Inleiding tot vraag en aanbod

Vraag en aanbod vormen de meest fundamentele concepten van economie. Of u nu een academicus, een boer, een farmaceutische fabrikant of gewoon een consument bent, het uitgangspunt van evenwicht tussen vraag en aanbod is geïntegreerd in uw dagelijkse activiteiten. Pas na het begrijpen van de basis van deze modellen kunnen de meer gecompliceerde aspecten van de economie worden beheerst.

Vraag verklaren

Hoewel de meeste verklaringen meestal gericht zijn op het eerst uitleggen van het concept van het aanbod, is het begrijpen van de vraag voor velen intuïtiever en helpt het dus bij de volgende beschrijvingen.

Figuur 1: Prijs en vraag

De afbeelding hierboven geeft de meest elementaire relatie weer tussen de prijs van een goed en de vraag vanuit het standpunt van de consument. Dit is eigenlijk een van de belangrijkste verschillen tussen de aanbodcurve en de vraagcurve. Terwijl aanbodgrafieken worden getekend vanuit het perspectief van de producent, wordt de vraag afgebeeld vanuit het perspectief van de consument.

Naarmate de prijs van een goede stijging toeneemt, zal de vraag naar het product - op enkele duistere situaties na - dalen. Laten we voor onze bespreking aannemen dat het product in kwestie een televisietoestel is. Als tv's worden verkocht voor de goedkope prijs van elk $ 5, dan zal een groot aantal consumenten ze met een hoge frequentie kopen. De meeste mensen kopen zelfs meer tv's dan ze nodig hebben, waardoor er een in elke kamer staat en misschien zelfs een paar in de opslag.

Omdat iedereen zich gemakkelijk een tv kan veroorloven, blijft de vraag naar deze producten groot. Aan de andere kant, als de prijs van een televisietoestel $ 50.000 is, zal dit gadget een zeldzaam consumentenproduct zijn, omdat alleen de rijken de aankoop kunnen betalen. Hoewel de meeste mensen nog steeds tv's willen kopen, zou de vraag ernaar voor die prijs extreem laag zijn.

Natuurlijk vinden de bovenstaande voorbeelden plaats in een vacuüm. Een puur voorbeeld van een vraagmodel gaat uit van verschillende voorwaarden. Ten eerste bestaat er geen productdifferentiatie - er wordt slechts één type product verkocht aan een enkele prijs aan elke consument. Ten tweede is het item in dit gesloten scenario een basisbehoefte en geen essentiële menselijke noodzaak zoals voedsel (hoewel het hebben van een tv een bepaald niveau van bruikbaarheid biedt, is het geen absolute vereiste). Ten derde heeft het goed geen vervanging en verwachten consumenten dat de prijzen in de toekomst stabiel blijven.

Toelichting toelevering

De aanbodcurve werkt op een vergelijkbare manier, maar beschouwt de relatie tussen de prijs en het beschikbare aanbod van een artikel vanuit het perspectief van de producent in plaats van de consument.

Figuur 2: Prijs en aanbod

Wanneer de prijzen van een product stijgen, zijn producenten bereid meer van het product te produceren om grotere winsten te realiseren. Evenzo drukken dalende prijzen de productie, omdat producenten mogelijk hun inputkosten niet kunnen dekken bij de verkoop van het eindproduct. Terugkomend op het voorbeeld van het televisietoestel, als de inputkosten voor het produceren van een tv worden vastgesteld op $ 50 plus de variabele arbeidskosten, zou de productie zeer onrendabel zijn wanneer de verkoopprijs van de tv onder de $ 50 daalt.

Aan de andere kant, als de prijzen hoger zijn, worden producenten aangemoedigd om hun activiteitsniveau te verhogen om meer voordeel te halen. Als televisieprijzen bijvoorbeeld $ 1.000 zijn, kunnen fabrikanten zich richten op het produceren van televisietoestellen naast andere mogelijke ondernemingen. Alle variabelen hetzelfde houden, maar de verkoopprijs van de tv verhogen tot $ 50.000, zouden de producenten ten goede komen en de prikkel geven om meer tv's te bouwen. Het gedrag om maximale winsten te zoeken, dwingt de aanbodcurve naar boven te lopen. (Zie: Inzicht in aanbodzijde-economie .)

