Autonome uitgaven
Een autonome uitgave beschrijft de componenten van de totale uitgaven van een economie die niet worden beïnvloed door het reële inkomensniveau van diezelfde economie. Dit type uitgaven wordt als automatisch en noodzakelijk beschouwd, ongeacht of dit op overheidsniveau of op individueel niveau gebeurt. De klassieke economische theorie stelt dat elke stijging van de autonome uitgaven op zijn minst een gelijkwaardige stijging van de totale output, zoals het BBP, zal veroorzaken, zo niet een grotere stijging.
Inzicht in autonome uitgaven
Aan een autonome uitgavenverplichting moet worden voldaan ongeacht de inkomsten. Het wordt beschouwd als onafhankelijk van aard, omdat de behoefte niet varieert met de inkomens. Vaak worden deze uitgaven geassocieerd met het vermogen om een staat van autonomie te handhaven. Autonomie, met betrekking tot naties, omvat het vermogen om zelfbestuur te hebben. Voor individuen verwijst het naar het vermogen om te functioneren binnen een bepaald niveau van maatschappelijk aanvaardbare onafhankelijkheid.
Om als een autonome uitgave te worden beschouwd, moeten de uitgaven in het algemeen noodzakelijk worden geacht om een basisniveau van functie of, in individuele zin, overleving te handhaven. Vaak variëren deze uitgaven niet, ongeacht het persoonlijk besteedbaar inkomen of het nationale inkomen. Autonome uitgaven zijn gebonden aan autonome consumptie, inclusief alle financiële verplichtingen die nodig zijn om een basis levensstandaard te handhaven. Alle uitgaven buiten deze worden beschouwd als onderdeel van geïnduceerde consumptie, die wordt beïnvloed door veranderingen in het beschikbare inkomen.
In gevallen waarin het persoonlijke inkomen onvoldoende is, moeten nog autonome kosten worden betaald. Aan deze behoeften kan worden voldaan door het gebruik van persoonlijke besparingen, mechanismen voor het lenen van consumenten, zoals leningen en creditcards, of verschillende sociale diensten.
Belangrijkste leerpunten
- Autonome uitgaven zijn uitgaven die nodig zijn en worden gedaan door een overheid, ongeacht het inkomensniveau in een economie.
- De meeste overheidsuitgaven worden als autonome uitgaven beschouwd omdat het nodig is om een natie te leiden.
- Autonome uitgaven zijn gerelateerd aan autonome consumptie omdat ze nodig zijn om een basis levensstandaard te handhaven.
- Externe factoren, zoals rentetarieven en handelsbeleid, beïnvloeden autonome uitgaven.
Autonome uitgaven en inkomensniveaus
Hoewel de verplichtingen die in aanmerking komen als autonome uitgaven niet variëren, kan de hoeveelheid inkomsten die op hen wordt gericht wel. In individuele zin kan bijvoorbeeld de behoefte aan voedsel worden aangemerkt als een autonome uitgave, hoewel de behoefte op verschillende manieren kan worden vervuld, variërend van het gebruik van voedselbonnen tot het eten van elke maaltijd in een vijfsterrenrestaurant. Hoewel het inkomensniveau van invloed kan zijn op hoe aan de behoefte wordt voldaan, verandert de behoefte zelf niet.
Overheden en autonome uitgaven
Het overgrote deel van de overheidsuitgaven kwalificeert zich als autonome uitgaven. Dit is te wijten aan het feit dat de uitgaven vaak sterk verband houden met de efficiënte werking van een land, waardoor sommige van de uitgaven nodig zijn om minimumnormen te handhaven.
Factoren die van invloed zijn op autonome uitgaven
Technisch gezien worden autonome uitgaven niet beïnvloed door externe factoren. In werkelijkheid kunnen echter verschillende factoren de autonome uitgaven beïnvloeden. Rentetarieven hebben bijvoorbeeld een aanzienlijk effect op de consumptie in een economie. Hoge rentes kunnen het verbruik drukken, terwijl lage rentes dit kunnen stimuleren. Dit heeft op zijn beurt invloed op de uitgaven in een economie.
Handelsbeleid tussen landen kan ook de autonome uitgaven van hun burgers beïnvloeden. Als een producent van goedkope goederen invoerrechten oplegt, zou dit ertoe leiden dat afgewerkte producten voor externe regio's duurder worden. Overheden kunnen ook controles opleggen aan de autonome uitgaven van een persoon door middel van belastingen. Als een elementair huishoudelijk product wordt belast en er geen vervangers beschikbaar zijn, kunnen de bijbehorende autonome uitgaven dalen.
Voorbeelden van autonome uitgaven
Sommige van de bestedingscategorieën die als onafhankelijk van inkomensniveaus worden beschouwd, die kunnen worden geteld als individuele inkomsten of belastinginkomsten, zijn overheidsuitgaven, investeringen, export en basisuitgaven voor levensonderhoud zoals voedsel en onderdak.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.