Onderdelen van de Bubble 2008

In 2007 bevonden de VS zich in een economische boom. De dotcom-bubbel was een verre herinnering, de werkloosheid had een dieptepunt bereikt van 4, 4% en het sentiment onder beleggers was hoog. Wat de meeste beleggers zich echter niet realiseerden, was dat hun snel stijgende huizenprijs en stijgende aandelenportefeuille op het punt stonden een muur te raken.

Activabellen en financiële crises waren geen nieuw fenomeen. Teruggaand op de British Railway Mania Bubble van de jaren 1840, zijn bubbels een periode van uitbundigheid in de economische vooruitzichten van een bepaalde activaklasse, en 2008 was niet anders. Terwijl historici vertellen over de Grote Recessie van 2008 die honderdduizenden mensen werkloos heeft gemaakt en triljoenen dollars van de wereldwijde aandelenmarkten heeft weggevaagd, is er meer dan alleen maar stijgende activaprijzen en investeerderszucht die een rol hebben gespeeld bij de ondergang van de wereldeconomie in 2008.

Veel voorkomende factoren

Naast de emoties van hebzucht en angst, toont een beoordeling van het historische record aan dat verschillende componenten hebben geleid tot de economische neergang.

1. Niet-overeenkomende activa / passiva
2. Overmatige hefboomwerking
3. Overmatig risico
4. taxatie

1. Mismatch activa / aansprakelijkheid

De mismatch in de samenstelling van de balansen van zowel Bear Stearns als Lehman Brothers speelde een belangrijke rol bij de ondergang van de twee Amerikaanse investeringsbanken. Naarmate het krediet verkortte, was er sprake van een mismatch op de lange termijn waarbij de banken sterk afhankelijk waren van kortetermijnfinanciering en langetermijnactiva hielden tegen de financieringsbehoeften. Naarmate de bankencrisis zich begon te ontvouwen, werden deze langetermijnactiva minder liquide dan wanneer ze niet langer konden worden gebruikt als financiering, werden de twee banken insolvent.

2. Overmatige hefboomwerking

Toen de Grote Recessie zich begon te ontvouwen, was het duidelijk dat investeerders een grote hefboomwerking hadden; ze hadden grote sommen geld geleend om in activa te beleggen, waardoor ze hun inzet aanzienlijk verhoogden. Hoewel overwegend in financiële activa, was de ineenstorting van de huizenmarkt een direct gevolg van leverage. Huiseigenaren leenden grote sommen geld om te investeren in de bloeiende huizenmarkt, maar toen de crisis toesloeg en de huizenprijzen daalden, werden degenen met een hefboomwerking negatief ingesteld en kon het actief de schuld niet langer financieren. Dit escaleerde in de afscherming van miljoenen huizen en de woningcrisis was goed op weg.

3. Overmatig risico

Een ander onderdeel van de crisis van 2008 waren financiële instellingen die een buitensporig risico namen. Toen de hypotheekcrisis zich ontvouwde, was het duidelijk dat de banken die door hypotheek gedekte effecten hadden gekocht, dit hadden gedaan in de veronderstelling dat ze veilig waren en weinig risico liepen. Toen de creditspreads uitvielen en de onderliggende activa opnieuw werden geprijsd, was het duidelijk dat ze allesbehalve risicovrij waren.

4. Waardering

Terwijl het bubble-optimisme na de dotcom bleef aanhouden, raakten aandelenkoersen steeds meer in de war met hun waardering. De koers-winstverhouding van de S&P 500 steeg boven de dotcom-bubbel hoog en steeg vervolgens boven de 100, meer dan 7 keer het historische gemiddelde. Hoe snel het ook opkwam, de ommekeer was net zo smerig. In de tweede helft van 2009 daalde de P / E-ratio van 120 naar 13.

Economische impact van The Bubble 2008

De fall-out van de 2008-bubbel was als geen ander. Terwijl de werkloosheid steeg en de beurs instortte, zal de crisis voor altijd worden herinnerd vanwege het onconventionele beleid van de centrale bank.

Om een ​​volledige ineenstorting van de banksector te voorkomen, begonnen de Federal Reserve en andere centrale banken banken op te kopen Treasuries en door hypotheek gedekte effecten om de banken in moeilijkheden te helpen financieren. Op zijn beurt onderdrukte het de rentetarieven en moedigde het leningen aan. Dit beleid had echter onbedoelde gevolgen. Ten eerste stegen de activaprijzen; de Amerikaanse aandelenmarkt ging een decennia lange bullrun in, omdat beleggers stroomden naar aandelen omdat obligaties weinig rendement boden. Naarmate het individuele eigendom in aandelen daalde, groeide de ongelijkheid naarmate de recordkoersen steeds minder profiteerden.

Bovendien duwde de stroom van geld in het mondiale economische systeem de mondiale inflatie onder de doelstellingen van de centrale banken en bijna een decennium lang worstelde de wereld met deflatie.

Financiële crises voorkomen en verminderen

De bubbel van 2008 was niet de eerste en zal zeker niet de laatste zijn. Crisissen kunnen niet worden voorkomen of voorspeld. Zoals uitgelegd in het boek "Lombard Street" (2005) van Walter Bagehot, zijn er echter hulpmiddelen om een ​​deel van de pijn te verzachten:

• Voorzie het financiële systeem van voldoende liquiditeit: tijdens de kredietcrisis van 2008 hebben de Federal Reserve en andere centrale banken herhaaldelijk de rentetarieven verlaagd en buitengewone liquiditeitsniveaus aan het financiële systeem geboden.
• Vertrouwen vestigen in de veiligheid van het banksysteem: dit voorkomt dat consumenten zich naar de bank haasten om hun deposito's op te nemen. Vertrouwen kan worden gewaarborgd door overheidsgaranties te geven voor bankdeposito's; in de VS komt deze garantie in de vorm van het FDIC-verzekeringsprogramma.

Het komt neer op

Toen de wereldeconomie terugkeerde van de Grote Recessie, was het duidelijk dat de componenten van de crisis meer waren dan alleen een inzinking van economische activiteit en optimisme. Een gebrek aan toezicht van toezichthouders zorgde ervoor dat de balansen van banken structureel uit balans vielen, en naarmate de hefboomwerking toenam, namen ook de risico's van een correctie toe. En toen die correctie kwam, werden die risico's een realiteit.