Ontdek wat de Dow Jones industrieel gemiddeld dom maakt

Toen het industriële gemiddelde van Dow Jones in januari 2017 de 20.000 overschreed, werden de media wild en vierde de president een tweet. Toen het nog eens 25% bereikte om 25.000 te slaan op 4 januari 2018 - minder dan een jaar later - herhaalde de cyclus zich. Toen de index op 5 februari met 4, 6% daalde tot 24.344, zou je denken dat de zon de aarde had omhuld.

Zeker, de aandelenmarkt schoot omhoog in 2017, en om zeker te zijn, de recente duik was steil. Maar we moeten marktmijlpalen of calamiteiten niet beschrijven in termen van de Dow (DJI). Het is gewoon geen goede index.

Indexeren, 1890-stijl

Misschien moeten we de Dow een pauze gunnen. Toen het in 1896 werd opgericht, was er niet veel precedent voor het ontwerpen van indexmethodieken; het was alleen de tweede aandelenindex en de uitvinder, Charles Dow, had ook de eerste uitgevonden. Evenmin was er zoiets als de verwerkingskracht die nodig is om een ​​complexe index te ondersteunen. Als Dow elke wiskundige ten oosten van de Mississippi in koor had laten werken, zou hij niet zijn begonnen met het matchen van computers die we hanteren door met onze telefoons te spelen.

Dus moeten we het gemiddelde van Charles Dow de weg laten gaan van de telegraaf, op heroïne gebaseerde kinderremmers en andere weinig gemiste aspecten van de 19e eeuw?

Het argument dat het tijd is om met pensioen te gaan, begint met zijn grootte, slechts 30 aandelen. Er was eens een redelijke dwarsdoorsnede van de markt. Maar vandaag zijn er ongeveer 7.000 beursgenoteerde bedrijven in de VS en het is niet eens alsof de componenten van de Dow de grootste zijn. Apple Inc. (AAPL) is er zeker. Het trad toe in maart 2015, een schijnbaar willekeurige tijd, omdat het al vier jaar 's werelds grootste bedrijf was. De tweede en vierde grootste bedrijven, Alphabet Inc. (GOOG, GOOGL) en Amazon.com Inc. (AMZN), zijn nergens te bekennen, maar nummer drie Microsoft Corp. (MSFT) is er willekeurig.

Volgens S&P Dow Jones Indices, die eigenaar is van de Dow, wordt een aandeel doorgaans alleen aan de index toegevoegd als het bedrijf een uitstekende reputatie heeft, duurzame groei vertoont en interessant is voor een groot aantal beleggers. indices zijn ook een overweging in het selectieproces. " De componenten worden echter niet gekozen volgens "kwantitatieve regels".

Het is vergeeflijk om blue-chips te kiezen op basis van subjectieve criteria, zelfs als dat niet het geval is. Het is wat de Dow vervolgens doet waardoor het een onvoldoende maatstaf voor marktprestaties is. De index is prijsgewogen: voor elke $ 1 die een van zijn aandelen stijgt, stijgt de Dow met 6, 89 punten (de Dow-deler, die wordt gebruikt om te voorkomen dat aandelensplitsingen de index nog verder weggooien, levert die verhouding op).

Terri Kallsen van Schwab op Dow 20k

Met andere woorden, aandelen met hogere prijzen beïnvloeden de index meer, ongeacht hun werkelijke waarde zoals gemeten aan de hand van marktkapitalisatie. Op 3 januari was Goldman Sachs Group Inc. (GS) een bedrijf van $ 96, 2 miljard per marktkapitalisatie met een prijs per aandeel van $ 253, 29. Apple was een bedrijf van $ 894, 0 miljard met een prijs per aandeel van $ 172, 23. Apple is meer dan negen keer waardevoller dan Goldman, maar de Dow geeft Apple ongeveer tweederde van het gewicht dat het Goldman geeft.

Het resultaat is dat de Dow soms in de tegenovergestelde richting van de S&P 500 beweegt, een andere S&P Dow Jones-index, die gewogen is met hoofdlettergebruik en 500 (wel 505) componenten heeft. Op 1 december 2016 won de Dow bijvoorbeeld 0, 36%, terwijl de S&P 500 0, 35% daalde. Als je interesse had om te weten hoe de markt het op die dag deed, zou je naar de S&P 500 kijken en beseffen dat deze bescheiden omlaag was. Als je naar een niet-specialistische nieuwsuitzending keek of luisterde, zou je waarschijnlijk horen dat de Dow 68 punten omhoog was - klinkt goed, wat dat ook betekent. Met andere woorden, het combineren van de Dow met "de aandelenmarkt" rekt het uit.

