Hoe worden internationale wisselkoersen ingesteld?

Internationale wisselkoersen laten zien hoeveel een valuta-eenheid kan worden ingewisseld voor een andere valuta. Valutakoersen kunnen zwevend zijn, in welk geval ze continu veranderen op basis van een veelheid van factoren, of ze kunnen worden gekoppeld (of gefixeerd) aan een andere valuta, in welk geval ze nog steeds zweven, maar ze bewegen samen met de valuta waarnaar ze zijn gekoppeld.

Kennis van de waarde van een eigen valuta in relatie tot verschillende vreemde valuta helpt beleggers om activa te analyseren die zijn geprijsd in buitenlandse dollars. Voor een Amerikaanse belegger is bijvoorbeeld het kennen van de wisselkoers van dollar naar euro waardevol bij het selecteren van Europese investeringen. Een dalende Amerikaanse dollar kan de waarde van buitenlandse beleggingen verhogen, net zoals een stijgende Amerikaanse dollar de waarde van uw buitenlandse beleggingen kan schaden.

Belangrijkste leerpunten

• Vaste wisselkoersregimes worden ingesteld op een vooraf ingestelde koppeling met een andere valuta of mand met valuta's.
• Een zwevende wisselkoers is een koers die wordt bepaald door vraag en aanbod op de open markt en door macrofactoren.
• Een zwevende wisselkoers betekent niet dat landen niet proberen in te grijpen en de prijs van hun valuta te manipuleren, aangezien regeringen en centrale banken regelmatig proberen hun valutaprijs gunstig te houden voor de internationale handel.
• Zwevende wisselkoersen werden de meest voorkomende en werden populair na het falen van de gouden standaard en de Bretton Woods-overeenkomst.

Drijvende versus vaste wisselkoersen

Valutaprijzen kunnen op twee manieren worden bepaald: een variabele koers of een vaste koers. Een variabele rente wordt bepaald door de open markt via vraag en aanbod op wereldwijde valutamarkten. Daarom zal de waarde toenemen als de vraag naar de valuta hoog is. Als de vraag laag is, drijft dit de valutaprijs lager. Natuurlijk zullen verschillende technische en fundamentele factoren bepalen wat mensen als een eerlijke wisselkoers beschouwen en hun vraag en aanbod dienovereenkomstig wijzigen.

Een vast of gekoppeld tarief wordt door de overheid bepaald via haar centrale bank. De koers wordt afgezet tegen een andere belangrijke wereldvaluta (zoals de Amerikaanse dollar, euro of yen). Om de wisselkoers te handhaven, zal de overheid haar eigen valuta kopen en verkopen tegen de valuta waaraan ze is gekoppeld. Sommige landen die ervoor kiezen hun valuta aan de Amerikaanse dollar te koppelen, zijn China en Saoedi-Arabië.

De valuta's van de meeste grote economieën ter wereld mochten vrij zweven na de val van het Bretton Woods-systeem tussen 1968 en 1973. Daarom worden de meeste wisselkoersen niet bepaald, maar worden ze bepaald door de lopende handelsactiviteit op de valutamarkten ter wereld.

Factoren die wisselkoersen beïnvloeden

Zwevende tarieven worden bepaald door de marktkrachten van vraag en aanbod. Hoeveel vraag er is met betrekking tot het aanbod van een valuta, bepaalt de waarde van die valuta in relatie tot een andere valuta. Als de vraag naar Amerikaanse dollars door Europeanen bijvoorbeeld toeneemt, zal de vraag-aanbodrelatie de prijs van de Amerikaanse dollar ten opzichte van de euro doen stijgen. Er zijn talloze geopolitieke en economische aankondigingen die de wisselkoersen tussen twee landen beïnvloeden, maar enkele van de meest voorkomende zijn renteveranderingen, werkloosheidspercentages, inflatierapporten, bruto binnenlands productaantallen, productiegegevens en grondstoffen.

