een schuldenaar om faillissement aan te vragen.
Een ander doel van het automatische verblijf is om alle schuldeisers op een gelijk speelveld te plaatsen en te voorkomen dat een schuldeiser de activa van een schuldenaar in beslag neemt voordat anderen de gelegenheid hebben gehad om dat te doen. Zodra een automatisch verblijf van kracht wordt, is het onwaarschijnlijk dat crediteuren de volledige bedragen die ze verschuldigd zijn ontvangen. In plaats daarvan ontvangen crediteuren een evenredig deel van de beperkte activa van de gefailleerde. Schuldeisers die vinden dat ze voldoende gronden hebben, kunnen bij de rechtbank een verzoek indienen om het automatische verblijf op te heffen, zodat ze het incassotraject kunnen voortzetten.
De lengte van een automatisch verblijf
Het automatische verblijf duurt zolang het faillissement duurt en houdt op als een zaak wordt afgewezen. De lengte hangt ook af van de vraag of deze van toepassing is op inningsactiviteiten gericht op de schuldenaar persoonlijk of op inningsactiviteiten gericht op onroerend goed. De lengte varieert ook op basis van het type faillissement, aangezien hoofdstuk 13 faillissementszaken doorgaans veel langer duren dan die welke zijn ingediend onder hoofdstuk 7.
Het tegelijkertijd aanhangig maken van meer dan één faillissementszaak staat bekend als seriële archieven. Sommige debiteuren zullen bijvoorbeeld eerst een hoofdstuk 7 faillissement aanvragen en vervolgens een hoofdstuk 13 indienen. Als een schuldenaar in het voorgaande jaar een zaak aanhangig heeft gemaakt en vervolgens een tweede dossier indient, duurt het automatische verblijf slechts 30 dagen in het tweede geval, tenzij de rechtbank ermee instemt het te verlengen. Als een schuldenaar in het voorgaande jaar twee zaken aanhangig heeft gemaakt, wordt geen automatisch verblijf van kracht wanneer een derde zaak wordt ingediend, tenzij een motie bij de rechtbank wordt ingediend en een rechter het ermee eens is dat het indienen van drie zaken redelijk is voor de omstandigheden van die schuldenaar.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.