Een nog slechtere praktijk is het noemen van koerswinsten of -verliezen in termen van de punten van de Dow. De daling met 1.175 punten op 5 februari was volgens geen enkele (verstandige) maatregel niet de grootste daling in de geschiedenis van de index. Natuurlijk klinkt het veel groter dan de daling van 508 punten op Black Monday (19 oktober 1987) - maar dat was een sprong van 22, 6%, terwijl de schijnbaar steilere daling van 1, 175 punten slechts een verlies van 4, 6% bedroeg. En bovendien daalde de S&P met 4, 1%. Ga daarmee akkoord.

Waarom de discrepantie tussen de Dow en de S&P? Het Goldman-Apple-voorbeeld geeft een hint: Goldman Sachs won 3, 3% op 1 december 2016. Apple daalde met 0, 9%. De S&P neemt die informatie en concludeert: "Goldman Sachs heeft ongeveer $ 3 miljard aan de markt toegevoegd; Apple heeft er ongeveer $ 6 miljard van afgetrokken." De Dow? "Goldman Sachs steeg met $ 7, 34 per aandeel, dus laten we zeggen dat het ongeveer 50 punten aan de markt toevoegde; Apple daalde met $ 1, 03 per aandeel, dus het trok ongeveer 7 punten af." (Merk op dat de deler is veranderd sinds deze cijfers werden berekend.)

Als dat logisch lijkt, hebben we een SPDR Dow Jones Industrial Average ETF (DIA) om u te verkopen.

Wat kan je doen?

David Blitzer, directeur en voorzitter van het indexcomité bij S&P Dow Jones Indices, vertelde Investopedia in januari 2017: "Er zijn zeker een aantal keer dat ik net zo verrast ben als iemand anders met hoeveel dekking de Dow krijgt." Geconfronteerd met de problemen die worden veroorzaakt door het kleine aantal componenten en de prijsgewogen methode, stuurde hij ons door naar zijn andere beroemde product, de S&P 500: het "heeft niet alle problemen die u zojuist hebt beschreven." Hij voegde eraan toe dat professionele beleggers en marktanalisten de voorkeur geven aan de S&P 500, "maar de Dow is degene die overal in de kranten staat." (The Wall Street Journal, dat Charles Dow mede oprichtte in 1889, schreeuwde op 3 augustus "Dow Hits 22000, Powered by Apple" - dat is niet eens een veelvoud van 5000).

Blitzer gaf enig inzicht in het proces van het kiezen van de componenten van de index. Omdat de Dow al lang vergezeld gaat van zusterindices die transport en hulpprogramma's volgen, omvat het geen bedrijven uit die sectoren. Tot de jaren tachtig was de naam 'industrieel' min of meer nauwkeurig, maar toen werd besloten dat de index banken, verzekeraars, restaurantketens en andere niet-industriële bedrijven zou omvatten - maar geen nutsbedrijven of transport. Blitzer onthulde ook een fudge die de selectiecommissie gebruikt om enkele van de ergste valkuilen van de prijsgewogen methode te vermijden: de verhouding tussen de hoogste aandelenprijs en de laagste moet minder dan 10 op 1 zijn (wat kan verklaren waarom Alphabet en Berkshire Hathaway zijn uitgesloten) .

Blitzer lijkt de problemen met de Dow te accepteren. Hij zei dat de commissie de overstap naar een op kapitalisatie gewogen aanpak heeft besproken. Maar "je zou gewoon de S&P 500 op dat moment gebruiken" en, voegde hij eraan toe, "we zouden veel geschiedenis weggooien."

Daarin ligt de wrijving. Het oplossen van de problemen van de Dow zou het moeilijk maken om te onderscheiden van de meer verstandige indices die er al zijn. In het proces zou het een meetwaarde afsnijden die, hoe gebrekkig ook, gedurende 120 jaar continu kan worden getraceerd - om nog maar te zwijgen over het weggooien van een internationaal erkend merk. "Waarom houden we het?" Blitzer lachte terwijl hij de vraag van de snide reporter herhaalde. "De erkenning, de publiciteit, de lange geschiedenis."

"Om eerlijk te zijn, " voegde hij eraan toe, "is dit geen enorm dure index om te onderhouden."

Als het te kapot is om te repareren, niet doen. Aan de andere kant is het waarschijnlijk ook niet verstandig om er te veel aandacht aan te besteden.