Beheer van renterisico

Renterisico bestaat in een rentedragend actief, zoals een lening of een obligatie, vanwege de mogelijkheid dat de waarde van het actief verandert als gevolg van de variabiliteit van de rentetarieven. Renterisicobeheer is erg belangrijk geworden en er zijn diverse instrumenten ontwikkeld om het renterisico aan te pakken.

Dit artikel gaat in op verschillende manieren waarop zowel bedrijven als consumenten renterisico's beheren met behulp van verschillende rentederivaten.

Welke soorten beleggers zijn gevoelig voor renterisico?

Renterisico is het risico dat ontstaat wanneer het absolute rentetarief fluctueert. Renterisico beïnvloedt rechtstreeks de waarde van vastrentende waarden. Aangezien rentetarieven en obligatiekoersen omgekeerd evenredig zijn, veroorzaakt het risico dat gepaard gaat met een stijging van de rentetarieven dat de obligatiekoersen dalen en vice versa. Obligatiebeleggers, met name degenen die beleggen in langlopende vastrentende obligaties, zijn directer vatbaar voor renterisico.

Stel dat een persoon een 30% obligatie met een vaste rente van 30% voor $ 10.000 koopt. Deze obligatie betaalt $ 300 per jaar tot het einde van de looptijd. Als de rente gedurende deze periode tot 3, 5% stijgt, betalen nieuwe uitgegeven obligaties $ 350 per jaar tot het einde van de looptijd, uitgaande van een investering van $ 10.000. Als de obligatiehouder van 3% zijn obligatie blijft houden tot het einde van de looptijd, verliest hij de kans om een ​​hogere rente te verdienen. Als alternatief zou hij zijn obligatie van 3% op de markt kunnen verkopen en de obligatie met de hogere rente kopen. Dit leidt er echter toe dat de belegger een lagere prijs krijgt voor zijn verkoop van 3% -obligaties, omdat deze niet langer zo aantrekkelijk zijn voor beleggers omdat de nieuw uitgegeven 3, 5% -obligaties ook beschikbaar zijn.

Veranderingen in rentetarieven zijn daarentegen ook van invloed op beleggers in aandelen, maar minder rechtstreeks dan beleggers in obligaties. Dit komt omdat, bijvoorbeeld, wanneer de rente stijgt, de kosten van het bedrijf om geld te lenen ook toenemen. Dit zou ertoe kunnen leiden dat de onderneming de leningen uitstelt, wat kan leiden tot minder uitgaven. Deze daling van de uitgaven kan de bedrijfsgroei vertragen en resulteren in verminderde winst en uiteindelijk lagere aandelenkoersen voor beleggers.

Beheer van renterisico

Renterisico mag niet worden genegeerd

Zoals bij elke risicobeoordeling, is er altijd de mogelijkheid om niets te doen, en dat is wat veel mensen doen. In onvoorspelbare omstandigheden is soms niet afdekken desastreus. Ja, er zijn kosten verbonden aan hedging, maar wat kost een grote beweging in de verkeerde richting?

Men hoeft alleen maar te kijken naar Orange County, Californië, in 1994 om bewijs te zien van de valkuilen van het negeren van de dreiging van renterisico. Kortom, Orange County penningmeester Robert Citron leende geld tegen lagere kortetermijnrente en leende geld tegen hogere langetermijnrente. De strategie was aanvankelijk geweldig omdat de korte rente daalde en de normale rentecurve werd gehandhaafd. Maar toen de curve begon te draaien en de status van de omgekeerde rentecurve naderde, veranderde de situatie. Verliezen aan Orange County en de bijna 200 openbare entiteiten waarvoor Citron geld beheerde, werden geschat op $ 1, 6 miljard en resulteerden in het faillissement van de gemeente. Dat is een forse prijs voor het negeren van renterisico.

Gelukkig hebben degenen die hun beleggingen willen afdekken tegen renterisico, veel producten om uit te kiezen.

Investeringsproducten

forwards: Een termijncontract is het meest basale rentemanagementproduct. Het idee is eenvoudig, en veel andere producten die in dit artikel worden besproken, zijn gebaseerd op dit idee van een overeenkomst vandaag voor een uitwisseling van iets op een specifieke toekomstige datum.

Forward Rate Agreements (FRA's): een FRA is gebaseerd op het idee van een termijncontract, waarbij de bepalende factor voor winst of verlies een rentevoet is. Volgens deze overeenkomst betaalt een partij een vaste rente en ontvangt een variabele rente gelijk aan een referentietarief. De werkelijke betalingen worden berekend op basis van een fictieve hoofdsom en betaald met tussenpozen bepaald door de partijen. Er wordt alleen een netto betaling gedaan - de verliezer betaalt de winnaar als het ware. FRA's worden altijd contant afgerekend.

