Kredietcontrole
Kredietcontrole, met betrekking tot forex, onderzoekt de financiële gezondheid van tegenpartijen in een valutatransactie. Deze kredietcontrole zorgt ervoor dat beide partijen over de middelen beschikken die nodig zijn om hun transactiezijde te dekken.
Kredietcontrole kan ook verwijzen naar het controleren van de kredietwaardigheid van iedereen, inclusief zichzelf. Leningen vereisen vaak een kredietcontrole. 401k-leningen vereisen mogelijk geen kredietcontrole.
Belangrijkste leerpunten
- Kredietcontrole op de forexmarkt verwijst naar het onderzoeken van de financiële positie van een tegenpartij.
- Makelaars kunnen kredietcontroles uitvoeren op handelscliënten, terwijl instellingen kredietcontroles kunnen uitvoeren op andere instellingen waarmee zij financiële transacties aangaan.
- Kredietcontrole kan nodig zijn wanneer u voor het eerst OTC-transacties met een andere partij uitvoert.
- Makelaars crediteren klanten doorgaans bij het openen van een account, niet voorafgaand aan elke transactie die de klant uitvoert.
Inzicht in kredietcontrole
Een kredietcontrole op de valutamarkt (forex) lijkt veel op de kredietcontrole die een verhuurder uitvoert op een potentiële huurder. De verhuurder doet een achtergrondcontrole om te zien of de potentiële huurder het zich kan veroorloven om de reguliere huurbetalingen op tijd te doen.
Zonder het proces van kredietcontrole zou een partij in een forex-transactie geen garanties hebben over de kredietwaardigheid van de andere betrokken partij. Door kredietcontrole uit te voeren voordat transacties plaatsvinden, blijft het vertrouwen behouden dat elke partij voldoende krediet heeft om de deal uit te voeren en na te komen.
Sinds de financiële crisis van 2008 is de regulering op alle markten strenger geworden, waardoor kredietcontroles een zwaardere en langduriger taak zijn geworden. Naast cheques hebben de meeste bedrijven hogere kapitaalvereisten voor klanten, die hebben gediend als een vorm van een kredietcontrole, of een vangnet tegen handelaars en bedrijven die hun kant van de transactie niet kunnen goedmaken.
In januari 2015, toen de Zwitserse Nationale Bank (SNB) de prijsbodem tussen de euro en de Zwitserse frank trok, steeg de waarde van de frank in slechts enkele minuten met maar liefst 25 procent, waardoor margehandelaren werden weggevaagd, en de verliezen werden gedragen door de makelaars. Hoewel kredietcontroles deze verliezen niet hadden kunnen helpen, heeft de toename van de kapitaalvereisten mogelijk de omvang van de verliezen verminderd als een dergelijke gebeurtenis zich opnieuw zou voordoen.
Wanneer kredietcontrole plaatsvindt
Detailhandelaren kunnen kredietcontrole ondergaan bij het openen van een forex-account of elk type handelsaccount. De makelaar verifieert de financiële levensvatbaarheid van de handelaar, mocht die handelaar in een positie komen waarin het geld op zijn rekening zijn uitstaande verliezen niet kan dekken, waardoor in wezen een negatief saldo op de rekening van de handelaar wordt gecreëerd.
Als de klant niet in staat of niet bereid is om het verlies te dekken, zal de makelaar mogelijk die verliezen moeten dragen en vervolgens beslissen of hij de handelaar juridisch wil vervolgen om middelen om de verliezen te dekken. Kredietcontrole helpt te bepalen of de klant waarschijnlijk in staat en bereid is om verliezen of negatieve saldi te dekken.
Kredietcontrole op retailklanten, het openen van retailhandelsaccounts, wordt meestal gedaan wanneer de klant de account opent, en niet voor elke transactie.
Over-the-counter (OTC) -transacties, meestal tussen bedrijven of financiële instellingen, kunnen kredietcontrole uitvoeren op een tegenpartij wanneer dat nodig is. Als twee partijen bijvoorbeeld op het punt staan een grote valutatransactie aan te gaan, willen ze misschien elkaars financiële positie verifiëren via een kredietcontrole voordat ze met elkaar in contact treden.
Zodra partijen zich bewust zijn van elkaars financiële positie, is het mogelijk dat ze niet elke keer dat ze een transactie uitvoeren kredietcontroles nodig hebben, vooral als deze onder een bepaald dollarbedrag ligt. Als de transacties in omvang toenemen, of als de ene partij van mening is dat de financiële positie van de andere partij wezenlijk is gewijzigd, is kredietcontrole mogelijk opnieuw vereist.
Voorbeeld van kredietcontrole tussen instellingen
Stel dat twee particuliere bedrijven een valutaswap willen aangaan. Ze zijn privé, dus hun financiële informatie wordt mogelijk niet openbaar gemaakt en daarom weet een tegenpartij misschien niet hoe het met dat bedrijf gaat.
Stel dat bedrijf A £ 10 miljoen moet ruilen voor $ 12, 5 miljoen van bedrijf B. Dit impliceert een GBP / USD wisselkoers van 1, 25. De partijen komen vervolgens overeen welk rentetarief aan elk bedrag is gebonden. Ze kunnen beide een vaste rente betalen, beide een variabele rente, of de ene partij kan een variabele rente betalen, terwijl de andere partij een vaste rente betaalt.
De details van de deal doen er niet zoveel toe in termen van de kredietcontrole. Wat belangrijk is, is dat elke partij vindt dat de andere partij hun kant van de transactie kan dekken. Swaps worden soms ingevoerd op basis van de verwachting van toekomstige inkomsten of kasstromen. Toch zijn die inkomsten of kasstromen mogelijk niet altijd aanwezig. Bedrijf A zal daarom een redelijke zekerheid willen dat bedrijf B het geld kan omwisselen en / of eventuele verschillen in rentetarieven en wisselkoersen kan betalen die zich kunnen voordoen tussen het moment waarop de swap wordt gestart en wanneer deze verloopt. Bedrijf B wil hetzelfde zien van bedrijf A.
Een sterke commerciële kredietscore en andere financiële informatie die door elk bedrijf wordt verstrekt, zoals hun kaspositie en mogelijk inkomsten en uitgaven, helpen elke partij zich comfortabeler te voelen bij de transactie.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.