Slechte bank
Een slechte bank is er een die is opgezet om de slechte leningen en andere illiquide deelnemingen van een andere financiële instelling te kopen. De entiteit die significante niet-presterende activa aanhoudt, zal deze belangen aan de slechte bank verkopen tegen marktprijs. Door dergelijke activa aan de slechte bank over te dragen, kan de oorspronkelijke instelling haar balans vrijmaken, hoewel ze nog steeds genoodzaakt zal zijn om waardeverminderingen te nemen.
Een slechte bankstructuur kan ook de risicovolle activa van een groep financiële instellingen aannemen, in plaats van een enkele bank.
Verliezers en winnaars van Bad Banks
Hoewel aandeelhouders en obligatiehouders doorgaans geld verliezen aan deze oplossing, doen deposanten dat meestal niet. Banken die als gevolg van het proces insolvent worden, kunnen worden herkapitaliseerd, genationaliseerd of geliquideerd. Als ze niet insolvent worden, kunnen de managers van een slechte bank zich uitsluitend richten op het maximaliseren van de waarde van de nieuw verworven risicovolle activa.
Critici van Bad Bank Solutions
Sommigen bekritiseren de oprichting van slechte banken en benadrukken hoe, als staten niet-renderende leningen overnemen, dit banken aanmoedigt om onnodige risico's te nemen, wat leidt tot een moreel risico.
McKinsey schetste vier basismodellen voor slechte banken in 2009. Deze omvatten:
- Een garantie op de balans (vaak een overheidsgarantie), waarmee de bank een deel van haar portefeuille tegen verliezen beschermt
- Een special-purpose entity (SPE), waarbij de bank haar slechte activa overdraagt aan een andere organisatie (opnieuw, meestal ondersteund door de overheid)
- Een transparantere interne herstructurering, waarbij de bank een afzonderlijke eenheid creëert om de slechte activa aan te houden (een oplossing die de bank niet volledig kan isoleren van het risico)
- Een slechte bank spin-off, waarbij de bank een nieuwe, onafhankelijke bank creëert om de slechte activa aan te houden, waarbij de oorspronkelijke entiteit volledig wordt geïsoleerd van het specifieke risico
Voorbeelden van slechte bankstructuren
Een bekend voorbeeld van een slechte bank was Grant Street National Bank. Deze instelling is in 1988 opgericht om de slechte activa van Mellon Bank te huisvesten.
De financiële crisis van 2008 deed de belangstelling voor de bad bank-oplossing herleven, omdat managers bij enkele van 's werelds grootste instellingen overwogen om hun niet-presterende activa te scheiden.
De voorzitter van de Federal Reserve Bank, Ben Bernanke, stelde het idee voor om een slechte bank van de overheid te gebruiken in de recessie, na de instorting van de subprime hypotheek. Het doel hiervan zou zijn om particuliere banken met veel problematische activa op te ruimen en hen in staat te stellen opnieuw leningen te verstrekken. Een alternatieve strategie, die de Fed overwoog, was een gegarandeerd verzekeringsplan. Dit zou de giftige activa in de boeken van de banken houden, maar het risico van de banken elimineren, in plaats van het door te geven aan belastingbetalers.
Buiten de VS vormde de Republiek Ierland in 2009 een slechte bank, het National Asset Management Agency als reactie op de eigen financiële crisis van het land.