clunker
Een clunker is een populaire verwijzing naar het oude voertuig dat wordt ingeruild onder het "cash-for-clunkers" -programma van de Amerikaanse overheid, dat in 2009 werd uitgerold, voor een nieuwer, zuiniger voertuig. Een "clunker" komt alleen in aanmerking voor het programma als hij aan vier voorwaarden heeft voldaan:
1) Het moet in rijdbare staat zijn;
2) Het moet gedurende een jaar voorafgaand aan de inruil continu verzekerd zijn geweest;
3) Het moet meer dan 25 jaar geleden zijn vervaardigd op de datum van inruil;
4) Het heeft een gecombineerd brandstofrendement van 18 mijl per gallon of minder.
BREKEN NAAR Clunker
Het cash-for-clunkers-programma in de VS bood bestuurders van oude "clunkers" tot een waardebon van $ 4.500 voor het inruilen van hun oude auto voor een nieuw, zuiniger voertuig. Als een oud voertuig meer dan $ 4.500 waard was, zou het programma niet gunstig zijn geweest omdat de voertuigeigenaar zijn auto net aan de dealer had kunnen verkopen.
Aanhangers van het programma voerden aan dat het een succes was omdat het de economie een stimulans gaf en veel brandstofinefficiënte voertuigen verving door brandstofzuinige voertuigen die minder vervuiling veroorzaakten. Het programma, zo betoogden aanhangers, verwijderde ongeveer 700.000 brandstofonefficiënte auto's van de weg.
Kritiek op het Cash-For-Clunkers-programma
Veel economen bekritiseerden het programma samen met enkele federale overheidsinstanties en milieugroeperingen. Veel economen noemden het programma een voorbeeld van de misvatting van de "gebroken vensters", die stelt dat uitgaven rijkdom creëren. Ze beweren dat het programma is mislukt vanwege verborgen effecten en onzichtbare gevolgen van het programma en dat het programma een tekort aan gebruikte voertuigen heeft veroorzaakt, waardoor de prijzen voor gebruikte auto's zijn gestegen en mensen met een laag inkomen schade hebben geleden. Ze beweren ook dat het programma belastingbetalers $ 3 miljard kostte en dat het programma weinig heeft gedaan om de Amerikaanse economie te stimuleren - zelfs op de korte termijn - omdat het buitenlandse autofabrikanten hielp ten koste van binnenlandse fabrikanten.
In werkelijkheid verklaarde het Nationaal Bureau voor Economisch Onderzoek dat de positieve effecten van het programma bescheiden en van korte duur waren en dat de meeste transacties die het aanspoorde toch zouden zijn gebeurd. Een studie van Edmunds beweert dat het programma een netto 125.000 voertuigaankopen heeft gestimuleerd, wat belastingbetalers gemiddeld ongeveer $ 24.000 per transactie kostte. Andere studies bevestigden de negatieve netto-effecten en verklaarden dat sinds het slopen van de ingeruilde voertuigen grote hoeveelheden giftige chemicaliën vereiste en het recyclen van onderdelen niet toestond om ze naar stortplaatsen of smelters te sturen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.