Een onderliggende veronderstelling van de theorie is dat de producent de rol van prijsnemer op zich neemt. In plaats van de prijzen van het product te dicteren, wordt deze input bepaald door de markt en leveranciers worden alleen geconfronteerd met de beslissing hoeveel ze daadwerkelijk zullen produceren, gezien de marktprijs. Net als bij de vraagcurve zijn optimale scenario's niet altijd het geval, zoals in monopolistische markten.

Een evenwicht vinden

Consumenten zoeken doorgaans naar de laagste kosten, terwijl producenten worden aangemoedigd om de output alleen tegen hogere kosten te verhogen. Natuurlijk zou de ideale prijs die een consument voor een goed zou betalen 'nul dollar' zijn. Een dergelijk fenomeen is echter onhaalbaar omdat producenten niet in staat zouden zijn om te blijven bestaan. Producenten proberen logischerwijs hun producten zo veel mogelijk te verkopen. Wanneer prijzen echter onredelijk worden, zullen consumenten hun voorkeuren wijzigen en weggaan van het product. Er moet een goed evenwicht worden bereikt waarbij beide partijen in staat zijn om lopende zakelijke transacties aan te gaan ten voordele van consumenten en producenten. (Theoretisch gebeurt de optimale prijs die producenten en consumenten het maximale niveau van gecombineerd nut oplevert, tegen de prijs waar de vraag- en aanbodlijnen elkaar kruisen. Afwijkingen vanaf dit punt resulteren in een algeheel verlies voor de economie dat gewoonlijk een deadweight-verlies wordt genoemd .

Figuur 3: Vraag en aanbod en prijs

Wet of theorie ">

De wet van vraag en aanbod is eigenlijk een economische theorie die in 1776 door Adam Smith werd gepopulariseerd. De principes van vraag en aanbod zijn zeer effectief gebleken bij het voorspellen van marktgedrag. Er zijn echter meerdere andere factoren die van invloed zijn op zowel micro- als macro-economische markten. Vraag en aanbod bepalen in hoge mate het marktgedrag, maar bepalen dit niet direct.

Een andere manier om naar de wetten van vraag en aanbod te kijken, is door ze als een gids te beschouwen. Hoewel het slechts twee factoren zijn die de marktomstandigheden beïnvloeden, zijn het zeer belangrijke factoren. Smith noemde hen de onzichtbare hand die een vrije markt leidt. Als de economische omgeving echter geen vrije markt is, zijn vraag en aanbod lang niet zo invloedrijk. In socialistische economische systemen stelt de overheid doorgaans prijzen voor grondstoffen vast, ongeacht de vraag- of aanbodomstandigheden.

Dit levert problemen op omdat de overheid niet altijd in staat is om vraag of aanbod te beheersen. Dit is duidelijk bij het onderzoeken van de voedseltekorten van Venezuela en de hoge inflatie vanaf 2010. Het land probeerde de voedselvoorziening van particuliere leveranciers over te nemen en prijscontroles in te stellen, maar ondervond hierdoor verlammende tekorten en beschuldigingen van corruptie. Vraag en aanbod hadden nog steeds grote invloed op de situatie in Venezuela, maar waren niet de enige invloeden.

De principes van vraag en aanbod zijn herhaaldelijk geïllustreerd door de eeuwen heen van verschillende marktomstandigheden. De huidige economie is echter mondialer dan ooit en macro-economische krachten kunnen moeilijk te voorspellen zijn. Vraag en aanbod zijn effectieve indicatoren, maar geen concrete voorspellers.

Het komt neer op

De theorie van vraag en aanbod heeft niet alleen betrekking op fysieke producten zoals televisietoestellen en jassen, maar ook op de lonen en het arbeidsverkeer. Meer geavanceerde theorieën over micro- en macro-economie passen vaak de aannames en het uiterlijk van de vraag- en aanbodcurve aan om concepten zoals economisch overschot, monetair beleid, externe effecten, geaggregeerd aanbod, fiscale stimulering, elasticiteit en tekorten goed te illustreren. Voordat we die meer complexe kwesties bestuderen, moeten de basisprincipes van vraag en aanbod goed worden begrepen.