Hedge uw weddenschappen met inflatie-geïndexeerde obligaties

Inflatie kan een dempend effect hebben op vastrentende beleggingen, waardoor hun koopkracht afneemt en hun reële rendement in de loop van de tijd daalt. Dit gebeurt zelfs als de inflatie relatief laag is. Als u een portefeuille heeft die 9% rendement oplevert en de inflatie 3% is, dan is uw reële rendement ongeveer 6%. Aan inflatie gekoppelde obligaties kunnen helpen om het inflatierisico af te dekken omdat ze tijdens de inflatie in waarde stijgen.

BELANGRIJKSTE LEERPUNTEN

• Aan inflatie gekoppelde obligaties kunnen helpen om het inflatierisico af te dekken omdat ze tijdens de inflatie in waarde stijgen.
• De Verenigde Staten, India, Canada en een groot aantal andere landen geven indexleningen uit.
• TIPS en veel van hun wereldwijde aan inflatie gekoppelde tegenhangers bieden geen zeer goede bescherming tijdens deflatie.
• Een bijkomend voordeel van indexleningen is dat hun rendement niet correleert met dat van aandelen of met andere vastrentende activa.

De Verenigde Staten, India, Canada en een groot aantal andere landen geven indexleningen uit. Omdat ze de onzekerheid verminderen, zijn inflatie-geïndexeerde obligaties een populair langetermijnbeleggingsvehikel voor zowel particulieren als instellingen.

Hoe inflatie-gekoppelde obligaties werken

Aan inflatie gekoppelde obligaties zijn gebonden aan de kosten van consumptiegoederen door een index, zoals de consumentenprijsindex (CPI). Elk land heeft zijn eigen methode om die kosten regelmatig te berekenen. Bovendien heeft elk land zijn eigen agentschap dat verantwoordelijk is voor de uitgifte van indexleningen.

Aan inflatie gekoppelde obligaties zijn gebonden aan de kosten van consumptiegoederen door een index, zoals de consumentenprijsindex (CPI).

In de Verenigde Staten zijn Treasury Inflation-Protected Securities (TIPS) en inflatie-geïndexeerde spaarobligaties (I-Bonds) gebonden aan de waarde van de Amerikaanse CPI en verkocht door de US Treasury. In het Verenigd Koninkrijk worden door inflatie gelinkte gelten uitgegeven door het UK Debt Management Office en gekoppeld aan de retailprijsindex (RPI) van dat land. De Bank of Canada geeft de reële rendementsobligaties van die natie uit, terwijl Indiase inflatie-geïndexeerde obligaties worden uitgegeven via de Reserve Bank of India (RBI).

Over het algemeen stijgt de uitstaande hoofdsom van de obligatie met de inflatie voor indexleningen. Dus de nominale of nominale waarde van de obligatie neemt toe wanneer inflatie optreedt. Dit in tegenstelling tot andere soorten effecten, die vaak in waarde dalen wanneer de inflatie stijgt. De rente die door de obligaties wordt betaald, wordt ook aangepast voor inflatie. Door deze kenmerken te bieden, kunnen indexleningen de reële impact van inflatie op de houder van de obligaties verzachten.

Het risico van aan inflatie gekoppelde obligaties

Hoewel aan inflatie gekoppelde obligaties een aanzienlijk opwaarts potentieel hebben, houden ze ook bepaalde risico's in. Hun waarde fluctueert ook met de stijging en daling van de rentetarieven. TIPS en veel van hun wereldwijde aan inflatie gekoppelde tegenhangers bieden geen zeer goede bescherming tijdens deflatie. De US Treasury legt een basis voor TIPS op nominale waarde. Het risico is echter nog steeds aanzienlijk, omdat er oudere TIPS-problemen zijn met jaren van inflatie-gecorrigeerde overlopende posten, die verloren kunnen gaan door deflatie. Dit deflatierisico zorgde ervoor dat TIPS in 2008 minder presteerde dan andere staatsobligaties.

TIPS presenteert ook complicaties in de handel en belastingen die geen invloed hebben op andere vastrentende activaklassen. Dit komt vooral omdat aan inflatie gekoppelde obligaties twee waarden hebben: de oorspronkelijke nominale waarde van de obligatie en de huidige waarde gecorrigeerd voor inflatie. De aanpassingen van de hoofdsom worden als fiscaal jaarinkomen beschouwd. Beleggers ontvangen de aanpassingen in dat jaar echter niet echt. In plaats daarvan krijgen ze de grotere couponbetalingen en ontvangen ze alleen de door inflatie verhoogde hoofdsom wanneer de obligatie afloopt. Beleggers kunnen dus worden belast op wat bekend staat als spookinkomen.

De geschiedenis van aan inflatie gekoppelde obligaties

Aan de inflatie gekoppelde obligaties werden ontwikkeld tijdens de Amerikaanse revolutie om de corrosieve effecten van inflatie op de reële waarde van consumptiegoederen te bestrijden. Massachusetts gaf vanaf 1780 index-geïndexeerde obligaties uit, maar indexering leek voor gevestigde landen overbodig volgens de gouden standaard.

Het grootste deel van de wereld had de goudstandaard in de jaren zeventig verlaten en de stijgende inflatie creëerde een nieuwe vraag naar indexleningen. In 1981 begon het VK de eerste moderne inflatiegebonden obligaties of "linkers" uit te geven, zoals ze vaak worden genoemd. Andere landen volgden, waaronder Zweden, Canada en Australië. De US Treasury gaf pas in 1997 inflatie-geïndexeerde obligaties uit, en India gaf in datzelfde jaar kapitaal geïndexeerde obligaties uit. India gaf echter tot 2013 geen volledig inflatie-geïndexeerde obligaties uit, die zowel coupons als hoofdsom tegen inflatie beschermen.

Het komt neer op

Ondanks hun ingewikkelde aard en potentieel nadeel in deflatoire periodes, zijn indexleningen nog steeds enorm populair. Ze zijn het meest vertrouwde beleggingsinstrument om zich in te dekken tegen kortetermijninflatie. Het corrosieve effect dat inflatie op het rendement kan hebben, is een sterke motiverende factor achter de populariteit van deze obligaties. Een bijkomend voordeel van indexleningen is dat hun rendement niet correleert met dat van aandelen of met andere vastrentende activa. Aan inflatie gekoppelde obligaties vormen een afdekking tegen inflatie en helpen ook om diversificatie in een evenwichtige portefeuille te bieden.