Beeronomics: Factoren die invloed hebben op je pint

Bier. Je hebt het gezien op sportevenementen, feesten en barbecues in de achtertuin, maar heb je ooit nagedacht over wat er precies in dat blikje of flesje past? Niet de ingrediënten, maar economie. De brouwindustrie is vrij complex, en er is meer nodig dan alleen brouwtechniek om je favoriete bier in je plaatselijke winkel of bar te krijgen.

Bier, zoals elk goed, volgt de regels van vraag en aanbod. Als een van de ingrediënten, zoals hop, duurder wordt, kan de prijs van het eindproduct stijgen. Als de graanprijzen omhoogschieten als gevolg van de toegenomen vraag naar ethanol op basis van graan voor voertuigen, kunnen de bierprijzen ook stijgen. Wat bier uniek maakt, is de manier waarop het reageert op verschillende economische omstandigheden en hoe uw overheid het reguleert.

Wat voor soort goed is bier?

Is het een normaal goed, wat betekent dat de vraag toeneemt met het inkomen? Is het een inferieur goed, wat betekent dat de vraag afneemt en ook het inkomen (mogelijk omdat bierdrinkers overschakelen op wijn)? Is het een luxegoed, wat betekent dat de vraag de inkomstenstijgingen overtreft? Dat hangt er allemaal vanaf, hoewel onderzoek de neiging heeft om het idee te ondersteunen dat bier een normaal goed is. De bierindustrie is niet homogeen: er is een breed scala aan biersoorten beschikbaar op verschillende prijspunten. Dit betekent dat elk segment van de totale biermarkt anders kan reageren op economische cycli. Het brouwen als industrie wordt echter vaak als 'recessiebestendig' beschouwd. Bijvoorbeeld, de voorraad van grote bierproducerende bedrijven steeg tijdens de dotcom-mislukking van de late jaren 1990.

De schuimige dingen worden door de meesten misschien niet als een luxe-goed beschouwd, maar als het gaat om de basis in de supermarkt, lijkt het bijna in de categorie 'kan leven zonder' te vallen. Dus als het geld krap is, zoals tijdens een recessie, wat gebeurt er dan met de bierconsumptie? Het blijkt dat recessies niet noodzakelijk leiden tot een daling van de vraag; ze leiden tot een ander soort vraag. Consumenten schakelen van duurder bier naar de minder dure variëteiten, net zoals consumenten overschakelen van merkartikelen naar de winkelmerkversie. Het verbruik is er, maar het is van het goedkopere alternatief.

Recessies zorgen er niet alleen voor dat consumenten overstappen van duurdere brouwsels naar meer betaalbare brouwsels; maar nieuwe vraag komt ook van een aantal onwaarschijnlijke bronnen: wijn- en drankdrinkers. Wanneer men de totale markt voor producten op basis van alcohol beschouwt, zitten wijn en gedistilleerde dranken traditioneel aan het duurdere uiteinde van de schaal. Consumenten die nog steeds op zoek zijn naar een bepaald niveau van luxe bij hun alcoholaankopen, beschouwen sommige bieren als een levensvatbaar alternatief. Een manier waarop brouwers deze trend hebben benut, is door bieren met een hoger alcoholgehalte aan te bieden en door de exclusiviteit van ambachtelijke bieren te benadrukken. Dit is niet anders dan wat er in een andere branche gebeurt, waarbij leveranciers nieuwe producten aanbieden om aan de groeiende vraag te voldoen.

Biervoorziening

Het aanbod van bier heeft de afgelopen jaren een aantal veranderingen ondergaan, met een verhoogde productie van traditionele brouwerijen, evenals de opkomst van 'ambachtelijke' brouwerijen (die meer traditionele brouwingrediënten en -methoden gebruiken) en microbrouwerijen (producenten met een lager volume) . Hoewel het aanbod van deze twee nieuwe soorten brouwerijen vaak duurder is dan traditionele bieren, is dit niet noodzakelijk vanwege de prestige-prijsstelling. Zoals de algemene regel in de economie is, zullen de prijzen hoger zijn als de vraag naar een bepaald bier groter is dan de hoeveelheid die de brouwer kan verpompen. Grotere brouwers profiteren van schaalvoordelen; ze zijn in staat materialen in bulk aan te schaffen, hebben gemakkelijker toegang tot efficiënt transport (bier verkrijgbaar in meer markten) en kunnen een grote hoeveelheid bier produceren. Dit is een belangrijke reden voor de lagere prijzen van in massa geproduceerd bier in vergelijking met de productie van kleinere brouwerijen.

