Hoe worden gekwalificeerde en niet-gekwalificeerde dividenden belast?

Dividenden ontvangen een verschillende fiscale behandeling op basis van het feit of ze door de Internal Revenue Code van de Verenigde Staten als gekwalificeerd of niet-gekwalificeerd worden geclassificeerd. Gekwalificeerde dividenden worden belast tegen dezelfde tarieven als langetermijn vermogenswinsten; deze tarieven zijn lager dan de gewone inkomenspercentages en bedragen vanaf 2016 niet meer dan 20%. Niet-gekwalificeerde dividenden worden belast als gewoon inkomen, wat, afhankelijk van de belastingschijf, een tarief van maximaal 39, 6% kan betekenen.

Gekwalificeerde versus niet-gekwalificeerde dividenden

Een dividend is een deel van de winst van een bedrijf dat rechtstreeks aan aandeelhouders wordt betaald. Bedrijven die dividenden aanbieden, betalen een vast bedrag per aandeel en kunnen dit bedrag naar boven of naar beneden aanpassen op basis van hoe het bedrijf ervoor staat. Overweeg een belegger die 5.000 aandelen van Company X-aandelen bezit, die een dividend van $ 2 per aandeel betaalt. De belegger ontvangt dan $ 10.000 aan dividendbetalingen voor het jaar. In de meeste gevallen worden dividenden driemaandelijks uitgekeerd, dus deze specifieke belegger zou elke drie maanden $ 2.500 ontvangen. Het cijfer van $ 2 is niet in steen gezet; het bedrijf kan in moeilijke tijden terechtkomen en zijn dividend verlagen, of het kan het verhogen na een geweldig jaar van winst.

Helaas moet de belegger belasting betalen over zijn of haar dividendbetalingen. Hoeveel de belegger betaalt, hangt ervan af of de dividenden van de belegger gekwalificeerd of niet-gekwalificeerd zijn. Gekwalificeerde dividenden, die een gunstiger fiscale behandeling ontvangen, moeten aan enkele criteria voldoen. Ze moeten worden uitgegeven door Amerikaanse bedrijven die openbaar worden verhandeld op grote beurzen, zoals Dow Jones of NASDAQ. Bovendien moet de belegger ze gedurende ten minste 60 dagen bezitten binnen een tijdsbestek van 121 dagen, de zogenaamde bewaarperiode. Bepaalde kenmerken kunnen uitsluiten dat dividenden worden gekwalificeerd, zoals als ze deel uitmaken van een aandelenplan voor werknemersbezit (ESOP), of als ze worden uitgegeven door een belastingvrije organisatie.

Alle dividenden die niet aan de te kwalificeren criteria voldoen, worden gewone dividenden of niet-gekwalificeerde dividenden genoemd. Er is weinig tot geen verschil tussen gekwalificeerde en niet-gekwalificeerde dividenden over hoe ze worden uitbetaald. Hun voornaamste verschil is de fiscale behandeling.

Gekwalificeerde dividendbelastingbehandeling

Beleggers worden vaak aangetrokken door gekwalificeerde dividenden omdat ze onderworpen zijn aan lagere belastingen, omdat deze dividenden worden belast tegen het tarief van langetermijn vermogenswinsten in plaats van dat van gewone inkomsten. Lagere belastingtarieven zijn van toepassing op gekwalificeerde dividenden versus niet-gekwalificeerde dividenden, ongeacht de belastingschijf waarin de belegger zich bevindt. De grootste besparingen komen echter voor beleggers in de bovenste twee haakjes, waar het belastingtariefverschil tussen de twee soorten dividenden kan zijn maar liefst 20%.

Vanaf 2016 kent het belastingschema voor gekwalificeerde dividenden slechts drie niveaus: 0, 15 en 20%. Beleggers in de onderste twee belastingschijven zijn volledig vrijgesteld van het betalen van belastingen op gekwalificeerde dividenden. Met een belastingtarief van 0% betekent dit dat beleggers met een laag inkomen al het geld kunnen behouden dat ze via dit beleggingsinstrument verdienen. Voor alle andere beleggers is het belastingtarief voor gekwalificeerde dividenden 15%, met uitzondering van degenen in de hoogste belastingschijf, die 20% betalen. Vanaf 2016 bestond deze belastingschijf uit afzonderlijke filers die $ 415.050 of meer verdienen, en getrouwde filers die samen $ 466.950 of meer verdienen.

