Kwantitatieve versoepeling
Kwantitatieve versoepeling is een onconventioneel monetair beleid waarbij een centrale bank overheidseffecten of andere effecten van de markt koopt om de geldhoeveelheid te vergroten en leningen en investeringen aan te moedigen. Wanneer de kortetermijnrente nul is of bijna nul is, zijn normale open-markttransacties, die op rentetarieven zijn gericht, niet langer effectief, dus in plaats daarvan kan een centrale bank zich richten op specifieke hoeveelheden te kopen activa. Kwantitatieve versoepeling verhoogt de geldhoeveelheid door activa te kopen met nieuw gecreëerde bankreserves om banken meer liquiditeit te bieden.
Belangrijkste leerpunten
- Kwantitatieve versoepeling (QE) is de naam voor een strategie die een centrale bank kan gebruiken om de binnenlandse geldhoeveelheid te vergroten.
- QE wordt meestal gebruikt wanneer de rente al bijna 0 procent is en kan worden gericht op de aankoop van staatsobligaties van banken.
- QE-programma's werden veel gebruikt na de financiële crisis van 2008, hoewel sommige centrale banken, zoals de Bank of Japan, QE al enkele jaren voorafgaand aan de financiële crisis gebruikten.
Mohamed El-Erian: Investopedia Profile Part 2
Kwantitatieve versoepeling begrijpen
Om kwantitatieve versoepeling uit te voeren, vergroten centrale banken het aanbod van geld door staatsobligaties en andere effecten te kopen. Het vergroten van het aanbod van geld is vergelijkbaar met het vergroten van het aanbod van andere activa - het verlaagt de kosten van geld. Een lagere kostprijs betekent dat de rentetarieven lager zijn en banken kunnen lenen met eenvoudiger voorwaarden. Deze strategie wordt gebruikt wanneer de rentetarieven nul naderen, op welk moment centrale banken minder instrumenten hebben om de economische groei te beïnvloeden.
Als kwantitatieve versoepeling zijn effectiviteit verliest, kan fiscaal beleid (overheidsuitgaven) worden gebruikt om de geldhoeveelheid verder uit te breiden. In feite kan kwantitatieve versoepeling zelfs de grens tussen monetair en fiscaal beleid doen vervagen, als de gekochte activa bestaan uit langlopende staatsobligaties die worden uitgegeven om contracyclische tekortuitgaven te financieren.
De nadelen van kwantitatieve versoepeling
Als centrale banken de geldhoeveelheid vergroten, kan dit inflatie veroorzaken. In het slechtste geval kan de centrale bank inflatie veroorzaken via QE zonder economische groei, wat een periode van zogenaamde stagflatie veroorzaakt. Hoewel de meeste centrale banken worden opgericht door de overheid van hun land en betrokken zijn bij regelgevend toezicht, kunnen centrale banken de banken niet dwingen om meer leningen te verstrekken of leners te dwingen leningen te zoeken en te beleggen. Als de toegenomen geldhoeveelheid niet door de banken en de economie heen werkt, is QE mogelijk niet effectief, behalve als een hulpmiddel om tekortuitgaven te vergemakkelijken (bijv. Fiscaal beleid).
Een ander potentieel negatief gevolg is dat kwantitatieve versoepeling de binnenlandse valuta kan devalueren. Voor fabrikanten kan dit de groei helpen stimuleren, omdat geëxporteerde goederen goedkoper zouden zijn op de wereldmarkt. Een dalende valutawaarde maakt import echter duurder, wat de productiekosten en de consumentenprijsniveaus kan verhogen.
Is kwantitatieve versoepeling effectief?
Tijdens de QE-programma's die in 2008 door de Amerikaanse Federal Reserve werden uitgevoerd, verhoogde de Fed de geldhoeveelheid met $ 4 biljoen. Dit betekent dat de actiefzijde van de balans van de Fed aanzienlijk groeide naarmate obligaties, hypotheken en andere activa werden gekocht. De verplichtingen van de Fed, voornamelijk reserves bij Amerikaanse banken, groeiden met hetzelfde bedrag. Het doel was dat de banken die reserves zouden lenen en investeren om de groei te stimuleren.
Zoals u echter in de volgende grafiek kunt zien, hielden banken veel van dat geld aan als overtollige reserves. Op het hoogtepunt hadden Amerikaanse banken $ 2, 7 biljoen aan overtollige reserves, wat een onverwacht resultaat was voor het QE-programma van de Fed.
De meeste economen geloven dat het QE-programma van de Fed de Amerikaanse (en wereld) economie heeft helpen redden na de financiële crisis van 2008. De omvang van zijn rol in het daaropvolgende herstel is echter meer besproken en onmogelijk te kwantificeren. Andere centrale banken hebben geprobeerd QE in te zetten om recessie en deflatie te bestrijden met even bewolkte resultaten.
Na de Aziatische financiële crisis van 1997 raakte Japan in een economische recessie. Vanaf 2000 begon de Bank of Japan (BoJ) met een agressief QE-programma om deflatie te beteugelen en de economie te stimuleren. De Bank of Japan stapte over van het kopen van Japanse staatsobligaties naar het kopen van particuliere schulden en aandelen. De QE-campagne heeft zijn doelstellingen niet gehaald. Ironisch genoeg hadden de BoJ-gouverneurs geconcludeerd dat "QE niet effectief was" slechts enkele maanden voordat ze hun programma in 2000 lanceerden. Tussen 1995 en 2007 daalde het Japanse BBP van nominaal $ 5, 45 biljoen naar $ 4, 52 biljoen, ondanks de inspanningen van de BoJ.
De Zwitserse Nationale Bank (SNB) hanteerde ook een QE-strategie na de financiële crisis van 2008. Uiteindelijk bezat de SNB activa die bijna gelijk waren aan de jaarlijkse economische productie voor het hele land, waardoor de SNB-versie van QE de grootste ter wereld was in verhouding tot het bbp. Hoewel de economische groei tijdens het daaropvolgende herstel positief was, is het onzeker hoeveel het QE-programma van de SNB heeft bijgedragen aan dat herstel. Hoewel het bijvoorbeeld het grootste QE-programma ter wereld was in verhouding tot het bbp en de rentetarieven onder de 0% werden gebracht, was de SNB nog steeds niet in staat zijn inflatiedoelstellingen te bereiken.
In augustus 2016 kondigde de Bank of England (BoE) aan dat het een aanvullend QE-programma zou lanceren om de bezorgdheid over "Brexit" te verminderen. Het plan was dat de BoE 60 miljard pond staatsobligaties en 10 miljard pond bedrijfsobligaties zou kopen. Als het succesvol was, had het plan de rentetarieven in het Verenigd Koninkrijk moeten verhinderen en bedrijfsinvesteringen en werkgelegenheid hebben gestimuleerd.
Van augustus 2016 tot juni 2018 rapporteerde het Office for National Statistics in het VK dat de bruto-investeringen in vaste activa (een maatstaf voor bedrijfsinvesteringen) groeide met een gemiddeld kwartaalpercentage van 0, 4 procent, wat lager was dan het gemiddelde van 2009 tot en met 2018. De uitdaging voor economen is om te ontdekken of de groei erger zou zijn geweest zonder kwantitatieve versoepeling.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.