Hoe worden obligaties beoordeeld?

Een obligatierating is een rating die door verschillende ratingdiensten aan een obligatie wordt gegeven en die de kredietkwaliteit aangeeft. Het houdt rekening met de financiële kracht van een obligatie-emittent of zijn vermogen om de hoofdsom en rente van een obligatie tijdig te betalen.

Moody's, Standard and Poor's, Fitch Ratings en DBRS zijn enkele van de meest internationaal bekende ratingbureaus. Deze organisaties werken aan beleggers om kwantitatieve en kwalitatieve beschrijvingen van de beschikbare vastrentende effecten te verstrekken. Over het algemeen biedt een "AAA" hoogwaardige obligatie meer zekerheid en een lager winstpotentieel (lager rendement) dan een speculatieve obligatie met de rating "B".

Hoewel deze metriek een idee geeft van de algehele kenmerken van de beveiliging, wat voor soort onderliggende analyse gaat dan over het onderscheid tussen obligatiekwaliteiten?

Belangrijkste leerpunten

• Creditratings zijn zeer belangrijke maatstaven voor de kwaliteit en het risico van een obligatie.
• Ratingbureaus gebruiken verschillende statistieken bij het bepalen van hun ratingscore voor de obligaties van een bepaalde emittent.
• De balans, winstverwachting, concurrentie en macro-economische factoren van een bedrijf spelen allemaal een rol bij het berekenen van een kredietwaardigheid.

Beoordeling voor obligaties bepalen

Voor een financiële instelling worden ratings ontwikkeld op basis van specifieke intrinsieke en externe invloeden. Interne factoren omvatten kenmerken zoals de algehele rating van de financiële kracht van de bank - een risicomaatstaf die de waarschijnlijkheid illustreert dat de instelling externe monetaire steun nodig heeft (Moody's implementeert een schaal waarbij A overeenkomt met een financieel gezonde bank en E lijkt op een zwakke bank) . De rating is afhankelijk van de jaarrekening van de onderneming die wordt geanalyseerd en de bijbehorende financiële ratio's.

Externe invloeden zijn netwerken met andere geïnteresseerde partijen, zoals een moederbedrijf, lokale overheidsinstanties en systemische federale ondersteuningsverbintenissen. De kredietkwaliteit van deze partijen moet ook worden onderzocht. Nadat deze externe factoren zijn geanalyseerd, wordt een uitgebreide algemene externe score gegeven. In wezen wordt dit cijfer toegevoegd aan de vooraf bepaalde "intrinsieke score" om het algemene cijfer zoals BBB te verkrijgen.

De voorgaande richtlijn biedt een algemeen kader dat Moody's in zijn analyse gebruikt. Specifieke obligaties, zoals hybride effecten, vereisen een aanvullende complexe analyse, zoals de onderliggende voorwaarden van de schuld.

Over het algemeen gaat de kunst van obligatierating verder dan een eenvoudige ratio-analyse en een snelle blik op de balans van een onderneming. Verschillende maatregelen worden gebruikt voor verschillende industrieën, en andere externe invloeden spelen een reeks rollen in het ingewikkelde proces. Een voorspelde top-down benadering van de algemene economische omstandigheden, een diepgaande bottom-up procedure van beveiligingsspecificaties, samen met statistische distributieschattingen van de kans op wanbetaling en de ernst van verliezen, biedt beleggers een paar eenvoudige gestandaardiseerde brieven om hun investering te kwantificeren .

Investment Grade versus Junk Bonds

De obligatierating is een belangrijk proces omdat de rating beleggers waarschuwt voor de kwaliteit en stabiliteit van de obligatie. Dat wil zeggen dat de rating de rentetarieven, de investeringslust en de prijsstelling van obligaties sterk beïnvloedt. Bovendien geven de onafhankelijke ratingbureaus ratings af op basis van toekomstige verwachtingen en vooruitzichten.

Obligaties met een hogere rating, ook wel investment grade obligaties genoemd, worden gezien als veiligere en stabielere beleggingen die zijn gekoppeld aan bedrijven of overheidsentiteiten met een positieve kijk op de economie. Obligaties van beleggingskwaliteit bevatten ratings van 'AAA' tot 'BBB-' (of Aaa tot Baa3 voor de ratingschaal van Moody's) en zullen doorgaans de obligatierendementen zien stijgen naarmate de ratings dalen. De meeste van de meest voorkomende "AAA" -obligaties zijn in US Treasury Obligaties.

Niet-investment grade obligaties of "junk bonds" dragen gewoonlijk ratings van "BB +" tot "D" (Baa1 tot C voor Moody's) en zelfs "not rated". Obligaties met deze ratings worden gezien als beleggingen met een hoger risico die in staat zijn om trekken de aandacht van beleggers door hun hoge rendementen. Beleggers in junk bonds dienen echter rekening te houden met de implicaties en risico's die gepaard gaan met beleggen in obligaties die worden uitgegeven door bedrijven met liquiditeitsemissies. Een goed voorbeeld van obligaties onder beleggingskwaliteit is te zien in het standpunt van de S&P ten opzichte van Southwestern Energy Company, dat een rating van "BB +" obligaties en negatieve vooruitzichten kreeg. Junk bonds kunnen worden onderverdeeld in twee andere categorieën:

• Fallen Angels - Dit is een obligatie die ooit van beleggingskwaliteit was, maar sindsdien is teruggebracht tot de status van junk-bond vanwege de slechte kredietkwaliteit van de uitgevende onderneming.

Rising Stars - Het tegenovergestelde van een gevallen engel, dit is een obligatie met een rating die is verhoogd vanwege de verbeterde kredietkwaliteit van het uitgevende bedrijf. Een rijzende ster is misschien nog steeds een junk bond, maar is op weg om van beleggingskwaliteit te zijn.