Conglomeraatboom
De conglomeraatsgroei was een periode van snelle groei van het aantal conglomeraten, of grote bedrijven bestaande uit veel bedrijven verspreid over meerdere en vaak niet-gerelateerde velden of industrieën. De groei van de conglomeraatvorming vond plaats in de periode na de Tweede Wereldoorlog, deels dankzij de lage rentetarieven die leveraged buyouts hielpen financieren.
Een reeks economische tegenwind kwam samen om een omgeving te creëren die een bloeiende middenklasse ondersteunde. De conglomeraatboom viel samen met de periode die nu wordt beschouwd als de Gouden Eeuw van het Kapitalisme.
Belangrijkste leerpunten
- De conglomeraatsgroei verwijst naar een periode in de Amerikaanse economie, in de jaren zestig, toen grote bedrijven verschillende bedrijven uitkochten op meerdere of niet-gerelateerde velden.
- Lage rentetarieven en een volatiele aandelenmarkt waren de belangrijkste redenen voor een opleving van het conglomeraat.
- Hoge rentetarieven en Reagonomie maakten een einde aan het tijdperk van conglomeraten in de Amerikaanse economie.
Inzicht in de conglomeraatboom
De conglomeraatsgroei vond plaats in de jaren 1960 dankzij de lage rentetarieven en een markt die fluctueerde tussen bullish en bearish, wat goede afkoopmogelijkheden bood voor overnemende bedrijven.
Herkomst van de conglomeraatboom
De trigger voor de conglomeraatboom was de Celler-Dekefauver Act van 1950 die bedrijven verbood te groeien door acquisities van hun concurrenten of leveranciers. Vandaar dat organisaties elders gingen zoeken naar groei en bedrijven overnamen in niet-verwante gebieden.
Deze bedrijven waren verpakt als firm-as-portfolio-model. Toen de rentetarieven in de jaren zeventig echter weer begonnen te stijgen, werden veel van de grootste conglomeraten gedwongen af te spinnen of veel van de bedrijven die ze hadden overgenomen te verkopen, vooral wanneer ze dit alleen hadden gedaan om meer leningen aan te trekken en er niet in waren geslaagd om de efficiëntie verhogen van de bedrijven die ze hadden opgenomen.
De Federal Trade Commission raakte ook bezorgd over de macht van conglomeraten en begon hun boekhoudkundige boeken te onderzoeken, waardoor veel bedrijven uit elkaar gingen. Dit ging gepaard met de populariteit van "mislukte" overnames nadat Ronald Reagan aan de macht kwam. Financiers kochten grote conglomeraten en verkochten hun samenstellende delen met winst.
Sommige conglomeraten hielden vast en ze bewezen dat conglomeraten voordelig kunnen zijn, vooral als ze goed gediversifieerd zijn. Berkshire Hathaway is bijvoorbeeld een conglomeraatholdings die al jaren zeer succesvol opereert.
Conglomeraat vormen vandaag
Tegenwoordig wordt, vooral in geavanceerde economieën zoals de VS, de onderhandelingsmacht van bedrijfsvormen van conglomeraten ingehaald door de vooruitgang op de kapitaalmarkten. Veel monoline, particuliere bedrijven hebben bijvoorbeeld toegang tot dezelfde, zo niet meer, kapitaalniveaus als zelfs de grootste conglomeraten van weleer.
Als zodanig biedt een conglomeraat worden als een bedrijfs- of groeistrategie niet dezelfde schaalvoordelen als vroeger. Het is zelfs niet ongewoon dat mensen de particuliere markt de nieuwe openbare markt noemen: om aanzienlijk kapitaal aan te trekken, hoeft een bedrijf gewoon niet langer openbaar te worden verhandeld. De opkomst van risicokapitaal en private equity heeft een grote rol gespeeld in deze verschuiving.
Bovendien geven veel bedrijven tegenwoordig de voorkeur aan specialisatie in wat ze het beste weten, terwijl ze leasen, licenties verlenen of samenwerken met andere complementaire bedrijven. Dit heeft geleid tot de ooit heilige operationele schaalvoordelen waarvan men denkt dat ze door conglomeraten doordringen.
Voorbeeld van conglomeraatboom
Ling-Temco-Vought (LTV) was een conglomeraat dat in de jaren zestig volwassen werd. Het in Dallas gevestigde bedrijf begon zijn leven als een elektrisch aannemersbedrijf in 1947, opgericht door ondernemer James Ling.
Een voormalige marine-man, Ling had een flair voor risico. In 1959 kocht hij Altec Electronics, een maker van stereosystemen, en volgde het op door Temco Aircraft over te nemen, een raketbedrijf. Tegen 1960 was LTV het veertiende grootste industriële bedrijf in de VS. Latere acquisities door het bedrijf waren divers en omvatten een farmaceutisch bedrijf, een draad- en kabelbedrijf en een sportartikelenbedrijf.
De aandelenwaardering van het bedrijf bereikte nieuwe hoogtepunten, waardoor Ling verder kon putten uit kapitaal voor meer acquisities. "Het is theoretisch mogelijk dat de hele Verenigde Staten één groot conglomeraat worden, voorgezeten door de heer James L. Ling, " verklaarde de Saturday Evening Post in 1968. De bedrijven van Ling produceerden inkomsten door slimme boekhoudpraktijken maar geen winst.
Maar het kaartenhuis ontrafelde snel. Het ministerie van Justitie pakte LTV aan na de overname van een staalbedrijf. De koers van het aandeel daalde van $ 169 in 1967 tot $ 4, 25 in 1970, toen James Ling werd verdreven uit het bedrijf dat hij oprichtte. LTV overleefde in de een of andere vorm tot de jaren tachtig, verkocht zijn activa en veranderde zichzelf als een staalbedrijf. Uiteindelijk werd LTV in 2000 gesloten.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.