GICS versus ICB Aandeelclassificatie: Wat is het verschil?

Het is van cruciaal belang om te begrijpen hoe sectoren worden gedefinieerd om een ​​aandelenportefeuille te diversifiëren. Dat gezegd hebbende, er zijn twee concurrerende systemen voor het classificeren van aandelen in sectoren en industrieën: de Global Industry Classification Standard (GICS) en de Industrial Classification Benchmark (ICB).

Beide zijn ontworpen om een ​​nauwkeurige en gestandaardiseerde sectordefinitie te bieden voor gebruik door de wereldwijde investeringsgemeenschap. De verschillen zijn gering en de belegger maakt in elk geval vaak niet de keuze. Alle belangrijke indexen hebben het een of het ander als standaard aangenomen.

Beide classificatiesystemen zijn bedoeld om een ​​sector- en sectorkader te bieden dat nauwkeurig onderzoek, portefeuillebeheer en activaspreiding mogelijk maakt. Hun internationale reikwijdte zorgt voor zinvolle vergelijkingen tussen sectoren en industrieën wereldwijd.

In de praktijk bestaan ​​de meeste van dezelfde sector- en branche-aanduidingen in beide normen en worden de meeste grote bedrijven wereldwijd onder beide systemen ingedeeld.

De GICS

Er zijn twee benaderingen om bedrijven toe te wijzen aan industrieën: een productiegerichte aanpak en een marktgerichte aanpak.

Een productiegerichte aanpak definieert bedrijven op basis van wat ze produceren. Een bedrijf dat een tool produceert, zou anders worden geclassificeerd dan een bedrijf dat een consultingservice aanbiedt, zelfs als beide op dezelfde markt worden verkocht. Natuurlijk bieden veel bedrijven zowel goederen als diensten, dus de lijn is vervaagd.

GICS hanteert de marktgerichte aanpak. Het onderscheid tussen consumentengoederen en -diensten is vervangen door de meer marktgerichte sectoren van consumentengoederen en consumentengoederen, die beide goederen- en dienstenbedrijven bevatten.

Bedrijven die consumentengoederen verkopen, verkopen producten en diensten die als noodzakelijk worden beschouwd en dus waarschijnlijk niet ernstig worden geschaad door een economische vertraging. Dat maakt ze onderdeel van een niet-cyclische sector. Supermarkten zijn een voorbeeld.

Consumentengoederenbedrijven produceren goederen en diensten die niet noodzakelijk zijn en worden daarom vaak hard getroffen door een economische vertraging. Autofabrikanten, restaurants en hotels staan ​​op deze lijst. De sector consumentengoederen wordt als een cyclische sector beschouwd.

Nietjes voor de consument zijn benodigdheden en het is onwaarschijnlijk dat ze worden geschaad door een economische vertraging. Consumptiegoederenproducten worden vaak hard getroffen door een recessie.

Het GICS-classificatiesysteem bestaat uit vier niveaus. Vanaf 2019 waren er 11 sectoren, 24 industriegroepen, 68 industrieën en 157 subindustrieën. (Opmerking: de titels en nummers veranderen periodiek.) De 11 sectoren zijn:

• Discretionair voor consumenten
• Nietjes voor consumenten
• Energie
• materialen
• Industrials
• Gezondheidszorg
• financials
• Informatie Technologie
• Onroerend goed
• Communicatiediensten
• Gereedschap

Een bedrijf krijgt GIC-classificatiecodes op subniveau-niveau toegekend door Standard & Poor's en MSCI volgens hun definitie van de hoofdactiviteit van het bedrijf.

De belangrijkste bron van inkomsten van een bedrijf is de belangrijkste factor bij het bepalen van de belangrijkste bedrijfsactiviteit. Andere factoren, zoals winstanalyse en marktperceptie, worden ook in overweging genomen.

De Global Industry Classification Standard (GICS) is in 1999 gezamenlijk ontwikkeld door Morgan Stanley Capital International (MSCI) en Standard & Poor's (S&P).

