CBOE Volatility Index (VIX) Definitie
De Volatility Index of VIX, gecreëerd door de Chicago Board Options Exchange (CBOE), is een realtime marktindex die de marktverwachtingen van een 30-daagse toekomstgerichte volatiliteit weergeeft. Afgeleid van de prijsinput van de S & P 500-indexopties, biedt het een maat voor het marktrisico en het sentiment van beleggers. Het is ook bekend onder andere namen zoals 'Angstmeter' of 'Angstindex'. Beleggers, onderzoeksanalisten en portefeuillebeheerders beschouwen VIX-waarden als een manier om marktrisico, angst en stress te meten voordat ze investeringsbeslissingen nemen.
Belangrijkste leerpunten
- De CBOE Volatility Index of VIX is een realtime marktindex die de marktverwachtingen voor volatiliteit voor de komende 30 dagen weergeeft.
- Beleggers gebruiken de VIX om het niveau van risico, angst of stress in de markt te meten bij het nemen van investeringsbeslissingen.
- Handelaren kunnen de VIX ook verhandelen met behulp van een verscheidenheid aan opties en op de beurs verhandelde producten, of VIX-waarden gebruiken om prijsderivaten te bepalen.
Hoe werkt de VIX?
Voor financiële instrumenten zoals aandelen is volatiliteit een statistische maat voor de mate van variatie in hun handelsprijs die gedurende een bepaalde periode wordt waargenomen. Op 27 september 2018 sloten de aandelen van Texas Instruments Inc. (TXN) en Eli Lilly & Co. (LLY) rond vergelijkbare prijsniveaus van respectievelijk $ 107, 29 en $ 106, 89 per aandeel. Een blik op hun prijsbewegingen in de afgelopen één maand (september) geeft echter aan dat TXN (Blue Graph) veel grotere prijsschommelingen had vergeleken met die van LLY (Orange Graph). TXN had een hogere volatiliteit in vergelijking met LLY gedurende de periode van één maand.
Grafiek met dank aan: TradingView
Verlenging van de observatieperiode tot drie maanden (juli-september) keert de trend om: LLY had een veel groter bereik voor prijsschommelingen in vergelijking met die van TXN, wat volledig verschilt van de eerdere observatie die meer dan een maand werd gedaan. LLY had een hogere volatiliteit dan TXN gedurende de periode van drie maanden.
Volatiliteit probeert de omvang van prijsbewegingen te meten die een financieel instrument gedurende een bepaalde periode ervaart. Hoe dramatischer de prijsschommelingen in dat instrument zijn, hoe hoger het niveau van volatiliteit en vice versa.
Hoe volatiliteit wordt gemeten
Volatiliteit kan worden gemeten met behulp van twee verschillende methoden. Ten eerste is het gebaseerd op het uitvoeren van statistische berekeningen op basis van de historische prijzen gedurende een specifieke periode. Dit proces omvat het berekenen van verschillende statistische getallen, zoals gemiddelde (gemiddelde), variantie en ten slotte de standaardafwijking op de historische prijsgegevenssets. De resulterende waarde van standaarddeviatie is een maat voor risico of volatiliteit. In spreadsheetprogramma's zoals MS Excel kan het direct worden berekend met behulp van de STDEVP () -functie die wordt toegepast op het bereik van aandelenkoersen. De standaardafwijkingsmethode is echter gebaseerd op veel veronderstellingen en is mogelijk geen nauwkeurige maatstaf voor de volatiliteit. Omdat het gebaseerd is op prijzen in het verleden, wordt het resulterende cijfer "gerealiseerde volatiliteit" of "historische volatiliteit (HV)" genoemd. Om de toekomstige volatiliteit voor de komende X maanden te voorspellen, is de algemeen gevolgde aanpak om deze te berekenen voor de afgelopen X maanden en te verwachten dat hetzelfde patroon zal volgen.
De tweede methode om de volatiliteit te meten, houdt in dat de waarde ervan wordt afgeleid zoals geïmpliceerd door optieprijzen. Opties zijn afgeleide instrumenten waarvan de prijs afhankelijk is van de waarschijnlijkheid dat de huidige koers van een bepaald aandeel voldoende beweegt om een bepaald niveau te bereiken (de uitoefenprijs of uitoefenprijs). Stel bijvoorbeeld dat IBM-aandelen momenteel worden verhandeld tegen een prijs van $ 151 per aandeel. Er is een call-optie op IBM met een uitoefenprijs van $ 160 en heeft een vervaldatum van één maand. De prijs van een dergelijke call-optie zal afhangen van de marktperceptie dat de IBM-aandelenkoers binnen de resterende maand tot het einde van de huidige maand van $ 151 naar boven de uitoefenprijs van $ 160 zal stijgen. Aangezien de mogelijkheid dat dergelijke prijsbewegingen binnen het gegeven tijdsbestek plaatsvinden, wordt weergegeven door de volatiliteitsfactor, omvatten verschillende prijsopties voor opties (zoals het Black Scholes-model) volatiliteit als een integrale invoerparameter. Aangezien optieprijzen beschikbaar zijn op de open markt, kunnen deze worden gebruikt om de volatiliteit van het onderliggende effect af te leiden (IBM-aandelen in dit geval). Dergelijke volatiliteit, zoals geïmpliceerd door of afgeleid uit marktprijzen, wordt toekomstgericht "impliciete volatiliteit (IV)" genoemd.
