Contractioneel beleid
Contractionair beleid is een monetaire maatregel die verwijst naar een verlaging van de overheidsuitgaven - met name tekortuitgaven - of een verlaging van de monetaire expansie door een centrale bank. Het is een soort macro-economisch instrument dat is ontworpen om stijgende inflatie of andere economische verstoringen veroorzaakt door centrale banken of overheidsinterventies te bestrijden. Contractionair beleid is het tegenovergestelde van expansief beleid.
01:29Wat is een tegenstrijdig beleid?
Een gedetailleerd overzicht van het contractionaire beleid
Contractioneel beleid is bedoeld om mogelijke verstoringen van de kapitaalmarkten te verhinderen. Verstoringen zijn onder meer een hoge inflatie door een groeiende geldhoeveelheid, onredelijke activaprijzen of verdringingseffecten, waarbij een piek in de rentetarieven leidt tot een verlaging van de particuliere investeringsuitgaven, zodat de initiële toename van de totale investeringsuitgaven wordt gedempt. Hoewel het aanvankelijke effect van het contractuele beleid is het nominale bruto binnenlands product (bbp) te verminderen, dat wordt gedefinieerd als het bruto binnenlands product (bbp) dat wordt geëvalueerd tegen de huidige marktprijzen, leidt dit vaak uiteindelijk tot duurzame economische groei en soepelere bedrijfscycli.
Contrastatisch beleid vond met name plaats in het begin van de jaren tachtig, toen de toenmalige Federal Reserve-voorzitter Paul Volcker eindelijk een einde maakte aan de stijgende inflatie van de jaren zeventig. Op hun hoogtepunt in 1981 bedroeg de beoogde rente van het federale fonds bijna 20%. De gemeten inflatie daalde van bijna 14% in 1980 tot 3, 2% in 1983.
Belangrijkste leerpunten
- Contractionay-beleid zijn macro-economische instrumenten die zijn ontworpen om economische verstoringen veroorzaakt door een oververhitte economie te bestrijden.
- Contractionair beleid is erop gericht de monetaire expansie van centrale banken te verlagen.
- Contractioneel beleid wordt meestal uitgegeven in tijden van extreme inflatie.
Contractioneel beleid als fiscaal beleid
Regeringen voeren een contractionair fiscaal beleid door belastingen te verhogen of de overheidsuitgaven te verlagen. In hun meest grove vorm, huurt dit beleid geld van de particuliere economie, in de hoop de niet-duurzame productie te vertragen of de activaprijzen te verlagen. In de moderne tijd wordt een verhoging van het belastingniveau zelden gezien als een haalbare tegenstrijdige maatregel. In plaats daarvan wikkelen de meeste contractuele begrotingsmaatregelen eerdere budgettaire expansie af door de overheidsuitgaven te verlagen - en zelfs dan alleen in gerichte sectoren.
Als een tegenstrijdig beleid het niveau van verdringing op de particuliere markten vermindert, kan dit een stimulerend effect hebben door het particuliere of niet-gouvernementele deel van de economie te laten groeien. Dit was waar tijdens de vergeten depressie van 1920 tot 1921 en tijdens de periode direct na het einde van de Tweede Wereldoorlog, toen economische sprongen volgden op enorme bezuinigingen op de overheidsuitgaven en stijgende rentetarieven.
Contractionair beleid als monetair beleid
Contrastrictief monetair beleid wordt aangedreven door verhogingen van de verschillende basisrentetarieven die worden gecontroleerd door moderne centrale banken of andere middelen, wat leidt tot groei van de geldhoeveelheid. Het doel is om de inflatie te verminderen door de hoeveelheid actief geld die in de economie circuleert te beperken. Het is ook bedoeld om onhoudbare speculatie en kapitaalinvesteringen te onderdrukken die eerder expansief beleid hebben veroorzaakt.
In de Verenigde Staten wordt tegenstrijdig beleid meestal uitgevoerd door de beoogde federale fondsenrente te verhogen, dat wil zeggen de rente die banken elkaar 's nachts in rekening brengen, om aan hun reserveverplichtingen te voldoen. De Fed kan ook reservevereisten voor aangesloten banken verhogen, in een poging om de geldhoeveelheid te verkleinen of open-markttransacties uit te voeren, door activa zoals Amerikaanse staatsobligaties te verkopen aan grote investeerders. Dit grote aantal verkopen verlaagt de marktprijs van dergelijke activa en verhoogt hun opbrengsten, waardoor het voordeliger wordt voor spaarders en obligatiehouders.
Voorbeeld uit de echte wereld
Voor een concreet voorbeeld van een contractionair beleid op het werk, kijk dan niet verder dan 2018. Zoals gerapporteerd door Dhaka Tribune, toen Bangladesh Bank plannen aankondigde om een contraitional monetair beleid te voeren, in een poging om het aanbod van kredieten en inflatie te beheersen en uiteindelijk de economie te handhaven stabiliteit in het land. Hoewel nog steeds wordt geëvalueerd, streeft de centrale bank ook naar het verlagen van de voorschotten-depositoverhouding (ADR) om de kredietgroeipercentages van de particuliere sector binnen de vastgestelde grenzen te houden.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.