deregulering
Deregulering is de vermindering of afschaffing van de macht van de overheid in een bepaalde bedrijfstak, meestal ingevoerd om meer concurrentie in de bedrijfstak te creëren. Door de jaren heen heeft de strijd tussen voorstanders van regulering en voorstanders van geen overheidsingrijpen de marktomstandigheden veranderd. Financiën is van oudsher een van de zwaarst onderzochte industrieën in de Verenigde Staten.
01:31deregulering
Deregulering begrijpen
Voorstanders van deregulering beweren dat aanmatigende wetgeving de investeringsmogelijkheden beperkt en de economische groei belemmert, waardoor meer schade wordt aangericht dan helpt. En inderdaad, de Amerikaanse financiële sector was niet zwaar gereguleerd tot de beurscrash van 1929 en de daaruit voortvloeiende grote depressie. Als reactie op de grootste financiële crisis van het land in zijn geschiedenis, heeft de administratie van Franklin D. Roosevelt vele vormen van financiële regelgeving vastgesteld, waaronder de Securities Exchange Acts van 1933 en 1934 en de US Banking Act van 1933, ook wel bekend als de Glass-Steagall Act.
De Securities Exchange Acts verplichtte alle beursgenoteerde bedrijven om relevante financiële informatie bekend te maken en richtte de Securities and Exchange Commission (SEC) op om toezicht te houden op de effectenmarkten. De Glass-Steagall Act verbood een financiële instelling om zowel commercieel als investeringsbankieren aan te gaan. Deze hervormingswetgeving was gebaseerd op de overtuiging dat het nastreven van winst door grote, nationale banken pieken moet hebben om roekeloos en manipulatief gedrag te voorkomen dat financiële markten in ongunstige richtingen zou leiden.
Voorstanders van dereguleringen beweren dat aanmatigende wetgeving de investeringsmogelijkheden vermindert en de economische groei belemmert, waardoor meer schade wordt aangericht dan helpt.
In de loop der jaren hebben voorstanders van deregulering deze veiligheidsmaatregelen gestaag afgebroken tot de Dodd-Frank Act van 2010, die de meest ingrijpende wetgeving oplegde aan de banksector sinds de jaren dertig. Dus hoe hebben ze het gedaan?
De geschiedenis van deregulering
In 1986 heeft de Federal Reserve de Glass-Steagall Act opnieuw geïnterpreteerd en besloten dat 5% van de inkomsten van een commerciële bank afkomstig zou kunnen zijn van investeringsbankactiviteiten, en het niveau werd opgeschroefd tot 25% in 1996. Het jaar daarop oordeelde de Fed dat commerciële banken zich bezighouden met underwriting, wat de methode is waarop bedrijven en overheden kapitaal bijeenbrengen op schuld- en aandelenmarkten. In 1994 werd de Riegle-Neal Interstate Banking and Branching Efficiency Act aangenomen, waarbij de Bank Holding Company Act van 1956 en de Federal Deposit Insurance Act werden gewijzigd om interstatelijk bankieren en filialen mogelijk te maken.
Later, in 1999, werd de Financial Services Modernisation Act, of Gramm-Leach-Bliley Act, aangenomen onder toezicht van de Clinton-regering, waardoor de Glass-Steagall Act volledig werd vernietigd. In 2000 verbood de Commodity Futures Modernisation Act het Commodity Futures Trading Committee om credit default swaps en andere vrij verkrijgbare derivatencontracten te reguleren. In 2004 heeft de SEC wijzigingen aangebracht die het aandeel van kapitaal dat investeringsbanken in reserves moeten houden, hebben verminderd.
Deze mate van deregulering kwam echter tot stilstand na de subprime-hypotheekcrisis van 2007 en de financiële crash van 2008, met name met de goedkeuring van de Dodd-Frank-wet in 2010, die de subprime-hypotheekleningen en de handel in derivaten beperkte.
Met de Amerikaanse verkiezingen van 2016 die zowel een Republikeinse president als het Congres aan de macht brengen, hebben president Donald Trump en zijn partij zich echter gericht op het ongedaan maken van Dodd-Frank. In mei 2018 heeft president Trump een wetsvoorstel ondertekend dat kleine en regionale banken heeft vrijgesteld van de strengste voorschriften van Dodd-Frank en de losgemaakte regels die zijn ingevoerd om de plotselinge ineenstorting van grote banken te voorkomen. Het wetsvoorstel ging door beide huizen van het Congres met tweedelige steun na succesvolle onderhandelingen met Democraten.
President Trump had gezegd dat hij 'een groot aantal wilde doen' op Dodd-Frank, mogelijk zelfs helemaal intrekkend. Barney Frank, zijn co-sponsor, zei echter over de nieuwe wetgeving: “Dit is geen 'groot aantal' op de rekening. Het is een klein aantal. ”Inderdaad, de wetgeving liet grote delen van de regels van Dodd-Frank van kracht en bracht geen wijzigingen aan in het Consumer Financial Protection Bureau (CFPB), dat door Dodd-Frank werd opgericht om toezicht te houden op zijn regels.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.