Wet bescherming huiseigenaren
De wet op de bescherming van huiseigenaren is een wet die bedoeld is om de onnodige betaling van particuliere hypotheekverzekeringen (PMI) door huiseigenaren die niet langer verplicht zijn deze te betalen, te verminderen. De Wet bescherming huiseigenaren verplicht dat kredietverstrekkers bepaalde informatie over PMI vrijgeven. De wet bepaalt ook dat PMI automatisch moet worden beëindigd voor huiseigenaren die de vereiste hoeveelheid eigen vermogen in hun huizen verzamelen.
De Wet bescherming huiseigenaren uitgelegd
De Homeowners Protection Act heeft betrekking op particuliere woninghypotheken die zijn gekocht na 29 juli 1999. Het is niet van toepassing op leningen voor veteranenzaken (VA) of Federal Housing Administration (FHA) en stelt een nieuwe reeks vereisten voor hypotheken met een "hoog risico" vast. Deze wet stelt ook nieuwe eisen aan leningen verkregen vóór 29 juli 1999.
PMI beschermt geldschieters tegen het risico van wanbetaling en afscherming van kopers. Hiermee kunnen potentiële kopers, die geen significante aanbetaling doen, een betaalbare hypotheek krijgen. Het wordt veelvuldig gebruikt om '' high-ratio '' leningen mogelijk te maken waarvan de LTV-ratio hoger is dan 80%. PMI stelt een geldschieter in staat om de kosten in verband met de wederverkoop van afgeschermd onroerend goed, samen met rentebetalingen en vaste kosten zoals belastingen en verzekeringspolissen, voorafgaand aan de wederverkoop van het noodlijdende onroerend goed te verhalen. Zodra het saldo van een hypothecaire lening lager is dan de LTV-ratio van 80%, is PMI niet langer nodig, omdat het weinig extra bescherming biedt voor een kredietgever en niet ten goede komt aan de kredietnemer.
Achtergrond van de Wet bescherming huiseigenaren
Vóór de Wet bescherming huiseigenaren hadden veel huiseigenaren problemen met het annuleren van PMI. In sommige gevallen hebben kredietverstrekkers ermee ingestemd om de dekking te beëindigen wanneer het eigen vermogen van de kredietnemer 20% bereikte, maar het beleid voor het opheffen van de PMI-dekking varieerde sterk bij de kredietverstrekkers, en huiseigenaren hadden beperkt verhaal als kredietverstrekkers weigerden de PMI te annuleren. De wet beschermt huiseigenaren door PMI-dekking voor leningleningen voor door de leningnemer betaalde PMI-producten te verbieden en uniforme procedures vast te stellen voor het annuleren van PMI. De LTV-ratio van 80% (met een overeenkomstige aanbetaling van 20%) wordt al lange tijd door hypotheekverstrekkers gebruikt als een voorzichtige standaard voor hypotheken. Het zorgt ervoor dat de kredietnemer voldoende financieel belang in het onroerend goed heeft om door te gaan met het doen van betalingen, en, in het geval dat de kredietnemer niet in staat is om de betalingen te doen, dat de geldschieter voldoende eigen vermogen beschikbaar heeft om de afschermingskosten van de kredietgever te dekken.
Naarmate de huizenprijzen stegen, werden 20% aanbetalingen echter moeilijk voor veel potentiële huiseigenaren. Lenders gingen op zoek naar manieren om een evenwicht te vinden tussen de toenemende vraag naar woningkredieten en de risico's van het verstrekken van leningen buiten de LTV-drempel van 80%. Dit leidde tot de ontwikkeling van PMI, dat helpt de risico's van kredietverstrekkers op leningen te verminderen waarvoor de aanbetaling minder is dan 20% van de verkoopprijs of, voor een herfinanciering, wanneer het gefinancierde bedrag groter is dan 80% van de geschatte waarde.