Hoewel geen van de methoden perfect is, omdat beide hun eigen voor- en nadelen hebben, evenals verschillende onderliggende aannames, geven ze beide vergelijkbare resultaten voor de berekening van de volatiliteit die dichtbij liggen.
Volatiliteit uitbreiden naar marktniveau
In de wereld van beleggingen is volatiliteit een indicator van hoe groot (of klein) een aandelenkoers, een sectorspecifieke index of een index op marktniveau beweegt, en het geeft aan hoeveel risico verbonden is aan het specifieke effect, sector of markt. Het bovenstaande voorraadspecifieke voorbeeld van TXN en LLY kan worden uitgebreid tot sectorniveau of marktniveau. Als dezelfde observatie wordt toegepast op de prijsbewegingen van een sectorspecifieke index, bijvoorbeeld de NASDAQ Bank Index (BANK) die uit meer dan 300 aandelen van bank- en financiële diensten bestaat, kan men de gerealiseerde volatiliteit van de totale banksector beoordelen. Uitbreiding tot de prijswaarnemingen van de bredere marktniveau-index, zoals de S&P 500-index, biedt een kijkje in de volatiliteit van de grotere markt. Soortgelijke resultaten kunnen worden bereikt door de impliciete volatiliteit af te trekken van de optieprijzen van de overeenkomstige index.
Het hebben van een standaard kwantitatieve maat voor volatiliteit maakt het gemakkelijk om de mogelijke prijsbewegingen en het risico van verschillende effecten, sectoren en markten te vergelijken.
De VIX-index is de eerste referentie-index die door de CBOE is geïntroduceerd om de marktverwachtingen voor toekomstige volatiliteit te meten. Omdat het een toekomstgerichte index is, wordt het geconstrueerd met behulp van de impliciete volatiliteit op de S&P 500-indexopties (SPX) en vertegenwoordigt het de marktverwachtingen van een 30-daagse toekomstige volatiliteit van de S&P 500-index die wordt beschouwd als de leidende indicator van de brede Amerikaanse aandelenmarkt. Geïntroduceerd in 1993, is de VIX-index nu een gevestigde en wereldwijd erkende graadmeter voor de volatiliteit van de Amerikaanse aandelenmarkt. Het wordt in realtime berekend op basis van de live prijzen van de S&P 500-index. Berekeningen worden uitgevoerd en waarden worden doorgegeven tijdens 2:15 uur CT en 8:15 uur CT en tussen 8:30 uur CT en 15.15 uur CT. CBOE begon de verspreiding van de VIX-index buiten de Amerikaanse handelsuren in april 2016.
Berekening van VIX-indexwaarden
VIX-indexwaarden worden berekend met behulp van de door CBOE verhandelde standaard SPX-opties (die op de derde vrijdag van elke maand vervallen) en met de wekelijkse SPX-opties (die op alle andere vrijdag vervallen). Alleen die SPX-opties worden in overweging genomen waarvan de vervalperiode binnen 23 dagen en 37 dagen ligt.
Hoewel de formule wiskundig complex is, werkt deze in theorie als volgt. Het schat de verwachte volatiliteit van de S&P 500-index door de gewogen prijzen van meerdere SPX-putten en -oproepen te aggregeren over een breed scala aan uitoefenprijzen. Al dergelijke in aanmerking komende opties moeten een geldig niet-nul bod hebben en vragen prijzen die de marktperceptie vertegenwoordigen van welke uitoefenprijzen de opties zullen worden geraakt door de onderliggende waarde gedurende de resterende tijd tot de vervaldatum. Voor gedetailleerde berekeningen met een voorbeeld kunt u verwijzen naar de sectie "VIX Indexberekening: Stap-voor-stap" van het VIX-whitepaper.
