Gemeenschapseigendom staat

Een betwiste echtscheiding moet een van de meest afschuwelijke ervaringen van de moderne wereld zijn, maar negen staten hebben geprobeerd de druk weg te nemen door gemeenschapswetten aan te nemen. In deze negen staten van gemeenschapsbezit moeten paren alle activa die tijdens een huwelijk zijn verworven, gelijkelijk verdelen.

De staten zijn:

• Arizona
• Californië
• Idaho
• Louisiana
• Nevada
• New Mexico
• Texas
• Washington
• Wisconsin

Een 10e staat, Alaska, heeft een "opt-in" gemeenschapswetgeving die een dergelijke verdeling van eigendom mogelijk maakt als beide partijen hiermee instemmen. Geregistreerde binnenlandse partners die in Californië, Nevada of Washington wonen, zijn ook onderworpen aan gemeenschapswetgeving.

De echtscheidingswetten verschillen per staat, en sommige neigen meer naar het concept van gemeenschapsbezit. Maar deze negen staten zijn de enige echte gemeenschapseigendomstaten vanaf mei 2019.

Belangrijkste leerpunten

• Het gemeenschapsrecht vereist dat een scheidend echtpaar hun activa 50/50 splitst, maar alleen activa die zijn verworven terwijl ze in de staat woonden.
• Eigendom van een van beide echtgenoten voorafgaand aan het huwelijk of na de juridische scheiding mag niet worden beschouwd of verdeeld als gemeenschapseigendom.
• Slechts negen staten worden geclassificeerd als gemeenschapseigendomstaten, maar de staatswetten variëren; sommigen neigen meer naar de gemeenschapseigenschapsnorm, en anderen houden zich aan een common law-norm.

Inzicht in staten van Gemeenschapseigendom

Een scheidend paar in een van deze negen staten is verplicht om gemeenschapseigendom gelijkelijk te verdelen, maar wat houdt dat in? Ten eerste heeft het betrekking op alles wat een of beide partijen tijdens het huwelijk hebben verdiend of verworven terwijl ze in de staat van het gemeenschapsbezit woonden. Dat omvat alle inkomsten, echte of persoonlijke eigendommen betaald met gemeenschapsgeld, en pensioen- en spaarrekeningen. Schulden zijn ook gemeenschapseigendom en worden afgetrokken van het totaal dat moet worden verdeeld.

Het te verdelen onroerend goed omvat geen activa die eigendom zijn van een van beide echtgenoten voorafgaand aan het huwelijk of na een juridische scheiding. Geschenken of nalatenschappen die een echtgenoot tijdens het huwelijk heeft ontvangen, zijn ook uitgesloten. Verantwoordelijkheid voor eventuele schulden die dateren van vóór het huwelijk wordt niet gedeeld. En als u onroerend goed hebt gekocht met een combinatie van gemeenschaps- en individuele fondsen, wordt alleen het gedeelte dat met gemeenschapsfondsen is gekocht, als gedeeld beschouwd.

In grote lijnen splitst een echtscheidingsgerecht in een gemeenschapsstaat alle andere activa 50/50, tenzij beide partijen een andere regeling overeenkomen. In veel gevallen vereist dit dat gezamenlijk onroerend goed wordt verkocht zodat de voormalige partners de opbrengsten kunnen splitsen.

In het geval van het overlijden van een echtgenoot gaan staten van gemeenschapsbezit ervan uit dat de overlevende echtgenoot gezamenlijk bezit bezit.

Wat als er een prenup is?

Alles kan in de rechtbank gebeuren, maar het bestaan ​​van een huwelijkse voorwaarden die vóór het huwelijk werd ondertekend, zal vrijwel zeker de uitkomst van een scheiding bepalen, zelfs in een staat van gemeenschapsrecht.

Zolang de overeenkomst geldig is en de staats- of federale wet niet schendt, zal de rechter deze waarschijnlijk accepteren als bewijs dat het paar een andere overeenkomst heeft bereikt dan een 50/50 verdeling van hun vermogen.

Een huwelijkse voorwaarden zal bijna altijd voorrang hebben op het gemeenschapsrecht.

Het draait allemaal om de woonplaats

Als u huizen in meer dan één staat heeft en een van die staten een staat van gemeenschapsrecht is, hoe weet u dan of u onderworpen bent aan gemeenschapsrecht? Volgens de Internal Revenue Service wordt dit bepaald door uw woonplaats, uw permanente legale verblijfplaats.

Factoren die uw woonplaats bepalen, zijn uw burgerschap, waar u staatsbelasting betaalt, waar u stemt, waar u het vaakst woont en waar uw zakelijke en sociale banden zijn, om er maar een paar te noemen.

Onroerend goed in meerdere staten

Meestal wordt onroerend goed dat is gekocht in een staat van gemeenschapseigendom met fondsen die zijn verdiend in een staat die geen staat van gemeenschapseigendom is, uitgesloten van de te splitsen activa 50/50.

Het tegenovergestelde is over het algemeen ook waar. Onroerend goed gekocht met geld verdiend in een staat van gemeenschapseigendom zal gemeenschapseigendom zijn, ongeacht waar het is gekocht of zich bevindt.

Gemeenschapsbezit versus Common Law Staten

De grote meerderheid van staten - 41 om precies te zijn - vertrouwen op het concept van common law-eigendom om te bepalen wie bezit bezit dat tijdens een huwelijk is verworven.

In tegenstelling tot gemeenschapseigendom, wordt common law-eigendom beschouwd als het eigendom van de echtgenoot die het tijdens een huwelijk verwerft, tenzij het op naam van beide echtgenoten staat.

In een common law-staat, bijvoorbeeld, als een echtgenoot een auto of een boot koopt en zijn naam uitsluitend op de titel heeft, is de auto of boot van die persoon. Als het paar daarentegen in een staat van gemeenschapseigendom woonde, zou het voertuig automatisch het eigendom van beide echtgenoten worden, tenzij de persoon die het kocht zijn eigen afzonderlijke middelen voor de aankoop gebruikte.

Hoe wordt eigendom in een echtscheiding verdeeld in een staat van gemeen recht? Billijke verdeling is het leidende principe. Het idee is dat eigendom van onroerend goed inherent ongelijk is vanwege factoren zoals het opleidingsniveau van echtgenoten, inzetbaarheid, winstniveau en potentieel, financiële behoeften, leeftijd en gezondheid. Rekening houdend met deze factoren zou de verdeling eerlijk moeten zijn, maar niet noodzakelijk gelijk. Rechters in sommige van deze staten kunnen bijvoorbeeld eisen dat een echtgenoot zijn afzonderlijke eigendom gebruikt om een ​​schikking eerlijk te maken voor beide echtgenoten.

Scheidende partijen zullen vaak uitzoeken hoe zij hun activa en schulden alleen of met behulp van een neutrale partij, zoals een bemiddelaar, willen verdelen. Als ze het niet eens kunnen worden, zullen de rechtbanken echter beslissen over de verdeling van goederen, op basis van de wetten van de staat waar het paar woont.

Speciale overwegingen in staten van communautair eigendom

Als een echtpaar belasting apart indient, kan het moeilijk worden om erachter te komen wat gemeenschapsbezit is en wat niet. Het eigendom van beleggingsinkomsten, sociale uitkeringen en zelfs hypotheekrente kan gecompliceerd worden door nationale wetgeving.

Fiscale professionals adviseren om de belasting zowel gezamenlijk als afzonderlijk te berekenen. Veel mensen ontdekken dat het verschil zo klein is dat het niet de moeite waard is om afzonderlijk te archiveren.