Koffie: de kosten van een kopje

Koffie: Velen van ons zweren bij onze dagelijkse cafeïnefix. Koffie moet een van de goedkoopste verslavende middelen ter wereld zijn en als extra bonus krijg je geen kanker. Bij een voedselkar in New York kun je een kop van 8 ounce krijgen voor een dollar of minder.

Dat kan echter veranderen, omdat sommige langetermijntrends de prijs waarschijnlijk zullen verhogen voor consumenten. Hoeveel wordt er geraden, omdat het van verschillende factoren afhangt, waarvan slechts enkele telers de controle hebben.

Hoe de koffiemarkt werkt

In de landen die koffie produceren, zoals Brazilië (het grootste), Colombia of Indonesië, worden de bonen geteeld op bergplantages. De koffie is verpakt in zakken van 60 kilogram en aan iemand overhandigd om hem naar de havens te vervoeren. Op dit punt is de koffie een groenachtige boon.

De koffie wordt naar de havens gebracht en naar het land van verbruiker verzonden. De grootste consument is de VS, met Europa op de tweede plaats, maar dat is de EU als een blok. De VS is nummer één onder de afzonderlijke landen en importeerde in 2013 ongeveer 27 miljoen zakken.

Daarna worden de koffiebonen geroosterd. Koffiebranders kopen de bulkkoffie en bakken in een marge om ze door te verkopen aan de bedrijven die deze distribueren - wat grote outfits kan betekenen, zoals Smucker's, die het merk Folgers bezit, of grote eindgebruikers zoals Starbucks (SBUX).

De marges van de roosterende bedrijven zijn behoorlijk flexibel, maar niet oneindig. Dat gezegd hebbende, de marge daar biedt een kussen voor diegenen onder ons die koffieketailhandel kopen.

Dan Cox, eigenaar en president van Coffee Enterprises, een adviesbureau, merkte op dat koffiebranders soms maandenlang tegen een bepaalde prijs koffie kopen, maar niet te lang voor het geval de prijs daalt. Er is ook een belangrijke rol weggelegd voor de "tussenpersonen" die de koffie exporteren van de boerderij naar het land waar het naartoe gaat. "Direct kopen is een fraude, " zei hij. "Er is zoveel risico. Je moet ervoor zorgen dat de koffie hetzelfde product is waarvoor je bijvoorbeeld hebt betaald."

Dat is de rol die importeurs en verladers spelen. Cox zei dat wanneer hij koffie kocht voor een grote keten, hij misschien naar de boerderij zou gaan om een ​​prijs af te spreken voor een bepaald bedrag, maar hij zou naar een ander bedrijf gaan dat zou controleren of het product goed was en het naar de haven verzenden.

Een uitsplitsing van de prijs

Cox gaf de volgende uitsplitsing voor een zak premium koffie, een die voor $ 15 per pond verkoopt (wat ongeveer de prijs is voor een pond Equal Exchange-bonenkoffie op Amazon.com).

De winkel, zei hij, kost ongeveer $ 4. De koffiebrander die de koffie "kookt" wanneer deze in de VS aankomt, kost ongeveer $ 2. Het vervoeren van de geroosterde bonen kost ongeveer $ 1, 50. Ondertussen gaat bij het braden ongeveer 15-20% van het gewicht van de koffie verloren, omdat het vocht uit de sperziebonen wordt verwijderd. Starbucks of Peet's, die een donkere braad gebruiken, zullen 20-22% verliezen, terwijl een bulkgebruiker zoals Kraft Foods Group (KRFT) minder zal verliezen, ongeveer 15%. Maar dat voegt ongeveer $ 2, 50 toe aan de prijs. Nog een $ 1 gaat naar het verkrijgen van de koffie van een mogelijk afgelegen boerderij tot het punt waar het wordt geëxporteerd, en men kan daar de $ 4 per pond voor de rauwe bonen aan toevoegen. Een grote keten zoals Starbucks kan gemiddeld zo'n $ 2-3 per pond betalen, zei Cox.

De situatie is iets anders voor de niet-koffiespecialiteiten, die in blikken en bulkcontainers worden geleverd. Dat zijn meestal melanges van twee soorten koffie, coffea Arabica, die de meeste high-end brouwsels maakt, en coffea Robusta, die een slechtere smaakt. De laatste wordt toegevoegd om Arabica extra bulk te geven. Cox merkte op dat de prijs daarvan niet meer dan een paar cent per keer zou stijgen, en het verhogen van de prijzen met $ 1 zou duiden op een wereldwijd tekort aan koffie. Die merken worden meestal verkocht met kleinere marges en klantenbinding is lang niet zo sterk.

