Structurele aanpassing
Een structurele aanpassing is een reeks economische hervormingen waaraan een land zich moet houden om een lening van het Internationaal Monetair Fonds en / of de Wereldbank te verkrijgen. Structurele aanpassingen zijn vaak een reeks economische beleidsmaatregelen, waaronder vermindering van de overheidsuitgaven, openstelling voor vrijhandel, enzovoort.
Inzicht in structurele aanpassing
Structurele aanpassingen worden vaak gezien als hervormingen van de vrije markt en worden afhankelijk gesteld van de veronderstelling dat ze de betrokken natie concurrerender zullen maken en economische groei zullen aanmoedigen. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank, twee instellingen van Bretton Woods die dateren uit de jaren 1940, hebben lang voorwaarden gesteld aan hun leningen. In de jaren tachtig werd er echter een gezamenlijke impuls gegeven om leningen aan door crisis getroffen arme landen om te zetten in springplanken voor hervormingen.
Programma's voor structurele aanpassing hebben van de lenende landen geëist dat ze in het algemeen vrijemarktsystemen introduceren in combinatie met fiscale beperkingen - of soms regelrechte bezuinigingen. Landen moeten een combinatie van het volgende uitvoeren:
- Devalueren van hun valuta om tekorten op de betalingsbalans te verminderen.
- Het verminderen van de werkgelegenheid in de publieke sector, subsidies en andere uitgaven om begrotingstekorten te verminderen.
- Privatisering van staatsbedrijven en deregulerende overheidsbedrijven.
- Regelgeving versoepelen om investeringen van buitenlandse bedrijven aan te trekken.
- Belastingopeningen dichten en de belastinginning in eigen land verbeteren.
Controverses rond structurele aanpassing
Voorstanders moedigt structurele aanpassing landen aan om economisch zelfvoorzienend te worden door een omgeving te creëren die vriendelijk is voor innovatie, investeringen en groei. Onvoorwaardelijke leningen zouden volgens deze redenering alleen een afhankelijkheidscyclus in gang zetten, waarin landen in financiële problemen lenen zonder de systeemfouten die in de eerste plaats de financiële problemen veroorzaakten, te verhelpen. Dit zou onvermijdelijk leiden tot verder lenen langs de lijn.
Structurele aanpassingsprogramma's hebben echter scherpe kritiek gekregen op het opleggen van bezuinigingsbeleid aan reeds arme landen. Critici beweren dat de last van structurele aanpassingen het zwaarst ligt bij vrouwen, kinderen en andere kwetsbare groepen.
Critici portretteren ook voorwaardelijke leningen als een hulpmiddel voor neokolonialisme. Volgens dit argument bieden rijke landen reddingsoperaties aan arme landen - hun voormalige koloniën, in veel gevallen - in ruil voor hervormingen die de arme landen openstellen voor exploitatieve investeringen door multinationale ondernemingen. Aangezien de aandeelhouders van deze bedrijven in rijke landen wonen, wordt de koloniale dynamiek voortgezet, zij het met de nominale nationale soevereiniteit voor de voormalige koloniën.
Van de jaren tachtig tot de jaren 2000 was er voldoende bewijsmateriaal waaruit bleek dat structurele aanpassingen vaak de levensstandaard op de korte termijn binnen landen die eraan vasthielden verlaagden, dat het IMF publiekelijk verklaarde dat het structurele aanpassingen aan het verminderen was. Dit leek het geval te zijn tot het begin van de jaren 2000, maar het gebruik van structurele aanpassingen groeide in 2014 weer naar eerdere niveaus. Dit heeft opnieuw kritiek opgewekt, met name dat landen met structurele aanpassingen minder beleidsvrijheid hebben om economische schokken op te vangen, terwijl de rijken leenlanden kunnen zich vrijelijk op de staatsschuld opstapelen om wereldwijde economische stormen te verdrijven die vaak hun oorsprong vinden in hun markten.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.