FRA-gebruikers zijn doorgaans leners of kredietverstrekkers met een enkele toekomstige datum waarop zij worden blootgesteld aan renterisico. Een reeks FRA's is vergelijkbaar met een swap (hieronder besproken); in een swap zijn alle betalingen echter in hetzelfde tempo. Elke FRA in een serie is geprijsd tegen een ander tarief, tenzij de termstructuur plat is.

Futures: een futures-contract is vergelijkbaar met een forward, maar biedt de tegenpartijen minder risico dan een forward-contract - namelijk een vermindering van het wanbetalings- en liquiditeitsrisico door de opname van een tussenpersoon.

swaps: Net zoals het klinkt, is een ruil een uitwisseling. Meer in het bijzonder lijkt een renteswap veel op een combinatie van FRA's en houdt het een overeenkomst tussen tegenpartijen in om reeksen toekomstige kasstromen uit te wisselen. Het meest voorkomende type renteswap is een gewone vanilleswap, waarbij een partij een vaste rente betaalt en een variabele rente ontvangt, en de andere partij een variabele rente betaalt en een vaste rente ontvangt.

Opties: opties voor rentemanagement zijn optiecontracten waarvan het onderliggende effect een schuldverplichting is. Deze instrumenten zijn nuttig voor het beschermen van de partijen die betrokken zijn bij een lening met variabele rente, zoals hypotheken met een variabele rente. Een groepering van rente-oproepopties wordt een rentecap genoemd; een combinatie van rente-putopties wordt een rentevloer genoemd. Over het algemeen is een dop als een oproep en een vloer is als een put.

swaptions: Een swaption of swap-optie is gewoon een optie om een ​​swap aan te gaan.

Ingebouwde opties: Veel beleggers komen via ingebedde opties tegen derivaten van rentemanagement aan. Als je ooit een obligatie met een callvoorziening hebt gekocht, zit je ook in de club. De emittent van uw opvraagbare obligatie verzekert dat als de rentetarieven dalen, ze uw obligatie kunnen inroepen en nieuwe obligaties met een lagere coupon kunnen uitgeven.

Caps: een cap, ook wel een plafond genoemd, is een calloptie op een rentevoet. Een voorbeeld van de toepassing ervan zou zijn dat een lener lang gaat, of een premie betaalt om een ​​cap te kopen en contante betalingen van de cap-verkoper (de short) ontvangt wanneer de referentierentevoet de uitoefenvoet van de cap overschrijdt. De betalingen zijn bedoeld om renteverhogingen op een lening met variabele rente te compenseren.

Als de werkelijke rentevoet de uitoefenvoet overschrijdt, betaalt de verkoper het verschil tussen de uitoefenprijs en de rentevoet vermenigvuldigd met de theoretische hoofdsom. Met deze optie wordt de rentelast van de houder 'begrensd' of een bovengrens ingesteld.

De rentecap is eigenlijk een reeks componentopties of 'caplets' voor elke periode dat de cap-overeenkomst bestaat. Een caplet is ontworpen om een ​​afdekking te bieden tegen een stijging van de referentierentevoet, zoals de London Interbank Aangeboden Rate (LIBOR), voor een bepaalde periode.

Verdiepingen: net zoals een putoptie wordt beschouwd als het spiegelbeeld van een calloptie, is de vloer het spiegelbeeld van de dop. De rentevloer is, net als de dop, eigenlijk een reeks componentopties, behalve dat het putopties zijn en de seriecomponenten "floorlets" worden genoemd. Wie lang is, de bodem wordt betaald op de vervaldag van de floorlets als het referentietarief lager is dan de uitoefenprijs van de floor. Een geldschieter gebruikt dit om te beschermen tegen dalende tarieven op een uitstaande lening met variabele rente.

Halsbanden: een beschermende halsband kan ook helpen het renterisico te beheersen. Collaring wordt bereikt door gelijktijdig een cap te kopen en een vloer te verkopen (of vice versa), net zoals een kraag een belegger beschermt die lang op een aandeel staat. Een nulkraag kan ook worden ingesteld om de kosten van hedging te verlagen, maar dit vermindert de potentiële winst die zou kunnen worden behaald door een rentebeweging in uw voordeel, omdat u een plafond hebt gesteld aan uw potentiële winst.

Het komt neer op

Elk van deze producten biedt een manier om het renterisico af te dekken, waarbij verschillende producten meer geschikt zijn voor verschillende scenario's. Er is echter geen gratis lunch. Bij elk van deze alternatieven geeft men iets op - hetzij geld, zoals betaalde premies voor opties, hetzij opportuniteitskosten, hetgeen de winst zou zijn die zou zijn gemaakt zonder afdekking.