Daarom was het een groot nieuwsitem deze maand (juni) toen Kraft Foods, Smucker's en Starbucks zeiden dat ze de prijs van koffie zouden verhogen. Voor een typisch blikje van Maxwell House, eigendom van Kraft, betekent dat niet veel meer dan een paar cent. Starbucks zei echter dat sommige drankprijzen met 40 cent zouden stijgen.

De bestuurder is een droogte in Brazilië en een schimmelziekte in Midden-Amerika. Brazilië is de grootste producent van koffie voor de massamarkt, terwijl andere landen het produceren voor koffiebarketens zoals Starbucks.

Vraag en aanbod

Koffieprijzen zijn ook bijna volledig afhankelijk van aanbod en niet van vraag. De vraag is vaak relatief onelastisch en neemt lineair toe, zegt Tom Copple, een econoom bij de Internationale Koffieorganisatie. Ongeveer de enige uitzondering hierop is Duitsland, maar de Duitsers zijn een relatief kleine consument in vergelijking met de VS, ondanks de bekendheid van hun coffeeshops. (Hoewel een aantal Europese landen de VS verslaan in koffie die per hoofd van de bevolking wordt geconsumeerd, zijn de VS verreweg de grootste interne markt.)

Het is mogelijk voor nieuwe producenten om de koffieprijs drastisch te beïnvloeden. Cox zei toen Vietnam halverwege de jaren negentig koffie begon te maken, het land helemaal geen traditie had om het te verbouwen - maar nu is het een belangrijke producent met ongeveer 20 procent van de wereldmarkt. Vietnam was een factor in de prijs van koffie die in de vroege jaren 2000 voldoende daalde om veel Latijns-Amerikaanse producenten uit de zaak te halen. Een toename van de omvang van de koffiespecialiteit keerde die trend om en sindsdien is Latijns-Amerika teruggekeerd naar een vooraanstaande positie.

De prijs op de koffiefuturesmarkt is niet altijd nauw verbonden met wat de koffiebranders betalen of wat de verkoopprijs op de boerderij is. De reden is dat de futures-prijs een weddenschap is op het toekomstige aanbod en de vraag naar koffie, en dus een weddenschap op de prijs die een teler kan eisen. De prijzen in de echte wereld hebben de neiging achter te blijven bij wat de futures-markt laat zien, wat betekent dat hoewel koffie als handelswaar een zeer volatiel handelsartikel is, de prijs in de winkel of coffeeshop relatief stabiel blijft.

Hoewel het lijkt dat een grote gebruiker zoals Starbucks de prijs kan beïnvloeden, blijkt dit niet het geval te zijn. Het beleid van Starbucks kan van invloed zijn op een individuele boerderij of een groep boerderijen, maar geen enkele koffieconsument is groot genoeg om de naald op de grondstofprijzen te bewegen.

Op langere termijn is er een zorgelijkere trend: klimaatverandering. Koffie heeft enige flexibiliteit waar het kan groeien, maar dat is niet oneindig. Een groot probleem is het verlies van land waarop koffie kan worden geteeld als de temperatuur stijgt en de neerslagpatronen veranderen. Veel Afrikaanse landen kunnen helemaal geen koffie meer produceren. De productie kan naar het zuiden gaan, maar het is verre van duidelijk of temperaturen, regenval en bodemchemie vatbaar zijn voor de plant.

En dit alles zou de prijs van je dagelijkse kopje Joe aanzienlijk kunnen verhogen. Uitgaande van een lineair verband tussen aanbod en prijs, zou een verlies van de helft van het beschikbare koffieteeltgebied betekenen dat $ 3 latte bij Starbucks zou verdubbelen.

Maar tot nu toe is dat niet gebeurd en er wordt gewerkt aan het verbeteren van de koffieplant en het creëren van variëteiten die in een breder klimaatbereik kunnen groeien.

Het komt neer op

Voor beleggers blijft koffie een wilde rit. Ondertussen is er alle mogelijkheid dat inspanningen om koffieplanten te verbeteren het gebied uitbreiden waar koffie kan worden verbouwd, zelfs als klimaatverandering de traditionele regio's onder druk zet. Omdat dat een onzeker proces is, is het waarschijnlijk dat de koffieprijzen op de lange termijn zullen stijgen, in een langzaam brandend consumenten zullen het waarschijnlijk niet opmerken, omdat het jaren zal duren.