Fiscale klif
De fiscale klif verwijst naar een combinatie van aflopende belastingverlagingen en algemene bezuinigingen op de overheidsuitgaven die gepland waren voor 31 december 2012. Het idee achter de fiscale klif was dat als de federale overheid deze twee evenementen zou laten doorgaan als gepland, zouden ze een nadelig effect hebben op een toch al wankele economie, waardoor het misschien terug zou gaan naar een officiële recessie, omdat hierdoor het gezinsinkomen daalde, de werkloosheid toenam en het vertrouwen van consumenten en beleggers werd ondermijnd. Tegelijkertijd werd voorspeld dat het overschrijden van de fiscale klif het federale begrotingstekort aanzienlijk zou verminderen.
01:27Fiscale klif
De fiscale klif uitgelegd
Wie de woorden 'fiscale klif' voor het eerst heeft uitgesproken, is niet duidelijk. Sommigen geloven dat het voor het eerst werd gebruikt door de econoom van Goldman Sachs, Alec Phillips. Anderen vermelden Federal Reserve-voorzitter Ben Bernanke voor het feit dat hij de uitdrukking mainstream gebruikt in zijn opmerkingen voor het Congres. Toch noemen anderen Safir Ahmed, een verslaggever voor de St. Louis Post-Dispatch, die in 1989 een verhaal schreef over de financiering van het onderwijs door de staat en de term "fiscale klif" gebruikte.
Als het Congres en president Obama niet hadden gehandeld om deze perfecte storm van wetswijzigingen af te wenden, zou Amerika in de media 'over de klif zijn gevallen'. Het zou onder andere hebben geleid tot een belastingverhoging die de Amerikanen in 60 jaar niet hebben gezien.
Hoe groot zijn we aan het praten?
Het Belastingbeleidcentrum rapporteerde dat gezinnen met een gemiddeld inkomen in 2013 gemiddeld $ 2.000 meer aan belastingen zullen betalen. Veel gespecificeerde inhoudingen werden geleidelijk afgebouwd en populaire belastingverminderingen zoals de verdiende inkomstenkrediet, kinderbelastingkredieten en Amerikaanse kansenkredieten zouden worden verminderd. 401 (k) en andere pensioenrekeningen zouden aan hogere belastingen worden onderworpen.
Uw marginale belastingtarief is de belasting die u betaalt op elke extra dollar aan inkomsten die u verdient. Naarmate uw inkomsten stijgen, stijgt uw marginale belastingtarief (beter bekend als uw belastingschijf). Voor 2012 waren de belastingschijven 10%, 15%, 25%, 28%, 33% en 35%. Als Washington niet had gehandeld, zouden die percentages respectievelijk zijn gestegen tot 15%, 28%, 31%, 36% en 39, 6%.
Bovendien schatte het Congressional Budget Office dat 3, 4 miljoen of meer mensen hun baan zouden verliezen. Het werkloosheidspercentage van 7, 9% in oktober 2012 was aanzienlijk beter dan het percentage van 10% in oktober 2009. Het Congressional Budget Office geloofde dat tot 3, 4 miljoen banen verloren zouden gaan na een klif vanwege een vertragende economie met ontslagen als gevolg van bezuinigingen op de defensiebegroting en andere dingen. Dit zou kunnen hebben geleid tot een stijgende werkloosheid tot 9, 1% of meer.
Wat zijn de belastingverlagingen van Bush Era?
De kern van de fiscale klif waren de belastingverlagingen van Bush die het Congres in 2001 en 2003 door president George W. Bush doorvoerde. Deze omvatten een lager belastingtarief en een verlaging van dividend- en vermogenswinstbelastingen als de grootste componenten. Deze zouden eind 2012 aflopen en vertegenwoordigden het grootste deel van de fiscale klif.
De mogelijke afloop van de belastingverlagingen in het Bush-tijdperk had ook invloed op de belastingtarieven op investeringen. Het belastingtarief op lange termijn voor vermogenswinst zou stijgen van 15 tot 20% en gekwalificeerde dividendpercentages om het marginale belastingtarief van het individu te verhogen van een vaste 15% onder het huidige plan. Dit zou niet alleen gevolgen hebben gehad voor Wall Street-investeerders, maar ook voor gepensioneerden en particuliere investeerders, die fondsen onttrokken aan gekwalificeerde pensioenplannen en effectenrekeningen.
