strengheid
In de economie wordt soberheid gedefinieerd als een reeks economische beleidsmaatregelen die een overheid implementeert om de schulden van de publieke sector te beheersen.
Bezuinigingsmaatregelen zijn het antwoord van een overheid wiens overheidsschuld zo groot is dat het risico van wanbetaling, of het onvermogen om de vereiste betalingen te voldoen aan haar schuldverplichtingen, een reële mogelijkheid wordt. Standaardrisico kan snel uit de hand lopen; naarmate een persoon, bedrijf of land verder in de schulden raakt, zullen geldschieters een hoger rendement vragen voor toekomstige leningen, waardoor het moeilijker wordt voor de kredietnemer om kapitaal aan te trekken.
01:35strengheid
Hoe soberheid werkt
Soberheid vindt alleen plaats wanneer de kloof tussen overheidsinkomsten en overheidsuitgaven kleiner wordt. Een verlaging van de overheidsuitgaven betekent niet alleen bezuinigingsmaatregelen.
In grote lijnen zijn er drie primaire soorten bezuinigingsmaatregelen. De eerste is gericht op het genereren van inkomsten (hogere belastingen) en ondersteunt vaak zelfs meer overheidsuitgaven. Het doel is om groei te stimuleren met uitgaven en de voordelen ervan te benutten door middel van belastingen. Een ander soort wordt soms het Angela Merkel-model genoemd - naar de Duitse kanselier - en richt zich op het verhogen van belastingen en het afsnijden van niet-essentiële overheidsfuncties. De laatste, met lagere belastingen en lagere overheidsuitgaven, is de voorkeursmethode voor voorstanders van de vrije markt.
De wereldwijde economische neergang die in 2008 begon, zorgde ervoor dat veel regeringen lagere belastinginkomsten hadden en blootstelden wat volgens sommigen onhoudbare uitgaven waren. Verschillende Europese landen, waaronder het Verenigd Koninkrijk, Griekenland en Spanje, hebben soberheid toegepast als manier om budgettaire problemen weg te nemen. Soberheid werd bijna noodzakelijk tijdens de wereldwijde recessie in Europa, waar leden van de eurozone niet in staat zijn om oplopende schulden aan te pakken door hun eigen valuta te drukken.
Naarmate hun wanbetalingsrisico toenam, zetten schuldeisers druk op bepaalde Europese landen om de uitgaven agressief aan te pakken.
Belangrijkste leerpunten
- Soberheid wordt gedefinieerd als een reeks economische beleidsmaatregelen die een overheid implementeert om de schulden van de publieke sector te beheersen.
- In grote lijnen zijn er drie primaire soorten bezuinigingsmaatregelen: het genereren van inkomsten (hogere belastingen) om uitgaven te financieren, belastingen te verhogen terwijl niet-essentiële overheidsfuncties worden geschrapt en lagere belastingen en lagere overheidsuitgaven.
- Soberheid is controversieel en nationale uitkomsten van bezuinigingsmaatregelen kunnen schadelijker zijn dan wanneer ze niet waren gebruikt.
Belastingen en soberheid
Onder economen bestaat enige onenigheid over het effect van belastingbeleid op de overheidsbegroting. Voormalig Ronald Reagan-adviseur Arthur Laffer beweerde beroemd dat strategisch verlagen van belastingen economische activiteit zou stimuleren, paradoxaal genoeg zou leiden tot meer inkomsten.
Toch zijn de meeste economen en beleidsanalisten het erover eens dat het heffen van belastingen de inkomsten zal verhogen. Dit was de tactiek die veel Europese landen namen. Griekenland verhoogde bijvoorbeeld de btw-tarieven tot 23% in 2010 en legde een aanvullend tarief van 10% op geïmporteerde auto's. De tarieven voor de inkomstenbelasting stegen op de bovenste inkomensschalen en er werden verschillende nieuwe belastingen op het onroerend goed geheven.
Overheidsuitgaven en soberheid
De tegenovergestelde bezuinigingsmaatregel vermindert de overheidsuitgaven. De meesten beschouwen dit als een efficiënter middel om het tekort te verminderen. Nieuwe belastingen betekenen nieuwe inkomsten voor politici, die geneigd zijn het aan kiezers uit te geven.
