Backdating: Inzicht in een schandaal

Halverwege de jaren 2000 resulteerde een onderzoek door de Securities and Exchange Commission in het aftreden van meer dan 50 senior executives en CEO's bij bedrijven in het hele spectrum van restaurantketens en recruiters tot woningbouwers en gezondheidszorg. Opvallende bedrijven, waaronder Apple, UnitedHealth Group, Broadcom, Staples, Cheesecake Factory, KB Homes, Monster.com, Brocade Communications Systems, Inc., Vitesse Semiconductor en tientallen minder bekende technologiebedrijven waren bij het schandaal betrokken.

Waar ging het allemaal over? Opties backdating. Lees verder om erachter te komen hoe het schandaal is ontstaan, wat het heeft beëindigd en wat je er nu van kunt leren. (Zie ook: Backdating Scandal keert terug naar de voorgrond .)

Opties Backdating

De essentie van het opties-backdating-schandaal kan eenvoudig worden samengevat als leidinggevenden die documenten vervalsen om meer geld te verdienen door toezichthouders, aandeelhouders en de Internal Revenue Service (IRS) te misleiden. De wortels van het schandaal dateren uit 1972, toen een boekhoudregel werd ingevoerd die het bedrijven mogelijk maakte om te voorkomen dat uitvoerende beloningen als last in hun winst-en-verliesrekening worden opgenomen, zolang de inkomsten maar in de vorm van aandelenopties werden toegekend tegen een koers gelijk aan de marktprijs op de dag van de toekenning, vaak een 'at the money'-beurs genoemd. Hierdoor konden bedrijven enorme beloningspakketten uitgeven aan senior executives zonder de aandeelhouders op de hoogte te stellen.

Hoewel deze praktijk de hogere leidinggevenden aanzienlijke aandelenbelangen bezorgde, moest de aandelenkoers, omdat de subsidie ​​tegen het geld werd uitgegeven, waarderen voordat de leidinggevenden daadwerkelijk winst zouden maken. Een wijziging van de belastingwetgeving uit 1982 creëerde een stimulans voor leidinggevenden en hun werkgevers om samen te werken om de wet te overtreden.

Het amendement bestempelde uitvoerende beloningen van meer dan $ 1 miljoen als onredelijk en dus niet in aanmerking om te worden beschouwd als een aftrekpost op de belastingen van de onderneming. Prestatiegebaseerde compensatie was daarentegen aftrekbaar. Omdat bij geldopties de prijs van een onderneming moet worden gewaardeerd om de leidinggevenden te laten profiteren, voldoen ze aan de criteria voor prestatiegebonden compensatie en komen ze daarom in aanmerking voor belastingaftrek.

Toen senior executives zich realiseerden dat ze achteruit konden kijken naar de datum waarop de aandelen van hun bedrijf tegen de laagste handelsprijs waren en vervolgens deden alsof dat de datum was waarop de beurzen werden uitgegeven, werd een schandaal geboren. Door de uitgiftedatum te vervalsen, konden ze zichzelf in-the-money-opties en onmiddellijke winst garanderen. Ze kunnen de IRS ook twee keer bedriegen, eenmaal voor zichzelf, omdat vermogenswinsten worden belast tegen een lager tarief dan het gewone inkomen, en eenmaal voor hun werkgevers, omdat de kosten van de opties kwalificeren als een afschrijving van de vennootschapsbelasting. Het proces werd zo gangbaar dat sommige onderzoekers geloven dat 10% van de landelijk verleende beurzen onder deze valse voorwendselen werden uitgegeven.

Een schandaal komt aan het licht

Een reeks academische studies was verantwoordelijk voor het aan het licht brengen van het backdating-schandaal. De eerste was in 1995, toen een professor aan de Universiteit van New York optie-toekenningsgegevens beoordeelde die de SEC bedrijven dwong te publiceren. De studie, gepubliceerd in 1997, identificeerde een vreemd patroon van extreem winstgevende optietoekenningen, schijnbaar perfect getimed om samen te vallen met datums waarop de aandelen laag werden verhandeld. Een reeks van twee vervolgstudies door professoren elders suggereerde dat de griezelige mogelijkheid om tijdopties toe te kennen alleen had kunnen gebeuren als de toekenners vooraf de prijzen wisten. Een Pulitzer Prize-winnend verhaal gepubliceerd in The Wall Street Journal blies eindelijk het deksel van het schandaal. (Zie ook: Sleuth spelen in een Stock Scandal .)

Als gevolg hiervan hebben bedrijven hun inkomsten aangepast, boetes betaald en leidinggevenden hun baan verloren - en hun geloofwaardigheid. De SEC meldde dat beleggers meer dan $ 10 miljard aan verliezen hebben geleden als gevolg van koersdalingen en gestolen compensaties.

Het komt neer op

Wedden op aandelenkoersen als u al weet dat het antwoord oneerlijk is. Een bedrijf zonder integriteit is een enge propositie. Vanuit het perspectief van een consument vertrouwen klanten op bedrijven om goederen en diensten te leveren. Wanneer die bedrijven geen ethische grenzen hebben, worden hun waren verdacht. Vanuit het perspectief van een aandeelhouder wordt niemand graag voorgelogen wanneer hij de financiering verstrekt en de salarissen betaalt. (Zie ook: De gevaren van opties Backdating .)

In het begin van de jaren 2000 werden nieuwe boekhoudbepalingen vastgesteld die bedrijven verplichtten om hun optietoekenningen binnen twee dagen na hun uitgifte te rapporteren en ook dat alle aandelenopties als kosten moesten worden vermeld. Deze veranderingen verkleinden de kans op toekomstige incidenten met terugwerkende kracht. (Zie ook: The Biggest Stock Scams aller tijden .)

[Geïnteresseerd in het legaal verhandelen van opties? Bekijk de cursus Opties voor beginners van de Investopedia Academy. Met meer dan 4 uur video-inhoud en interactieve oefeningen leert u de basisprincipes van het handelen in opties en hoe u effectieve strategieën kunt toepassen binnen de optiemarkt. ]