Bankreserves
Bankreserves zijn de geldminima die financiële instellingen bij de hand moeten houden om aan de centrale bankvereisten te voldoen. De bank kan het geld niet uitlenen, maar moet het in de kluis, op locatie of bij de centrale bank bewaren om te kunnen voldoen aan een grote en onverwachte vraag naar opnames.
In de VS dicteert de Federal Reserve het bedrag aan contante reserves dat elke bank moet aanhouden.
Hoe bankreserves werken
Bankreserves zijn in wezen een tegengif voor paniek. De Federal Reserve verplicht banken om een bepaalde hoeveelheid contant geld in de reserve te houden, zodat ze nooit tekort schieten en de opname van een klant moeten weigeren, wat mogelijk een bankrun veroorzaakt.
Belangrijkste leerpunten
- Bankreserves zijn de minimale hoeveelheid geld die banken bij de hand moeten hebben in geval van onverwachte vraag.
- Excess reserves zijn de extra liquide middelen die een bank bij de hand houdt en weigert uit te lenen.
- Deze overtollige reserves stijgen meestal in slechte tijden en dalen in goede tijden.
Bankreserves worden verdeeld in de vereiste reserve en de overtollige reserve. De vereiste reserve is dat minimum beschikbare contanten.
De overtollige reserve is contant geld boven het vereiste minimum dat de bank in de kluis houdt in plaats van te gebruiken als leningen. Banken hebben meestal weinig prikkels om overtollige reserves aan te houden, omdat contant geld geen rendement oplevert en door de inflatie zelfs op termijn waarde kan verliezen. Zo minimaliseren banken normaal gesproken hun overtollige reserves en lenen ze het geld uit aan klanten in plaats van het in hun kluizen te houden.
Bankreserves nemen af tijdens perioden van economische expansie en nemen toe tijdens recessies. Dat wil zeggen dat bedrijven en consumenten in goede tijden meer lenen en meer uitgeven. Tijdens recessies kunnen of kunnen ze geen extra schulden aangaan.
Speciale overwegingen
De vereiste bankreserve volgt een formule die is vastgelegd in de voorschriften van de Federal Reserve Board en die is gebaseerd op het bedrag dat is gestort op netto-transactierekeningen. Deze omvatten stortingen op verzoek, automatische overschrijvingsrekeningen en gedeelde conceptrekeningen. Netto-transacties worden berekend als het totale bedrag op transactierekeningen minus verschuldigde fondsen van andere banken en minder contanten tijdens het incasseren.
De vereiste reserveverhouding kan ook worden gebruikt als instrument om monetair beleid te implementeren. Via deze ratio kan een centrale bank invloed uitoefenen op de hoeveelheid geld die beschikbaar is om te lenen.
Begin eind 2008 begon de Federal Reserve rente te betalen aan de banken voor vereiste en overtollige reserves als een manier om meer contant geld in de Amerikaanse economie te brengen. Dat deed de conventionele wijsheid teniet dat banken liever geld lenen dan in de kluis te houden.
Vereiste bankreserves worden bepaald door de Federal Reserve voor elke bank op basis van haar netto transacties.
Impact van de crisis van '08
Zoals opgemerkt, houden banken hun overtollige reserves doorgaans op minimale niveaus. De rentevoet waarmee banken geld konden lenen, daalde echter sterk na december 2008, toen de Federal Reserve probeerde de economie te stimuleren door de rentetarieven te verlagen. Rond dezelfde tijd begon de Federal Reserve rente te betalen aan de banken op hun kasreserves.
De banken namen de door de Federal Reserve geïnjecteerde contanten aan en hielden deze aan als overtollige reserves in plaats van deze uit te lenen. Ze verdienden een kleine maar in wezen risicovrije rentevoet in plaats van deze uit te lenen voor een ietwat hoger maar risicovoller rendement.
Om deze reden is het bedrag aan overtollige reserves na 2008 gestegen, ondanks een ongewijzigde vereiste reserveverhouding.