De huidige vrijstelling van successierechten en schenkingsrechten van $ 5, 12 miljoen zou ook dalen tot $ 1 miljoen. Destijds bedroeg de belasting op landgoederen met een waarde van meer dan $ 5, 12 miljoen 35%. Na de fiscale klif zou een belastingtarief van 55% op landgoederen van meer dan $ 1 miljoen van toepassing zijn geweest.
Sociale zekerheid Loonbelastingtarieven zouden zijn gestegen
In 2010 keurde het Congres een tijdelijke verlaging van de loonbelasting van de sociale zekerheid goed. Deze verlaging van 2% bracht de belasting van 6, 2% naar 4, 2% op de eerste $ 110.000 aan inkomsten. Dit tijdelijke tarief zou eind 2012 aflopen, wat een persoon zou kosten die $ 50.000 per jaar extra $ 20 per week aan belastingen zou verdienen. Dat is echter misschien niet het einde van de impact van de fiscale klif op de sociale zekerheid. Sociale zekerheid heeft veel bewegende delen en wetgevers van beide kanten van het gangpad geloofden dat het aanbrengen van wijzigingen in de sociale zekerheid, naast het vervallen van de verlaging van de loonbelasting, de broodnodige inkomsten zou kunnen opleveren.
Was hier een positieve kant aan?
Er waren hoofdzakelijk twee bullish argumenten met betrekking tot de fiscale klif. Ten eerste dat het congres het niet zal laten gebeuren en ten tweede dat het misschien niet zo erg zou zijn als het gebeurde.
Op een heel ander spoor, was er ook een argument dat de klif zelf op lange termijn positief zou zijn. Weinigen beweren dat de VS op een bepaald moment hun tekorten moet aanpakken, en dit soort 'bittere medicijnen' zou een harde, maar definitieve stap in die richting zijn. Hoewel het effect op de korte termijn ernstig zou kunnen zijn (recessie in 2013), zou het bullish argument zijn dat de langetermijnwinsten (lagere tekorten, lagere schulden, betere groeivooruitzichten, enz.) De moeite op korte termijn waard zouden zijn.
Volgens het Congressional Budget Office zou het begrotingstekort tegen 2022 dalen tot $ 200 miljard van het huidige niveau van $ 1, 1 biljoen. Dat zou allemaal welkom nieuws zijn, maar om daar te komen, zou de natie bijna zeker financiële onrust hebben.
Hoe hebben we het opgelost?
Wetgevers ontmoetten elkaar in het Witte Huis over deze kwestie. Beide partijen noemden de vergadering productief, maar geen van beide partijen gaf aan dat er een deal voor de deur stond. Democraten wilden meer inkomsten (belastingverhogingen) zien, vooral van de rijken van de natie, als onderdeel van een deal. Republikeinen gaven de voorkeur aan meer bezuinigingen, vooral aan rechten zoals Medicare. Hoewel beide partijen zich hebben aangesloten bij verschillende filosofieën met betrekking tot belastingheffing, hebben beide partijen aangegeven bereid te zijn een compromis te sluiten over veel van de meer kritische kwesties die tot 1 januari hebben geleid.
Drie uur vóór de deadline van middernacht op 1 januari, stemde de senaat in met een deal om de fiscale klif af te wenden. De belangrijkste elementen van de deal waren een verhoging van de loonbelasting met twee procentpunten tot 6, 2% voor inkomsten tot $ 113.700, en een omkering van de Bush-belastingverlagingen voor particulieren die meer dan $ 400.000 verdienen en paren die meer dan $ 450.000 verdienen (wat de top betekende) percentage terugkerend van 35% naar 39, 5%).
Beleggingsinkomsten werden ook beïnvloed, met een verhoging van de belasting op beleggingsinkomsten van 15% tot 23, 8% voor belastingbetalers in de bovenste inkomensklasse en een extra belasting van 3, 8% op beleggingsinkomsten voor individuen die meer dan $ 200.000 verdienen en koppels die meer dan $ 250.000 verdienen. De deal gaf Amerikaanse belastingbetalers ook meer zekerheid over de alternatieve minimumbelasting (AMT) en een aantal populaire belastingvoordelen - zoals de vrijstelling van rente op gemeentelijke obligaties - blijven van kracht.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.