Voorwaardelijke vooruitbetaling (CPR)
Een voorwaardelijk vooruitbetalingspercentage (CPR) is een vooruitbetalingspercentage van de lening dat gelijk is aan het deel van de hoofdsom van een lening waarvan wordt aangenomen dat het in elke periode van tevoren wordt afbetaald. De berekening van deze schatting is gebaseerd op een aantal factoren, zoals historische vooruitbetalingspercentages voor eerdere leningen die vergelijkbaar zijn met die in de pool en toekomstige economische vooruitzichten. Deze berekeningen zijn belangrijk bij het evalueren van activa zoals door hypotheek gedekte effecten of andere gesecuritiseerde bundels van leningen.
Hoe voorwaardelijke vooruitbetalingspercentages (CPR) te berekenen?
De CPR kan worden gebruikt voor verschillende leningen. Hypotheken, studieleningen en pass-through-effecten maken bijvoorbeeld allemaal gebruik van CPR als schattingen van de vooruitbetaling. Meestal wordt CPR uitgedrukt als een percentage.
CPR helpt anticiperen op vooruitbetalingsrisico, het risico dat gepaard gaat met het voortijdig rendement van de hoofdsom op een vastrentend effect. Wanneer de hoofdsom vroeg wordt teruggegeven, worden toekomstige rentebetalingen niet betaald over dat deel van de hoofdsom, wat betekent dat beleggers in bijbehorende vastrentende effecten geen rente ontvangen die op de hoofdsom is betaald. Het risico van vooruitbetaling is het meest gangbaar in vastrentende effecten zoals opvraagbare obligaties en door hypotheek gedekte effecten (MBS).
Een pool van hypotheken met een CPR van 8% geeft bijvoorbeeld aan dat voor elke periode 8% van de uitstaande hoofdsom van de pool wordt afgelost. De CPR vertegenwoordigt het verwachte uitbetalingspercentage, uitgedrukt als een percentage en berekend als een jaarlijks tarief. Het wordt vaak gebruikt voor effecten gedekt door schulden, zoals door hypotheek gedekte effecten (MBS), waarbij een vooruitbetaling door de verbonden debiteuren kan leiden tot lagere rendementen.
Belangrijkste leerpunten
- Een voorwaardelijk vooruitbetalingspercentage (CPR) geeft een vooruitbetalingspercentage van een lening aan waarbij een pool van leningen, zoals een door hypotheek gedekte waardepapieren (MBS), wordt afgelost.
- Hoe hoger de CPR, hoe meer vooruitbetalingen worden verwacht, en dus hoe lager de duur van de notitie. Dit wordt het vooruitbetalingsrisico genoemd.
- CPR kan worden geconverteerd naar een enkelvoudig maandelijks sterftecijfer (SMM) en omgekeerd.
Wat zegt de reanimatie?
Hoe hoger de CPR, hoe sneller de aangesloten debiteuren vooruitbetalen op hun leningen. De CPR kan worden omgezet in een enkelvoudig maandelijks sterftecijfer (SMM). De SMM wordt bepaald door de totale verschuldigde schuld te nemen en deze te vergelijken met de daadwerkelijk ontvangen bedragen.
Een hoog vooruitbetalingspercentage betekent dat de aan het effect verbonden schulden sneller worden terugbetaald dan het vereiste minimum. Hoewel dit aangeeft dat de investering een lager risico inhoudt, aangezien het verschuldigde bedrag wordt terugbetaald, leidt dit ook tot lagere totale rendementen.
Voorbeeld van het gebruik van de CPR
Als de totale uitstaande schuld op een MBS-obligatie bijvoorbeeld $ 1 miljoen is, is de verschuldigde betaling voor de maand $ 100.000 voor alle bijbehorende hypotheken. Maar toen de betalingen werden ontvangen, bedroeg het werkelijke totaal $ 110.000, dit geeft een SMM van 1% weer.
Vaak betalen debiteuren hun schulden vooraf om ze voor een lager tarief te herfinancieren. Als dat gebeurt, wordt de obligatie sneller terugbetaald dan verwacht en teruggegeven aan de belegger. De belegger moet een nieuw effect kiezen om in te beleggen, dat mogelijk een lager rendement heeft vanwege de lagere rentetarieven die gepaard gaan met de schulden die het specifieke effect dekken.
Het verschil in CPR-tarieven tussen bedrijfsobligaties en staatsobligaties
Er is geen risico op reanimatie met bedrijfsobligaties of Treasury-obligaties (T-obligaties), aangezien deze geen vooruitbetaling toestaan. Bovendien verlagen beleggingen in onderpand hypotheekverplichtingen (CMO's) en onderpand schuldverplichtingen (CDO's), gestructureerd via investeringsbanken, het vooruitbetalingsrisico per ontwerp.
Verder hebben degenen die verband houden met een tranche met een hoger risico vaak een langere levensduur dan degenen met een tranche met een lager risico, wat resulteert in een langere investeringsperiode voordat de terugbetaling van de initiële investering wordt teruggegeven.