Waarom komen er meer ambachtelijke en microbrouwbieren op de markt? Een combinatie van wijzigingen in de regelgeving (president Jimmy Carter tekende een wetsvoorstel om thuis brouwen legaal te maken in 1979), wederopbouw na het verbod (veel brouwers verklaarden faillissement tijdens het Amerikaanse verbod) en veranderende smaak van de consument hebben geleid tot een toename van het aanbod in het bieruniversum ( op zijn minst, zijn Amerikaanse hoek). Hoewel ambachtelijke, microbrouwen en traditionele bieren zich op verschillende markten kunnen richten, is het algemene effect van een toename van het aantal brouwers een toename van het aanbod en een toename van de concurrentie.

Distributie en regulering

De distributie van alcohol valt over het algemeen in een drieledig systeem, dat na het verbod tot stand kwam. Wat interessant is aan dit systeem is dat het alle alcohol (er zijn een paar uitzonderingen) vereist om door een tussenpersoon te komen. De belangrijkste reden om het systeem op deze manier in te richten, was het beperken van het vermogen van de producenten, zoals brouwers, om de twee primaire fasen van de industrie te bezitten: productie en detailhandel. De angst was dat als grote producenten alles zouden regelen (zoals een standaardolie van alcohol), de keuze van de consument beperkt zou zijn en iedereen slechter af zou zijn. Hoewel dit tot op zekere hoogte heeft gewerkt, heeft de verordening voor een aantal hoofdpijnen gezorgd, en zelfs voor een zaak van het Hooggerechtshof (Granholm tegen Heald).

De drie niveaus van het systeem zijn als volgt:

• De bovenste laag bestaat uit de brouwers die het bier produceren.
• Het tweede niveau is distributie. Producenten zullen vaak aan een bepaald bedrijf exclusieve rechten verlenen om zijn product aan verschillende detailhandelaren te distribueren, en het post-verbodslandschap maakt distributeurs meestal tot krachtige entiteiten binnen elke afzonderlijke staat. Dit vermindert de concurrentie en kan de prijzen verhogen, omdat minder distributeurs minder prikkel zijn om prijzen te verlagen. Sommige staten hebben voorschriften die de relatie tussen de brouwer en een distributeur verder definiëren, en gaan zelfs zover dat een brouwer wettelijk aan een distributeur wordt gebonden. Dit kan voor consumenten hoofdpijn veroorzaken, omdat geschillen tussen brouwers en distributeurs ertoe kunnen leiden dat bepaalde bieren niet meer beschikbaar zijn in een gebied.
• Het derde niveau is retail. Dit is het punt waarop de algemene consument het product kan kopen, of dat nu een supermarkt, een bar of een door de staat gereguleerde verkoper is. Zoals met veel dingen, is er een uitzondering: brouwpubs - restaurants of pubs die ter plekke bier produceren dat ter plaatse te koop is.

Een unieke drank

Bier, evenals andere soorten alcohol, is qua regelgeving een unieke drank. In tegenstelling tot die van koolzuurhoudende dranken, fruitdranken en bijna elke andere drank die je maar kunt bedenken, wordt de voorraad bier nauwlettend gevolgd door lokale, provinciale en federale overheden, omdat het als een 'ondeugd' wordt beschouwd. Gemeenten reguleren de verkoop van alcohol, hetzij door door de overheid gesponsorde winkels, belastingen of andere beperkingen, om geld in te zamelen of om de toegang van bewoners tot alcohol te controleren. Afgezien van politieke redenen kan dit een dramatisch effect hebben op het aanbod van bier, wat op zijn beurt de prijzen kan verhogen. Het beperken van het aantal leveranciers, zoals supermarkten of gemakswinkels, vermindert effectief de concurrentie, wat op zijn beurt de prijs van het goed kan verhogen.

Het komt neer op

Of je nu thuis ontspant of met vrienden, het bier in je hand is meer dan alleen vloeibaar in een glas: het is een complex product gevormd door vraag en aanbod, productie en distributie, met een heleboel regelgeving daarvoor extra trap.