Overbrengingsverhouding versus schuld / aandelenratio: wat is het verschil?

Overbrengingsverhoudingen vormen een brede categorie financiële ratio's, waarvan de verhouding schuld / eigen vermogen het overheersende voorbeeld is. Accountants, economen, investeerders, geldschieters en bedrijfsleiders gebruiken allemaal gearing-ratio's om de relatie tussen het eigen vermogen en de schuld te meten. U ziet vaak de schuld / eigen-vermogenratio de gearing ratio genoemd, hoewel het technisch gezien juister zou zijn om ernaar te verwijzen als een gearing ratio.

Alle bedrijven moeten de voordelen van het heffen van hun activa afwegen tegen de nadelen die gepaard gaan met leenrisico's. Deze zelfde onzekerheid wordt geconfronteerd met investeerders en geldschieters die interactie hebben met die bedrijven. Overbrengingsverhoudingen zijn een manier om financieel gezonde bedrijven te onderscheiden van bedrijven in moeilijkheden.

Belangrijkste leerpunten

• Overbrengingsverhoudingen vormen een brede categorie financiële ratio's, waarvan de schuld / eigen vermogen-ratio het beste voorbeeld is.
• Accountants, economen, beleggers en andere financiële professionals gebruiken gearingratio's, omdat ze een manier bieden om de relatie tussen het eigen vermogen en de schuld van de eigenaar te meten.
• Overbrengingsverhoudingen zijn een hulpmiddel om financieel gezonde bedrijven te scheiden van bedrijven in moeilijkheden.

Overbrengingsverhouding

"Uitrusting" verwijst eenvoudigweg naar financiële leverage. Overbrengingsverhoudingen zijn sterker gericht op het concept hefboomwerking dan andere verhoudingen die worden gebruikt bij boekhoudkundige of investeringsanalyses. Deze conceptuele focus voorkomt dat tandwielverhoudingen nauwkeurig met uniformiteit worden berekend of geïnterpreteerd. Het onderliggende principe gaat er in het algemeen van uit dat een zekere hefboomwerking goed is, maar een organisatie teveel in gevaar brengt.

Op een fundamenteel niveau verschilt gearing soms van leverage. Leverage verwijst naar de hoeveelheid schuld die is aangegaan om te beleggen en een hoger rendement te behalen, terwijl gearing verwijst naar schuld samen met het totale eigen vermogen - of een uitdrukking van het percentage bedrijfsfinanciering door leningen. Dit verschil wordt belichaamd in het verschil tussen de schuldquote en de schuldquote.

Anders gezegd, hefboomwerking verwijst naar het gebruik van schulden. Gearing is een soort hefboomanalyse waarin het eigen vermogen van de eigenaar wordt opgenomen, vaak uitgedrukt als een ratio in financiële analyse.

Verhouding schuld / eigen vermogen

De verhouding schuld / eigen vermogen vergelijkt de totale verplichtingen met het eigen vermogen. Het is een van de meest wijdverbreide en consistent gebruikte hefboomratio's, die aangeeft hoeveel leveranciers, geldschieters en andere schuldeisers zich hebben verbonden aan het bedrijf versus wat de aandeelhouders hebben toegezegd. Er zijn verschillende variaties van de schuld / eigen vermogen-ratio en verschillende onofficiële normen worden gebruikt tussen afzonderlijke industrieën. Banken hebben vaak vooraf ingestelde beperkingen op de maximale schuld / eigen-vermogensverhouding van kredietnemers voor verschillende soorten bedrijven die zijn gedefinieerd in schuldconvenanten.

Speciale overwegingen

De verhouding schuld / eigen vermogen komt meestal tussen 0, 1 (bijna geen schulden ten opzichte van het eigen vermogen) en 0, 9 (zeer hoge schulden ten opzichte van het eigen vermogen) terecht. De meeste bedrijven streven naar een verhouding tussen deze twee uitersten, zowel om economische redenen als om investeerders of geldschieters aan te trekken. De schuld / eigen vermogen weerspiegelt, net als alle gearingratio's, de kapitaalstructuur van de onderneming. Een hogere ratio is niet altijd een slechte zaak, omdat schuld normaal gesproken een goedkopere financieringsbron is en gepaard gaat met verhoogde belastingvoordelen.

De omvang en de geschiedenis van specifieke bedrijven moeten in aanmerking worden genomen bij het bekijken van gearing-ratio's. Grotere, gevestigde bedrijven kunnen hun verplichtingen naar een hoger percentage van hun balans duwen zonder dat ze zich ernstige zorgen maken. Bedrijven die geen lange staat van dienst hebben, zijn veel gevoeliger voor hoge schulden.