Bovendien betaalt een persoon die $ 200.000 of meer verdient, of een echtpaar dat $ 250.000 verdient, een extra 3, 8% op beleggingsinkomsten, inclusief gekwalificeerde dividenden.

Niet-gekwalificeerde behandeling van dividendbelasting

Beleggers moeten belasting betalen over inkomsten uit niet-gekwalificeerde dividenden tegen dezelfde tarieven die zij op gewone inkomsten belasten, zoals salaris of loon uit arbeid. Zowel de gewone inkomstenbelastingtarieven als de kapitaalwinsten op lange termijn veranderen in de loop van de tijd, meestal op basis van het politieke klimaat en de budgettaire behoeften van het land. Gedurende de hele recente geschiedenis zijn de gewone inkomenspercentages echter over de hele linie hoger.

De belastingtarieven voor gewone inkomsten, inclusief niet-gekwalificeerde dividenden, variëren van 10 tot 39, 6% vanaf 2016. De inkomensverdeling voor deze tarieven is als volgt:

10%: Single filers verdienen minder dan $ 9.275 en getrouwde filers verdienen minder dan $ 18.550.

15%: Single filers verdienen van $ 9.275 tot $ 37.650 en getrouwde filers verdienen van $ 18.550 tot $ 75.300.

25%: Single filers verdienen van $ 37, 650 tot $ 91, 150 en getrouwde filers verdienen van $ 75, 300 tot $ 151, 900.

28%: Single filers verdienen van $ 91, 150 tot $ 190, 150 en getrouwde filers verdienen van $ 151, 900 tot $ 231, 450.

33%: Single filers verdienen van $ 190, 150 tot $ 413, 350 en getrouwde filers verdienen van $ 231, 450 tot $ 413, 350.

35%: Single filers verdienen van $ 413, 350 tot $ 415, 050 en getrouwde filers verdienen van $ 413, 350 tot $ 466, 950.

39.6%: Single filers verdienen meer dan $ 415.050 en getrouwde filers verdienen meer dan $ 466.950.

Op basis van de bovenstaande cijfers en hoe deze overeenkomen met gekwalificeerde dividendbelastingtarieven, is de laagst mogelijke belastingbesparing op gekwalificeerde dividenden 10% en de hoogste is 20%.

Voorbeelden

Laten we terugkeren naar het bovenstaande voorbeeld van de belegger met 5.000 aandelen van Company X-aandelen die hem elk $ 2 aan dividenden opleveren, voor een totaal van $ 10.000 aan dividendinkomsten per jaar. Ga er ook van uit dat hij single is en $ 50.000 per jaar verdient, waardoor hij in de 25% belastingschijf voor gewoon inkomen valt. Aangezien niet-gekwalificeerde dividenden geen speciale belastingbehandeling ontvangen, betaalt de belegger 25% of $ 2500 aan belastingen op zijn dividend als dit niet is gekwalificeerd. Als zijn dividend echter gekwalificeerd is, betekent dit dat hij een belastingtarief van 15% betaalt, op basis van zijn inkomen. Zijn belastingverplichting over het dividend is dan $ 1500. Deze belegger, wiens inkomsten dicht bij de Amerikaanse mediaan liggen, bespaart 10%, of in dit scenario, $ 1.000, door gekwalificeerde dividendaandelen te hebben in tegenstelling tot niet-gekwalificeerde dividendaandelen.

Overweeg nu dezelfde investeerder, nog steeds single, maar in plaats van een gemiddeld Amerikaans inkomen, is hij een ondernemer in Silicon Valley en verdient hij $ 1 miljoen per jaar. Ga er ook vanuit dat hij, omdat hij zo rijk is, zich 50.000 aandelen van Company X-aandelen kan veroorloven in plaats van slechts 5.000. Daarom is zijn jaarlijkse dividend $ 100.000. Belast tegen zijn gewone inkomenstarief van 39, 6%, betekent dit dat hij elk jaar $ 39.600 aan de overheid geeft als het dividend niet gekwalificeerd is. Zijn gekwalificeerde dividendpercentage is 20%, wat betekent dat hij $ 20.000 belasting verschuldigd is voor een gekwalificeerd dividend van hetzelfde bedrag. Zijn besparingen van 19, 6%, die in dit scenario in totaal $ 19.600 bedragen, zijn materieel, zelfs voor een rijke hotshot in Silicon Valley.