Persoonlijke vrijstelling
De persoonlijke vrijstelling was een opsplitsing van de federale inkomstenbelasting tot 2017. De opheffing van de persoonlijke vrijstelling voor belastingjaren 2018 tot 2025 gebeurde via de wet belastingvermindering en werkgelegenheid van 2017. De vrijstelling was bestemd voor een bestaansminimum van inkomsten onbelast en gaf een vrijstelling voor elke persoon die door de belastingbetaler wordt ondersteund. De belastingbetaler kan aanspraak maken op de persoonlijke vrijstelling voor zichzelf, hun echtgenoot en kwalificerende personen ten laste. Voor het belastingjaar 2017 bedroeg de persoonlijke vrijstelling $ 4.050 per persoon. In tegenstelling tot inhoudingen was de persoonlijke vrijstelling beschikbaar voor alle belastingbetalers, ongeacht hun uitgaven.
De persoonlijke vrijstelling werd afgeschaft door de wet inzake belastingverlagingen en banen die in 2017 werd aangenomen. Tussen 2018 en 2025 is er geen persoonlijke vrijstelling vanwege nieuwe belastingwetgeving. De standaardaftrek voor de meeste belastingbetalers is in die periode echter verdubbeld. De hogere standaardaftrek elimineert de noodzaak voor veel belastingplichtigen om aftrekposten te specificeren, maar het varieert afhankelijk van de status van de belastingplichtige en staat geen extra vrijstellingen voor personen ten laste toe.
Hoe een persoonlijke vrijstelling werkt
De persoonlijke vrijstelling werd berekend door alle in aanmerking komende familieleden te tellen en te vermenigvuldigen met een bedrag per vrijstelling in dollars zoals geclaimd door de indieningsstatus. Een enkele filer kan voor zichzelf een persoonlijke vrijstelling claimen. Hoofd van huishoudelijke filers kreeg zichzelf en kon elke afhankelijke claimen. Degenen die samen een aanvraag ontvingen, ontvingen krediet voor zichzelf, hun echtgenoot en elk gekwalificeerd gezinslid.
Ten slotte konden getrouwde indieners afzonderlijk belastingbetalers zichzelf, personen ten laste en echtgenoot vorderen, zolang de echtgenoot geen bruto-inkomen had en door geen enkele andere belastingplichtige als ten laste werd geëist. Om aanspraak te kunnen maken op een vrijstelling voor een afhankelijke, moeten zij een in aanmerking komend kind of een in aanmerking komend familielid zijn.
De persoonlijke vrijstelling was beschikbaar voor elke belastingbetaler die niet kon worden geclaimd als afhankelijk van de belastingen van iemand anders. Een student die bijvoorbeeld meer dan de helft van zijn financiële steun van zijn ouders ontving, kon geen aanspraak maken op de vrijstelling voor zichzelf, omdat zijn of haar ouders hem of haar als afhankelijke konden claimen. Of de ouders dat wel of niet deden, was niet relevant; omdat ze dat konden, zou de student niet in aanmerking komen voor de persoonlijke vrijstelling.
De persoonlijke vrijstelling was onderworpen aan een uitfasering (PEP) die de persoonlijke vrijstelling van belastingbetalers met een hoog inkomen geleidelijk verlaagde met 2% voor elke $ 2.500 of fractie van aangepast bruto-inkomen (AGI) van meer dan $ 261.500 voor enkele filers, $ 287.650 voor een hoofd van huishoudelijke filers en $ 313.800 voor gezamenlijke filers. Het werd helemaal uitgefaseerd voor belastingbetalers met een AGI van meer dan $ 436.300.
De persoonlijke vrijstelling was een onder de lijn aftrekbare aftrek van aangepast bruto-inkomen (AGI) om het belastbare inkomen en, uiteindelijk, belastingen te verminderen in verhouding tot uw belastingschijf. Deze verlaging van het belastbaar inkomen betekende dat de waarde varieerde met uw marginale belastingtarief. Als u een persoonlijke vrijstelling van $ 4.050 had, zou uw belastingbesparing $ 608 bedragen in een schijf van 15% en $ 1.418 in een schijf van 35%. Deze waardeverschillen nemen toe naarmate de inkomstenbelasting progressiever wordt.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.