De uitgaven kunnen vele vormen aannemen: subsidies, subsidies, herverdeling van rijkdom, rechtenprogramma's, betalen voor overheidsdiensten, zorgen voor de nationale defensie, voordelen voor overheidspersoneel en buitenlandse hulp. Elke vermindering van de uitgaven is een de facto bezuinigingsmaatregel.
Op zijn eenvoudigst kan een bezuinigingsprogramma, meestal vastgesteld door wetgeving, een of meer van de volgende bezuinigingsmaatregelen omvatten:
- Een verlaging of een bevriezing zonder verhoging van de salarissen en voordelen van de overheid
- Een bevriezing bij het inhuren van de overheid en ontslagen van overheidswerknemers
- Een vermindering of eliminatie van overheidsdiensten, tijdelijk of permanent
- Overheidspensioenen en pensioenhervorming
- De rente op nieuw uitgegeven overheidseffecten kan worden verlaagd, waardoor deze beleggingen minder aantrekkelijk worden voor beleggers, maar de renteverplichtingen van de overheid worden verlaagd.
- Bezuinigingen op eerder geplande uitgavenprogramma's van de overheid, zoals aanleg en reparatie van infrastructuur, gezondheidszorg en voordelen voor veteranen
- Een verhoging van belastingen, inclusief inkomstenbelasting, vennootschapsbelasting, verkoopbelasting en vermogenswinstbelasting
- De Federal Reserve kan de geldhoeveelheid en rentetarieven verlagen of verhogen als de omstandigheden dit vereisen om de crisis op te lossen.
- Rantsoenering van kritieke goederen, reisbeperkingen, bevriezing van prijzen en andere economische controles (met name in oorlogstijd)
Voorbeelden van bezuinigingsmaatregelen
Misschien was het meest succesvolle bezuinigingsmodel, althans als reactie op een recessie, in de Verenigde Staten tussen 1920 en 1921. Het werkloosheidspercentage in de Amerikaanse economie steeg van 4% naar bijna 12%. Het reële bruto nationaal product (BNP) daalde met bijna 20% - groter dan enig jaar tijdens de Grote Depressie of Grote Recessie.
President Warren G. Harding reageerde door het federale budget met bijna 50% te verlagen. Belastingtarieven werden verlaagd voor alle inkomensgroepen en de schuld daalde met meer dan 30%. In een toespraak in 1920 verklaarde Harding dat zijn regering "zal proberen intelligente en moedige deflatie te doen, staking bij het lenen van de overheid ... en zal de hoge kosten van de overheid aanvallen met alle energie en faciliteiten."
De risico's van soberheid
Hoewel het doel van bezuinigingsmaatregelen is om de overheidsschuld te verminderen, blijft hun effectiviteit een kwestie van scherp debat. Voorstanders beweren dat enorme tekorten de bredere economie kunnen verstikken, waardoor de belastinginkomsten worden beperkt. Tegenstanders geloven echter dat overheidsprogramma's de enige manier zijn om een verminderde persoonlijke consumptie tijdens een recessie goed te maken. Ze suggereren dat robuuste overheidsuitgaven de werkloosheid verminderen en dus het aantal belastingbetalers verhogen.
Economen zoals John Maynard Keynes, een Britse denker die de school van Keynesiaanse economie heeft gevormd, geloven dat het de rol van regeringen is om tijdens een recessie de uitgaven te verhogen om de dalende particuliere vraag te vervangen. De logica is dat als de vraag niet wordt ondersteund en gestabiliseerd door de overheid, de werkloosheid zal blijven stijgen en de economische recessie zal worden verlengd
Soberheid is in tegenspraak met bepaalde scholen van economisch denken die prominent aanwezig zijn geweest sinds de Grote Depressie. In een economische neergang vermindert dalende particuliere inkomsten het bedrag aan belastinginkomsten dat een overheid genereert. Op dezelfde manier vullen de schatkisten met belastinginkomsten tijdens een economische bloei. De ironie is dat overheidsuitgaven, zoals werkloosheidsuitkeringen, meer nodig zijn tijdens een recessie dan een boom.
Grenzen aan Keynesiaanse economie
Landen die tot een monetaire unie behoren, zoals de Europese Unie, hebben niet zoveel autonomie of flexibiliteit bij het stimuleren van hun economie tijdens een recessie. Autonome landen kunnen hun centrale banken gebruiken om de rentetarieven kunstmatig te verlagen of de geldhoeveelheid te vergroten in een poging om de particuliere markt aan te moedigen om uit een recessie te investeren of te investeren.