Kortetermijnbewegingen in een zwevende wisselkoers weerspiegelen speculatie, geruchten, rampen en dagelijkse vraag en aanbod naar de valuta. Als het aanbod de vraag overtreft, zal die valuta dalen, en als de vraag het aanbod overtreft, zal die valuta stijgen. Extreme korte-termijnbewegingen kunnen leiden tot interventie door centrale banken, zelfs in een omgeving met variabele rente. Vanwege dit, terwijl de meeste grote wereldwijde valuta's als zwevend worden beschouwd, kunnen centrale banken en overheden ingrijpen als de valuta van een land te hoog of te laag wordt.

Een valuta die te hoog of te laag is, kan de economie van het land negatief beïnvloeden, wat de handel en het vermogen om schulden te betalen beïnvloedt. De overheid of centrale bank zal proberen maatregelen te nemen om hun valuta naar een gunstiger prijs te verplaatsen.

Macrofactoren

Meer macro-factoren beïnvloeden ook de wisselkoersen. De 'Law of One Price' schrijft voor dat in een wereld van internationale handel de prijs van een goed in het ene land gelijk moet zijn aan de prijs in een ander. Dit wordt inkoopprijspariteit (PPP) genoemd. Als de prijzen uit de put raken, zullen de rentetarieven in een land veranderen - of anders de wisselkoers tussen valuta's. Natuurlijk volgt de realiteit niet altijd de economische theorie, en vanwege verschillende verzachtende factoren, is de wet van één prijs in de praktijk niet vaak van toepassing. Toch zullen rentetarieven en relatieve prijzen de wisselkoersen beïnvloeden.

Een andere macrofactor is het geopolitieke risico en de stabiliteit van de overheid van een land. Als de overheid niet stabiel is, zal de valuta in dat land waarschijnlijk in waarde dalen ten opzichte van meer ontwikkelde, stabiele landen.

Hoe worden internationale wisselkoersen ingesteld?

Forex en grondstoffen

In het algemeen geldt dat hoe afhankelijker een land is van een primaire binnenlandse industrie, hoe sterker de correlatie tussen de nationale valuta en de grondstofprijzen van de industrie.

Er is geen uniforme regel om te bepalen met welke grondstoffen een bepaalde valuta zal worden gecorreleerd en hoe sterk die correlatie zal zijn. Sommige valuta's bieden echter goede voorbeelden van commodity-forex-relaties.

Bedenk dat de Canadese dollar positief is gecorreleerd met de olieprijs. Daarom, als de prijs van olie stijgt, heeft de Canadese dollar de neiging om te waarderen ten opzichte van andere belangrijke valuta's. Dit komt omdat Canada een netto-olie-exporteur is; wanneer de olieprijzen hoog zijn, heeft Canada de neiging meer inkomsten te halen uit zijn olie-export, waardoor de Canadese dollar een impuls krijgt op de valutamarkt.

Een ander goed voorbeeld is de Australische dollar, die positief is gecorreleerd met goud. Omdat Australië een van 's werelds grootste goudproducenten is, beweegt zijn dollar meestal mee met prijsveranderingen in goud. Dus, wanneer de goudprijzen aanzienlijk stijgen, zal de Australische dollar naar verwachting ook waarderen ten opzichte van andere belangrijke valuta's.

Tarieven handhaven

Sommige landen kunnen besluiten een gekoppelde wisselkoers te gebruiken die kunstmatig door de overheid wordt vastgesteld en gehandhaafd. Dit tarief zal niet intraday fluctueren en kan worden gereset op bepaalde datums die herwaarderingsdatums worden genoemd. Overheden van opkomende markten doen dit vaak om stabiliteit in de waarde van hun valuta te creëren. Om de gekoppelde wisselkoers stabiel te houden, moet de overheid van het land grote reserves aanhouden van de valuta waaraan de valuta is gekoppeld om veranderingen in vraag en aanbod te beheersen.