Evolutie van VIX
Tijdens zijn oorsprong in 1993 werd VIX berekend als een gewogen maat voor de impliciete volatiliteit van acht S&P 100 put-and-call-opties, toen de derivatenmarkt een beperkte activiteit had en zich in een groeifase bevond. Toen de derivatenmarkten volwassen werden, tien jaar later in 2003, werkte CBOE samen met Goldman Sachs en werkte de methode bij om VIX anders te berekenen. Vervolgens begon het een breder pakket aan opties te gebruiken op basis van de bredere S&P 500-index, een uitbreiding die een beter inzicht biedt in de verwachtingen van beleggers over toekomstige marktvolatiliteit. De toen goedgekeurde methode blijft van kracht en wordt ook gebruikt voor het berekenen van verschillende andere varianten van de volatiliteitsindex.
Real World Voorbeeld van de VIX
De waarde van de volatiliteit, de angst van beleggers en de VIX-indexwaarden stijgen wanneer de markt daalt. Het omgekeerde is waar wanneer de markt zich ontwikkelt - de indexwaarden, angst en volatiliteit dalen.
Een echte vergelijkende studie van de vorige records sinds 1990 onthult verschillende gevallen waarin de totale markt, vertegenwoordigd door de S&P 500-index (Orange Graph), piekte waardoor de VIX-waarden (Blue Graph) rond dezelfde tijd daalden, en vice versa.
Men moet ook opmerken dat VIX-beweging veel meer is dan die waargenomen in de index. Toen S&P 500 bijvoorbeeld tussen 1 augustus 2008 en 1 oktober 2008 met ongeveer 15% daalde, bedroeg de overeenkomstige stijging van de VIX bijna 260%.
In absolute termen zijn VIX-waarden groter dan 30 doorgaans gekoppeld aan een grote volatiliteit als gevolg van toegenomen onzekerheid, risico en de angst van beleggers. VIX-waarden onder de 20 komen over het algemeen overeen met stabiele, stressvrije periodes op de markten.
Hoe de VIX te verhandelen
VIX-index heeft de weg vrijgemaakt voor het gebruik van volatiliteit als verhandelbaar actief, hoewel via derivaten. CBOE lanceerde het eerste op VIX gebaseerde op de beurs verhandelde futures-contract in maart 2004, gevolgd door de lancering van VIX-opties in februari 2006. Dergelijke VIX-gekoppelde instrumenten staan een blootstelling aan pure volatiliteit toe en hebben een nieuwe activaklasse gecreëerd. Actieve handelaren, grote institutionele beleggers en hedgefondsbeheerders gebruiken de VIX-gekoppelde effecten voor portefeuillediversificatie, omdat historische gegevens een sterke negatieve correlatie aantonen van de volatiliteit met het rendement op de aandelenmarkt, dat wil zeggen wanneer het rendement op aandelen daalt, stijgt de volatiliteit en vice versa .
Naast de standaard VIX-index biedt CBOE ook verschillende andere varianten voor het meten van brede marktvolatiliteit. Andere vergelijkbare indexen zijn de Cboe ShortTerm Volatility Index (VXSTSM) - die de 9-daagse verwachte volatiliteit van de S&P 500 Index, de Cboe S&P 500 3-maand Volatility Index (VXVSM) en de Cboe S&P 500 6-Volativity Index (VXMTSM) weergeeft ). Producten op basis van andere marktindexen zijn de Nasdaq-100 Volatility Index (VXNSM), Cboe DJIA Volatility Index (VXDSM) en de Cboe Russell 2000 Volatility Index (RVXSM). Opties en futures op basis van RVXSM zijn beschikbaar voor handel op respectievelijk CBOE- en CFE-platforms.
Zoals alle indexen, kan men de VIX niet rechtstreeks kopen. In plaats daarvan kunnen beleggers positie in VIX innemen via futures of optiecontracten, of via op VIX gebaseerde exchange traded products (ETP). ProShares VIX Short-Term Futures ETF (VIXY), iPath Series B S&P 500 VIX Short Term Futures ETN (VXXB) en VelocityShares Daily Long VIX Short-Term ETN (VIIX) zijn veel van dergelijke aanbiedingen die bepaalde VIX-varianten index volgen en posities innemen in gekoppelde futures-contracten.
Actieve handelaren die hun eigen handelsstrategieën gebruiken, evenals geavanceerde algoritmen, gebruiken VIX-waarden om de derivaten op basis van high beta-aandelen te prijzen. Beta geeft weer hoeveel een bepaalde aandelenprijs kan bewegen ten opzichte van de beweging in een bredere marktindex. Een aandeel met een bèta van +1, 5 geeft bijvoorbeeld aan dat het theoretisch 50% volatieler is dan de markt. Handelaren die inzetten via opties van dergelijke aandelen met een hoge bèta, gebruiken de VIX-volatiliteitswaarden in de juiste verhouding om hun optietransacties correct te prijzen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.