De ICB

De ICB maakt gebruik van een structuur op vier niveaus met industrie-, supersector-, sector- en subsectorniveaus. ICB is in 2006 gezamenlijk ontwikkeld door Dow Jones Indexes en de FTSE Group en is nu uitsluitend eigendom van FTSE. De ICB maakt gebruik van een systeem van 10 industrieën verdeeld in 19 supersectoren, die verder zijn onderverdeeld in 41 sectoren, die vervolgens 114 subsectoren bevatten. (Opmerking: deze cijfers kunnen worden gewijzigd.) Vanaf 2019 zijn de 10 industrieën:

• Olie en gas
• Basismaterialen
• Industrials
• Consumentengoederen
• Gezondheidszorg
• Klantenservice
• telecommunicatie
• Gereedschap
• financials
• Technologie

Het ICB-systeem wijst elk bedrijf toe aan de subsector die de aard van zijn activiteiten het best beschrijft. Wanneer een bedrijf twee of meer soorten activiteiten uitvoert die aanzienlijk verschillen, wordt de overheersende sector bepaald door een beoordeling van de gecontroleerde rekeningen en het bestuursverslag.

Bedrijven kunnen worden geclassificeerd op basis van het onmiddellijke of het eindgebruik van het product of het gebruikte industriële proces.

Belangrijkste leerpunten

• De koers van een aandeel neigt omhoog of omlaag te gaan als reactie op trends die een hele sector of industrie beïnvloeden.
• Een belegger die op zoek is naar een gediversifieerde portefeuille, moet weten hoe een aandeel is ingedeeld per sector en sector.
• De GICS en de ICB zijn twee rivaliserende systemen voor het classificeren van aandelen op basis van de goederen of diensten die ze produceren.

Speciale overwegingen bij voorraadclassificatie

De classificatie van een aandeel is de sleutel tot een belegger wiens doel een diverse portefeuille is. Aandelen neigen omhoog of omlaag te gaan op basis van onderliggende factoren die van invloed zijn op hele industrieën. Als de koers van een aandeel de industriële trend omhoog of omlaag doet stijgen, is dat net zo belangrijk om te weten.

Wanneer bijvoorbeeld de olieprijzen stijgen, volgen alle olievoorraden. Evenzo heeft de subprime-hypotheekmarktcrisis van 2007-2008 de meeste financiële aandelen beschadigd.

Een van de basismethoden om het risico van een beleggingsportefeuille te begrijpen, is het bepalen van de uitsplitsing naar sector. Is de portefeuille gespreid over verschillende industriële sectoren of geconcentreerd in slechts enkele? Dit geeft een goede indicatie van hoe een beleggingsportefeuille zal reageren op macro-economische factoren of trends in de sector.

Sectorsamenstelling is ook cruciaal voor een sectorrotatiestrategie. De belegger die deze strategie volgt, verplaatst geld tussen verschillende sectoren, afhankelijk van een kortetermijnvisie op de vooruitzichten van elk. De belegger overweegt sectoren die waarschijnlijk beter zullen presteren en weegt onder die welke naar verwachting slechter zullen presteren.

Het begrijpen van een branche is handig bij het waarderen van een van de bedrijven die eraan zijn toegewezen. In sommige sectoren is de cashflow of EBITDA mogelijk relevanter dan de winst. Het is geen toeval dat analisten van aandelenonderzoek over het algemeen bedrijven in één bedrijfstak bestrijken.

ICB en GICS vergelijken

De ICB- en GICS-systemen zijn niet echt zo verschillend.

Het grootste verschil ligt in de manier waarop consumentenbedrijven op sectorniveau worden geclassificeerd. Met de ICB worden bedrijven die zaken doen met consumenten verdeeld in aanbieders van goederen en aanbieders van diensten. Met de GICS worden bedrijven gelabeld als cyclisch of niet-cyclisch, of tussen discretionaire uitgaven en nietjes.

Op de lagere niveaus zijn er meer verschillen, maar hun impact is niet enorm groot. In de ICB worden steenkoolbedrijven bijvoorbeeld aangetroffen in basismaterialen, maar onder de GICS worden deze bedrijven ingedeeld in energie.

Of een van de systemen superieur is, is een kwestie van voorkeur. De eindgebruiker heeft sowieso niet echt een keuze, omdat alle grote indexen hun beursgenoteerde aandelen aan de ene of de andere koppelen.

Maar één opmerking: als diversificatie een doel is, moeten beleggers die sectoruitwisselingsfondsen (ETF's) gebruiken, fondsen kiezen die allemaal deel uitmaken van dezelfde familie en hetzelfde onderliggende classificatieschema gebruiken.