FDIC-verbeteringswet (FDICIA)
De FDIC Improvement Act (FDICIA) werd in 1991 aangenomen op het hoogtepunt van de spaar- en kredietcrisis. De wet versterkte de rol en middelen van de FDIC bij het beschermen van de consument. De meest opvallende bepalingen van de wet verhoogden de kredietlijn van de FDIC's US Treasury van $ 5 miljoen naar $ 30 miljoen, vernieuwden de FDIC audit- en evaluatienormen van aangesloten banken en creëerden de Truth in Savings Act (Regulation DD).
FDIC Improvement Act (FDICIA) afbreken
Hoewel het misschien moeilijk is om de veranderingen in de interne werking van de FDIC via de FDIC-verbeteringswet volledig te waarderen, kunnen de meeste consumenten het erover eens zijn dat de Truth in Savings-wet banken ertoe heeft gebracht om hun geadverteerde beloften na te komen. De Truth in Savings Act, die deel uitmaakte van de FDICIA, dwong banken om te beginnen met het bekendmaken van de spaarrente, met behulp van de uniforme jaarlijkse procentuele opbrengst (APY) methode. Dit heeft consumenten geholpen om hun potentiële rendement op een aanbetaling bij een bank beter te begrijpen, evenals om meerdere producten en meerdere banken tegelijkertijd te vergelijken.
Geschiedenis van FDIC-verbeteringswet
Na de oprichting van de FDIC in 1934 waren bankfaillissementen in de Verenigde Staten gemiddeld ongeveer 15 jaarlijks tot 1981, toen het aantal bankfaillissementen begon te stijgen. Eind jaren tachtig bereikte het ongeveer 200 per jaar, en deze trend was grotendeels te wijten aan de sterke toename en de daaropvolgende ineenstorting in verschillende industrieën. Van 1980 tot eind 1991 faalden bijna 1.300 commerciële banken of hadden ze een falende banksteun van de FDIC nodig. De FDIC heeft insolvente instellingen gesloten. Tegen 1991 was het ernstig ondergekapitaliseerd, waardoor de wetgeving noodzakelijk was.
Naast bankfaillissementen droegen de spaar- en kredietcrisis bij aan problemen in de financiële dienstverlening, wat uiteindelijk leidde tot het overlijden van FDICIA. Eind jaren zeventig was er een grote, onverwachte rentestijging. Voor spaar- en leningsinstellingen betekende dit dat deposanten geld van spaar- en leningsinstellingen naar instellingen brachten die niet beperkt waren tot de hoeveelheid rente die zij aan deposanten konden betalen. De congresderegulering van spaargelden en leningen in 1980 gaf deze instellingen veel van dezelfde mogelijkheden als banken met minder regulering, wat in de vroege jaren tachtig regeldraagzaamheid als extra belasting veroorzaakte. Van 1983 tot 1990 werd bijna 25 procent van de spaargelden en leningen gesloten, samengevoegd of in conservatorium geplaatst door de Federal Savings and Loan Insurance Corporation (FSLIC). Deze ineenstorting bracht de FSLIC in insolventie, wat leidde tot de afschaffing door de Reform, Recovery and Enactment Act (FIRREA) van de financiële instellingen in 1989.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.