De Federal Reserve van de Verenigde Staten heeft bijvoorbeeld sinds november 2009 een dramatisch programma voor kwantitatieve versoepeling uitgevoerd. Landen als Spanje, Ierland en Griekenland hadden niet dezelfde financiële flexibiliteit vanwege hun inzet voor de euro, hoewel de Europese Centrale Bank (ECB) voerde ook kwantitatieve versoepeling uit, zij het later dan in de VS.
De bezuinigingsmaatregelen van Griekenland
Vooral bezuinigingsmaatregelen hebben de financiële situatie in Griekenland niet verbeterd, omdat het land kampt met een gebrek aan totale vraag. Het is onvermijdelijk dat de totale vraag afneemt met soberheid. Structureel is Griekenland een land van kleine bedrijven in plaats van grote bedrijven, dus het profiteert minder van de principes van bezuinigingen zoals lagere rentetarieven. Deze kleine bedrijven profiteren niet van een verzwakte valuta, omdat ze geen exporteur kunnen worden.
Terwijl het grootste deel van de wereld de financiële crisis in 2008 volgde met jaren van matte groei en stijgende activaprijzen, zit Griekenland vast in zijn eigen depressie. Het bruto binnenlands product (bbp) van Griekenland bedroeg in 2010 $ 299, 36 miljard. In 2014 bedroeg het BBP volgens de VN $ 235, 57 miljard. Dit is een verwoestende vernietiging van de economische fortuinen van het land, vergelijkbaar met de Grote Depressie in de Verenigde Staten in de jaren dertig van de vorige eeuw.
De problemen van Griekenland begonnen na de Grote Recessie omdat het land te veel geld uitgeeft aan belastinginning. Terwijl de financiën van het land uit de hand liepen en de rentetarieven op overheidsschuld hoger explodeerden, werd het land gedwongen om reddingsoperaties te zoeken of in gebreke te blijven. Default bracht het risico met zich mee van een volledige financiële crisis met een volledige ineenstorting van het banksysteem. Het zou waarschijnlijk ook leiden tot een exit uit de euro en de Europese Unie.
Implementatie van soberheid
In ruil voor reddingsoperaties zijn de EU en de Europese Centrale Bank (ECB) een bezuinigingsprogramma gestart om de Griekse financiën onder controle te krijgen. Het programma verlaagde de overheidsuitgaven en verhoogde de belastingen, vaak ten koste van de Griekse arbeiders en was erg impopulair. Het tekort van Griekenland is dramatisch afgenomen, maar het bezuinigingsprogramma van het land is een ramp geweest in termen van genezing van de economie.
Het bezuinigingsprogramma verergerde het probleem van Griekenland met een gebrek aan totale vraag. Lagere uitgaven leidden tot een nog lagere totale vraag, waardoor de economische fortuinen op lange termijn van Griekenland nog droger werden, wat leidde tot hogere rentetarieven. De juiste remedie zou een combinatie van stimulering op korte termijn omvatten om de totale vraag te versterken met langetermijnhervormingen van de Griekse openbare sector en belastingafdelingen.
Structurele kwesties
Het grote voordeel van bezuinigingen zijn lagere rentetarieven. De rentetarieven op de Griekse schuld daalden inderdaad na de eerste reddingsoperatie. De winst was echter beperkt tot de overheid die de rentekosten had verlaagd. De particuliere sector kon hier niet van profiteren. De grote begunstigden van lagere tarieven zijn grote ondernemingen. Marginaal profiteren consumenten van lagere tarieven, maar het gebrek aan duurzame economische groei bleef ondanks de lagere tarieven op een laag niveau lenen.
Het tweede structurele probleem voor Griekenland is het ontbreken van een belangrijke exportsector. Meestal is een zwakkere katalysator een stimulans voor de exportsector van een land. Griekenland is echter een economie die bestaat uit kleine bedrijven met minder dan 100 werknemers. Dit soort bedrijven is niet uitgerust om te draaien en te beginnen met exporteren. In tegenstelling tot landen in vergelijkbare situaties met grote bedrijven en exporteurs, zoals Portugal, Ierland of Spanje, die erin zijn geslaagd zich te herstellen, is Griekenland in het vierde kwartaal van 2015 opnieuw in een recessie beland.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.