Kapitaalvereisten
Kapitaalvereisten zijn gestandaardiseerde voorschriften voor banken en andere bewaarinstellingen die bepalen hoeveel liquide middelen (dat wil zeggen gemakkelijk verkochte effecten) tegen een bepaald niveau van hun activa moeten worden aangehouden.
Deze normen, ook bekend als regelgevend kapitaal, worden vastgesteld door regelgevende instanties, zoals de Bank for International Settlements (BIS), de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) of de Federal Reserve Board (de Fed).
Een boos publiek en ongemakkelijk investeringsklimaat blijken meestal de katalysatoren te zijn voor wetshervorming in kapitaalvereisten, vooral wanneer onverantwoordelijk financieel gedrag door grote instellingen wordt gezien als de dader achter een financiële crisis, marktcrash of recessie.
Belangrijkste leerpunten
- Kapitaalvereisten zijn wettelijke normen voor banken die bepalen hoeveel liquide middelen (gemakkelijk verkochte activa) zij bij de hand moeten houden, met betrekking tot hun totale bezit.
- Uitgedrukt als een ratio zijn de kapitaalvereisten gebaseerd op het gewogen risico van de verschillende activa van de banken.
- In de VS hebben voldoende gekapitaliseerde banken een tier 1 kapitaal-naar-risicogewogen activa-ratio van ten minste 4%.
- Kapitaalvereisten worden vaak aangescherpt na een economische recessie, beurscrash of een ander soort financiële crisis.
De basisprincipes van kapitaalvereisten
Kapitaalvereisten worden vastgesteld om ervoor te zorgen dat de belangen van banken en bewaarinstellingen niet worden gedomineerd door beleggingen die het risico van wanbetaling vergroten. Ze zorgen er ook voor dat banken en deposito-instellingen voldoende kapitaal hebben om exploitatieverliezen (OL) te dragen en tegelijkertijd onttrekkingen erkennen.
In de Verenigde Staten is het kapitaalvereiste voor banken gebaseerd op verschillende factoren, maar is het vooral gericht op het gewogen risico dat verbonden is aan elk type activa dat door de bank wordt aangehouden. Deze op risico gebaseerde richtlijnen voor kapitaalvereisten worden gebruikt om kapitaalratio's te creëren, die vervolgens kunnen worden gebruikt om kredietinstellingen te evalueren op basis van hun relatieve sterkte en veiligheid. Een voldoende gekapitaliseerde instelling, op basis van de Federal Deposit Insurance Act, moet een tier 1 kapitaal-naar-risicogewogen activa-ratio hebben van minimaal 4%. Meestal omvat het Tier 1-kapitaal gewone aandelen, bekendgemaakte reserves, ingehouden winsten en bepaalde soorten preferente aandelen. Instellingen met een ratio lager dan 4% worden als ondergekapitaliseerd beschouwd en instellingen onder de 3% zijn aanzienlijk ondergekapitaliseerd.
Kapitaalvereisten: voordelen en nadelen
Kapitaalvereisten zijn niet alleen bedoeld om banken solvabel te houden, maar, bij uitbreiding, om het hele financiële systeem veilig te houden. In een tijdperk van nationale en internationale financiën is geen enkele bank een eiland, zoals voorstanders van regelgeving opmerken - een schok voor iemand kan velen treffen. Des te meer reden voor strikte normen die consistent kunnen worden toegepast en kunnen worden gebruikt om de verschillende deugdelijkheid van instellingen te vergelijken.
Toch hebben kapitaalvereisten hun critici. Ze beweren dat hogere kapitaalvereisten het risico van het nemen van bankrisico's en concurrentie in de financiële sector kunnen verminderen (op basis van het feit dat regelgeving altijd duurder is voor kleinere instellingen dan voor grotere). Door banken te verplichten een bepaald percentage activa liquide te houden, kunnen de vereisten het vermogen van de instellingen om te investeren en geld te verdienen belemmeren - en daarmee krediet verlenen aan klanten. Het handhaven van bepaalde kapitaalniveaus kan hun kosten verhogen, wat op zijn beurt de kosten voor leningen of andere diensten voor consumenten verhoogt.
Pros
Zorg ervoor dat banken solvabel blijven, vermijd standaard
Zorg ervoor dat deposanten toegang hebben tot fondsen
Stel industriestandaarden vast
Bieden manieren om instellingen te vergelijken, te evalueren
Cons
Verhoog de kosten voor banken en uiteindelijk consumenten
Belemmer het vermogen van banken om te beleggen
Verminder de beschikbaarheid van krediet, leningen
Voorbeelden uit de praktijk van kapitaalvereisten
Wereldwijde kapitaalvereisten zijn in de loop der jaren steeds hoger geworden. Ze neigen toe te nemen na een financiële crisis of economische recessie.
Vóór de jaren 1980 waren er geen algemene kapitaaltoereikendheidsvereisten voor banken. Het kapitaal was slechts een van de vele factoren die bij de evaluatie van banken werden gebruikt en de minima waren afgestemd op specifieke instellingen.
Toen Mexico in 1982 verklaarde dat het niet in staat zou zijn rentebetalingen op zijn nationale schuld af te lossen, leidde het tot een wereldwijd initiatief dat leidde tot wetgeving zoals de International Lending Supervision Act van 1983. Via deze wetgeving en de steun van grote Amerikaanse, Europese en Japanse banken, het 1988 Bazels Comité voor Bankreglementering en toezichtpraktijken, kondigden aan dat voor internationaal actieve commerciële banken adequate kapitaalvereisten zouden worden opgetrokken van 5, 5% tot 8% van de totale activa. Het werd gevolgd door Basel II in 2004, waarin soorten kredietrisico werden opgenomen in de berekening van ratio's.
Naarmate de 21ste eeuw vorderde, konden banken dankzij een systeem van risicogewicht op verschillende soorten activa minder kapitaal aanhouden met totale activa. Traditionele commerciële leningen kregen een gewicht van 1. Het ene gewicht betekende dat voor elke $ 1 aan commerciële leningen die op de balans van een bank werden gehouden, ze acht cent kapitaal moesten behouden. Standaard woninghypotheken kregen echter een gewicht van 0, 5, hypotheekgedekte effecten (MBS) uitgegeven door Fannie Mae of Freddie Mac kregen een gewicht van 0, 2, en kortlopende overheidseffecten kregen een gewicht van 0. Door activa dienovereenkomstig te beheren, grote banken zouden lagere kapitaalratio's kunnen handhaven dan voorheen.
De wereldwijde financiële crisis van 2008 gaf de aanzet tot het aannemen van de Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act van 2010. Gecreëerd om ervoor te zorgen dat de grootste Amerikaanse banken voldoende kapitaal aanhouden om systematische schokken op het banksysteem te weerstaan, Dodd-Frank —Specifiek, een sectie die bekend staat als het Collins-amendement — stelt de op tier 1 gebaseerde risicogebaseerde kapitaalratio van 4% vast. Wereldwijd heeft het Bazels Comité voor Bankentoezicht Basel III vrijgegeven, voorschriften die de kapitaalvereisten voor financiële instellingen wereldwijd verder verscherpen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.